Γιατί αίφνης οι ιθύνοντες προσβλέπουν σε αυτήν για την αντιμετώπιση κάθε λογής καυτών ζητημάτων όπως π.χ. η πάταξη της εγκληματικότητας, η εξασφάλιση της ψυχικής υγείας των αστυνομικών, η εύρυθμη λειτουργία των σχολείων; Με άλλα λόγια τι σχέση έχει η επιστήμη της ψυχολογίας με αυτό που βλέπουμε να πλασάρεται ως ψυχολογία; Διερωτώμαι αν σε μια τέτοια συγκυρία, η ψυχολογία δεν επιδιώκεται να είναι ένα ακόμη δεκανίκι, ένα ερζάτς, χλωμό υποκατάστατο στη θέση πραγμάτων που λείπουν απελπιστικά σήμερα από τον τόπο μας. Τι να σου κάνει π.χ. ο ψυχολόγος για την υποβαθμισμένη παιδεία; Τις υποβαθμισμένες κτιριακές εγκαταστάσεις; Την εργαλειοποίηση της γνώσης, την καταβρόχθιση του σχολείου από το φροντιστήριο, τι αλήθεια να σου κάνει; Πώς να αντιταχθεί στην εξουθενωτική φετιχοποίηση του βαθμού, στην αποστειρωμένη γνώση, στην πλήξη, τι να σου κάνει για να αντιταχθεί στη μεταφορά της κοινωνικής βίας μέσα στο σχολείο; Στις υπο-κουλτούρες και αντι-κουλτούρες που συναντώνται μέσα στη σχολική τάξη;
Γύρω μας αλαλάζει η βία αλλά και ο άναρθρος περί βίας λόγος, και από παντού μας κυκλώνουν «όχι οι "επικίνδυνοι"» νέοι αλλά οι επικίνδυνοι αναλυτές των νέων. Ολοι αυτοί που ως αποτυχημένοι Πουαρό βλέπουν και αναζητούν παντού τα σημάδια μιας «εγκληματικής» ή ψυχικά άρρωστης προσωπικότητας, όλοι αυτοί δηλαδή που εγγυώνται το πέρασμα από μιαν αστυνομοκρατούμενη σε μια ψυχιατρικοποιημένη κοινωνία, το πέρασμα, με άλλα λόγια, από τους ελεγκτές της νομιμότητας, στους ελεγκτές της φυσιολογικότητας.
Aποσπάσματα από κείμενο της Φωτεινής Τσαλίκογλου, καθηγήτριας στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Δημοσίευση σχολίου