Του Γ. Γ.
Όταν έγινε γνωστό ότι η βδομαδιάτικη εφημερίδα «Παραπολιτικά» συμφερόντων του εφοπλιστή και προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός Β. Μαρινάκη, θα κυκλοφορεί με ένα ένθετο «μηνιαίο περιοδικό έρευνας», την ευθύνη του οποίου θα έχει ο υπεύθυνος έκδοσης του περιοδικού Unfollow Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος, σύντροφος στο μπλοκ μας είχε διατυπώσει κάποιες ενστάσεις.
Το ίδιο χρονικό διάστημα με κείμενο μου έκανα μια τοποθέτηση στις απόψεις της δημοσιογράφου Μ. Αλεβιζοπούλου που στην προσπάθεια να δικαιολογήσει τις επιλογές των συναδέλφων της ισχυριζόταν ότι: «Επαγγελματίες είναι, τους έγινε μια συμφέρουσα πρόταση και ξεκίνησαν να δουλεύουν» φτιάχνοντας ένα περιοδικό «αποκλειστικά με τους δικούς τους όρους»,
Χτες, λοιπόν, προμηθεύτηκα τα «Παραπολιτικά» και διάβασα το συγκεκριμένο ένθετο (η ταυτότητα του αναφέρει σαν εκδότη διευθυντή τον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο, διευθυντή σύνταξης τον Αυγουστίνο Ζενάκο με την επιμέλεια έκδοσης του να ανήκει στον Παναγιώτη Σωτήρη).
Μπορώ επομένως να εκφράσω κάποιες απόψεις, πέρα του ότι αισθητικά είναι πολύ καλά στημένο το ένθετο που φέρει τον τίτλο “Report”.
Ο αείμνηστος Βασίλης Ραφαηλίδης είχε γράψει ότι όταν εργάζεσαι σαν δημοσιογράφος στα αστικά ΜΜΕ δεν χρειάζεται το αφεντικό σου να σου υποβάλλει το πώς θα προσεγγίσεις ένα θέμα. Το ότι σιτίζεσαι από το ταμείο του εργοδότη σου είναι μια κατάσταση που σου δημιουργεί έντονα το αίσθημα της αυτολογοκρισίας και συνεπώς γνωρίζεις και καθορίζεις στα πλαίσια που μπορείς να κινηθείς. Αν ξεπεράσεις αυτά τα όρια τότε το αφεντικό σου σε πετάει σαν τρίχα απ’ το ζυμάρι.
Να αναφέρουμε μια ιστορία άγνωστη σε πολλούς. Ο αμερικανοσπουδαγμένος και για χρόνια ανταποκριτής ελληνικών ΜΜΕ στην Αμερική, Αλέξης Παπαχελάς, τον Απρίλη του 2007 αναλαμβάνει διευθυντής της «Καθημερινής» αφού –όπως γράφτηκε- αποκτάει μετοχές ύψους 1.000.000 ευρώ στο συγκρότημα ΜΜΕ του Αλαφούζου. (Αυτή η "επένδυσή του" -δεν γνωρίζουμε τι άλλες μπορεί να έχει- απ' την δημοσιογραφική του δουλειά, προέρχεται;).
Το ίδιο ακριβώς διάστημα δημοσιεύεται ένα ανώνυμο σχολιάκι στην εφημερίδα «Πριν» που έφερε τον τίτλο «Διασπορά πρακτόρων» και στο οποίο διαβάζουμε:
«Αναδιατάσσουν τους πράκτορες τους στα ελληνικά ΜΜΕ οι Αμερικανοί, τοποθετώντας τους σε θέσεις κλειδιά τηλεοπτικών σταθμών και πρωτίστως εφημερίδων σ' αυτή τη φάση. Τους μετακινούν μεθοδικά από το ένα έντυπο στο άλλο, επιδιώκοντας να μεγιστοποιήσουν τις δυνατότητες προβολής των αμερικανικών θέσεων. Έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι οι σχέσεις τους με ορισμένους εκδότες δεν αρκούν για να τους διασφαλίσουν το πέρασμα της αμερικανικής γραμμής και των αρχών που σταδιακά θα διαμορφώσουν μια ελληνική κοινή γνώμη ευνοϊκή προς τις ΗΠΑ, οι Αμερικανοί ασχολούνται μεθοδικά με το να διασπείρουν τους πράκτορές τους στον ευρύτερο δυνατό αριθμό εντύπων, αποφεύγοντας άχρηστες υπερσυγκεντρώσεις ανθρώπων τους σε ορισμένα έντυπα, όσο σημαντικά και αν είναι αυτά.
