Ενίοτε τα παιδιά των τρομοκρατών αριστεύουν…
«Είναι το πρώτο παιδί τρομοκρατών που γεννήθηκε στην Ελλάδα. Πρόκειται για τον γιο του Σάββα Ξηρού και της Αγγελικής Σωτηροπούλου, που γνώρισε και θεωρεί ως πατέρα του τον Δημήτρη Κουφοντίνα»…
Αυτό είναι το lead στο δημοσίευμα του Έθνους της 12ης Ιανουαρίου 2013. Έτσι συστήνει τον νεαρό Έκτορα Κουφοντίνα ο συντάκτης της εφημερίδας, που έκανε φύλλο και φτερό τη σελίδα του στο fb και τον ιστότοπό του. Ασύστολα δηλώνει δε τις πηγές του, ήδη με τη λεζάντα που συνοδεύει τις φωτογραφίες του νεαρού και της κοπέλας του – «Το προφίλ του στο Facebook είναι γεμάτο φωτογραφίες από τα ταξίδια του, την κοπέλα του, τη μηχανή του, αλλά και τις διακοπές του στη Γαύδο». Με μωσαϊκό στα χαρακτηριστικά του προσώπου της η κοπέλα, γιατί άραγε; Είναι ο «φερετζές» για την παραβίαση της ζωής τους; Η κοπέλα «δεν φταίει» για να γίνει πρωτοσέλιδο της τρομολαγνείας, για τον Έκτορα όμως, που βλέπει να γράφεται η ζωή του με τη χυδαιότητα που αποκαλύπτει το lead, είναι θεμιτό να γίνει ερήμην του βορά στην περιέργεια του αναγνωστικού κοινού – τι απόγινε εκείνος ο γιος του τρομοκράτη, που μικρό παιδί το κυνηγούσε ο φακός αλλά μετά το ξεχάσαμε; Γιατί ο γιος του τρομοκράτη δεν δικαιούται να έχει ιδιωτικό χώρο.
Κι όμως δεν είναι ούτε καν αυτό η επιτομή της χυδαιότητας. Το διπλό μήνυμα είναι, που δεν κρύβεται καν πίσω από τις γραμμές του δημοσιεύματος, το σκοτάδι πίσω από την πληροφορία ότι είναι αριστούχος φοιτητής αλλά, συνάμα, «Ανυπότακτος», Η online «δράση» του! Τα φλύαρα εισαγωγικά των υπότιτλων και τα επιλεγμένα αποσπάσματα από «Το blog των προβληματισμών του», φτιάχνουν ένα σκοτεινό προφίλ, προειδοποιούν για το μέλλον του, εξάλλου κανείς δεν λέει ότι ένας αριστούχος δεν μπορεί να πάρει και τα όπλα, τόσα παραδείγματα έχουμε!
Και στη διπλανή σελίδα, φωτογραφία της μητέρας του, την οποία μπορεί να αθώωσε το δικαστήριο αλλά όσα προηγήθηκαν της αθώωσης την έχουν ήδη κατατάξει στην κατηγορία αυτών για τους οποίους είναι ειδησεογραφικά ενδιαφέρον το γεγονός της ήσυχης ζωής – «Είναι ευγενική με τους συγχωριανούς της ενώ άνθρωποι που τη γνωρίζουν λένε πώς έχει αφιερωθεί στη δουλειά και τη φροντίδα του παιδιού της», μα τι παράξενο!
Ελπίζω να υπάρξουν αντιδράσεις, αν και μέχρι τώρα είδα τόσες αναδημοσιεύσεις, ώστε ευλόγως να υποθέσω ότι είναι μάλλον ελκυστικό παρά απωθητικό το προϊόν «λιανίζουμε το παιδί του Κουφοντίνα», που δόθηκε προς κατανάλωση, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς αιδώ, γιατί συνιστά κανονικότητα –ούτε καν παράπλευρη απώλεια- η ανθρωποφαγία στους «πολέμους κατά της τρομοκρατίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου