Home » , » "Το απομεσήμερο ενός φαύλου", Ένα σχετικά άγνωστο ποίημα του Γ. Σεφέρη, γραμμένο στις 7 Οκτώβρη 1944.

"Το απομεσήμερο ενός φαύλου", Ένα σχετικά άγνωστο ποίημα του Γ. Σεφέρη, γραμμένο στις 7 Οκτώβρη 1944.

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2022 | 9:00 π.μ.

Της Γ. Λ.

Το ποίημα αυτό γράφτηκε την εποχή κατά την οποία η λεγόμενη «κυβέρνηση» της Μ. Ανατολής υπό την καθοδήγηση των Εγγλέζων περιμένει στο χωριό Cava dei Tirreni της Ιταλίας για να έρθει στην Ελλάδα και να αναλάβει την εξουσία. 

Εδώ, ο ποιητής, ειρωνεύεται  τους Έλληνες αξιωματούχους, τη στάση του Γ. Παπανδρέου, τον ρόλο της NAAFI και τους Μεσανατολίτες πολιτικούς που αφού έφυγαν από τη χώρα με την είσοδο των Γερμανών, μόλις τέλειωσε ο πόλεμος  τρέχουν: «να ‘ρθούμε πρώτοι εμείς οι στερνοί». 

Μοναδικό ποίημα που δείχνει την προσχεδιασμένη πορεία της χώρας από τους Εγγλέζους ……. 

Πολλά στοιχεία ερμηνείας του ποιήματος είναι από την αλληλογραφία του ποιητή με τον Τίμο Μαλάνο  

 Υ. Γ: NAAFI, ήταν καταστήματα των Άγγλων ένστολων και πηγή εφοδιασμού για τους Έλληνες μαυραγορίτες.

Το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη έχει μελοποιηθεί από τον Νότη Μουσική: και το αποδίδει ο Σωκράτης Μάλαμας.(Υπάρχει στο cd  του Ν. Μαυρουδή "Αγρυπνο φεγγάρι")


   Το απομεσήμερο ενός φαύλου

Τράβα αγωγιάτη, καρότσα τράβα,
τράβα να φτάσουμε γοργά στην Κάβα!
Φύσα βαπόρι, βόα μηχανή,
να ’ρθούμε πρώτοι εμείς! - οι στερνοί.

Τα στερνοπαίδια και τ’ αποσπόρια
και τ’ αποβράσματα και τ’ αποφόρια
μιας μάχης που ήτανε γι’ άλλα κορμιά
για μάτια αλλιώτικα κι άλλη καρδιά.

Πολιτικάντηδες, καραβανάδες,
ψιλικατζήδες, κολλυβιστάδες,
μούργοι, μουνούχοι και θηλυκά —
τράβα αγωγιάτη! βάρα αμαξά!

Φτωχή Πατρίδα, στα μάγουλά σου
μαχαίρια γράφουνε το γολγοθά σου·
μάνα λιοντόκαρδη, μάνα ορφανή,
κοίτα αν αντέχεις τέτοια πομπή:

το ματσαράγκα, το φαταούλα
με μπογαλάκια και με μπαούλα·
τη χύτρα που έβραζε κάθε βρωμιά
λες και την άδειασαν όλη μεμιά

σ’ αυτούς ανάμεσα τους ήπιους λόφους
όπου μας κλείσανε σαν υποτρόφους
ενός αδιάντροπου φρενοβλαβή
που στο βραχνά του παραμιλεί.

Δες το σελέμη, δες και το φάντη
πώς θυμιατίζουνε τον ιεροφάντη
που ρητορεύεται λειτουργικά
μπρος στα πιστά του μηρυκαστικά.

Μαυραγορίτες από τα Νάφια
της προσφυγιάς μας άθλια σινάφια,
γύφτοι ξετσίπωτοι κι αρπαχτικοί,
λένε, πατρίδα, πως πάνε εκεί

στα χώματά σου τα λαβωμένα
γιατί μαράζωσαν, τάχα, στα ξένα
και δεν μπορούνε χωρίς εσέ —
οι φαύλοι: τρέχουνε για το λουφέ.

Μοιράσου το :

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Powered by Blogger