Το γεγονός ότι το σύνολο σχεδόν των μεγάλων ελληνικών εφημερίδων πολιτικής επιρροής έχει περιέλθει σε φάση "τέλους εποχής" λόγω εξάντλησης των βιολογικών ορίων των περισσότερων παραδοσιακών εκδοτών και λόγω υπέρογκων χρεών, διευκολύνει τα μέγιστα τα σχέδια των Αμερικανών. Αλλαγές κυοφορούνται και στο ιδιοκτησιακό καθεστώς πολλών ΜΜΕ. Κυκλοφορούν ήδη αρκετές φήμες και πληροφορίες για μυστηριώδεις υπεράκτιες εταιρείες που γίνονται κάτοχοι αξιόλογων ποσοστών του μετοχικού κεφαλαίου εταιρειών που κατέχουν ΜΜΕ. Η ουσία είναι πως ο αμερικανικός έλεγχος επί ελληνικών μέσων ενημέρωσης ουδέποτε ήταν τόσο ισχυρός όσο σήμερα, αν πιστέψει κανείς τα όσα λέγονται. Πρόκειται για εξέλιξη με μοιραίες πολιτικές επιπτώσεις».
Το κειμενάκι αυτό του «Πριν» αποδόθηκε στον Γ. Δελαστίκ, Κάποιοι εκτίμησαν ότι εκτός των άλλων «φωτογραφίζει» και τον Αλέξη Παπαχελά, με αποτέλεσμα η διεύθυνση της «Καθημερινής» να απολύσει τον Γ. Δελαστίκ που τότε εργαζόταν και σ’ αυτό το έντυπο. Από τότε αν κάποιος διάβαζε κείμενα του Γ.Δ στο «Πριν» και σε άλλα έντυπα που κατά καιρούς εργάστηκε –«Εθνος» περιοδικό «Επίκαιρα» κ.α- είχε την αίσθηση ότι είχαν γραφεί από διαφορετικό δημοσιογράφο.
Και ερχόμαστε στην περίπτωση των δημοσιογράφων του Unfollow και ποιο συγκεκριμένα στον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο. Στο περιοδικό το οποίο διευθύνει και κυκλοφορεί σαν ένθετο με την εφημερίδα «Παραπολιτικά» υπογράφει ένα πολύ καλό πολυσέλιδο κείμενο με τίτλο «ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ: Ένα φλερτ που εξελίσσεται σε φλογερό ειδύλλιο».
Σ’ αυτό δεν διαπιστώνουμε μόνο την μεταστροφή της γνωστής φράσης «Οι επιχειρηματίες είναι πάντα με το γκουβέρνο», που είχε πει στην δεκαετία του ’60 Πρόδρομος "Μποδοσάκης" – Αθανασιάδης και η οποία σήμερα έχει γίνει «το γκουβέρνο είναι πάντα με τους επιχειρηματίες». Ούτε μας εντυπωσιάζει η εκτίμηση του Λ. Χαραλαμπόπουλου ότι «Το πλέον απίστευτο της υπόθεσης είναι ότι ο Τσίπρας συνεχίζει να το παίζει εχθρός των ελίτ, την ίδια στιγμή που με τον ίδιο προκλητικό τρόπο εξυπηρετεί τους ίδιους πάνω κάτω ολιγάρχες, νομοθετεί υπέρ τους, χαρίζει τη δημόσια περιουσία χωρίς καν να υπάρχουν αντιδράσεις».
Αλλού θα σταθούμε και θα επισημάνουμε το εξής. Στο κείμενο του Λ. Χαραλαμπόπουλου γίνεται ονομαστική αναφορά στους ντόπιους καπιταλιστές και στα παρασκηνιακά παζάρια που έχουν με κυβερνητικούς παράγοντες. Σταθείτε στο όνομα του εφοπλιστή Β. Μαρινάκη.
Διαβάστε αυτό το κείμενο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Unfollow και τους χαρακτηρισμούς που αποδίδονται στον πρόεδρο του Ολυμπιακού και μετά ρίξτε μια ματιά στις αναφορές που γίνονται για τον ίδιο κεφαλαιοκράτη σε άρθρο του Report. Κι όμως. Και τα δυο κείμενα τα υπογράφει το ίδιο άτομο. Ο δημοσιογράφος Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος.
«Για τους σκοπούς του ο Διάβολος μπορεί να απαγγείλει ακόμα και την Αγία Γραφή»!
Σαίξπηρ στον "Έμπορο της Βενετίας"
Δημοσίευση σχολίου