Εφυγε πρόωρα ένας ξεχωριστός ένστολος. Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος (Μάλλον επειδή η μπατσοσύνη πρέπει να παραμείνει μπατσοσύνη)

Το νησί της Λέσβου πραγματικά θρηνεί για τον απρόσμενο χαμό -από ανακοπή καρδιάς- ενός μεγάλου Ανθρώπου, του Υποπλοιάρχου του Λιμενικού Σώματος, Κυριάκου Παπαδόπουλου. Ενός άντρα, γέννημα θρέμμα μιας προσφυγικής οικογένειας από τη Νικομήδεια της Μικρασίας, που σαν κυβερνήτης του περιπολικού σκάφους ΠΛΣ 602 σκάφους στη Μυτιλήνη, έσωσε χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες που περνούσαν στα ελληνικά νησιά την περίοδο 2015 - 2016.

Δεν είναι τυχαίο που στο άκουσμα του θανάτου του, οι πάντες, από τον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα μέχρι την Τ.Ε του ΚΚΕ Λέσβου και από συνδικαλιστικές οργανώσεις μέχρι απλούς πολίτες έσπευσαν να εκφράσουν την θλίψη τους γι΄αυτή την απώλεια και να δώσουν τα συλλυπητήρια τους, στην οικογένεια και τους οικείους του νεκρού.

Ηταν επίσης θετική η ενέργεια του υπουργείου Ναυτιλίας που ανακοίνωσε την οικονομική στήριξη της οικογένειας του ηρωικού Υποπλοιάρχου, Κυριάκου Παπαδόπουλου και ιδιαίτερα των ανήλικων παιδιών του.

Σήμερα το απόγευμα έγινε η κηδεία του, με χιλιάδες πολίτες να συνοδεύουν στην τελευταία κατοικία του τον ηρωικό αυτό άνθρωπο ενώ η οικογένεια του ζήτησε αντί για στεφάνια να κατατεθούν χρήματα στο «Χαμόγελο του παιδιού».


(Της Τ. Γ:  Θέλησα να γράψω δυο λόγια για τον Κυριάκο Παπαδόπουλο τον ανθυποπλοίαρχο που τόσο άδικα και αναπάντεχα "έφυγε"... Μα οι λέξεις φαινόταν λειψές, οι φράσεις φτωχές... Ισως γιατί υπάρχουν κι Ανθρωποι, πραγματικά  αναντικατάστατοι... Η εικόνα του, μέσα απ' το ντοκιμαντέρ 4,1 miles, όπου πρωταγωνιστεί, το επιβεβαιώνει...).

Αντί για δικό μας σχόλιο παραθέτουμε την τοποθέτηση που έκανε στο facebook, ο Πέτρος Καπετανόπουλος:

Δεν υπάρχουν καλοί μπάτσοι. Ούτε ένας. Και ας μην έχουν βασανίσει ή τσακίσει στο ξύλο οι ίδιοι.

Έχουν γίνει μάρτυρες βασανιστηρίων σε όλα τα μπατσάδικα της χώρας. Και το χουν βουλώσει.

Έχουν δει άλλους μπάτσους να δολοφονούν, να λιώνουν στο ξύλο, αδύναμους ανθρώπους και διαδηλωτές. Και το χουν βουλώσει.

Είναι ο στρατός των από κει των πλούσιων και των δυνατών.

Οι μπάτσοι δεν είναι παιδιά των εργατών είναι τα σκυλιά των αφεντικών. Δεν υπάρχουν καλοί μπάτσοι.

Εκτός αν.. Εκεί που ασκούν το μπατσιλίκι, γυρίσει ανάποδα ο καιρός και η ιστορία τους και σταματήσουν να είναι μπάτσοι και γίνουν κάτι όπως αυτός ο τύπος, ο λιμενόμπατσος.
Που του λέγαν κάτι πατριωτάκια στο Μόλυβο, πνίχτους, πνίχτους τους πρόσφυγες και αυτός έσωζε, έσωζε.

Χθες ο καλός θεούλης τον κάλεσε κοντά του στα 45 του χρόνια.

Μάλλον επειδή η μπατσοσύνη πρέπει να παραμείνει μπατσοσύνη.