Σκάνδαλο Novartis και κοινοβουλευτικός κρετινισμός

Του Γ.Γ.   

Εχει κάποιο νόημα να ασχολούμαστε με το σκάνδαλο της Novartis και για τις μίζες που φέρετε ότι εισέπραξαν στελέχη που υπηρέτησαν από καίριες θέσεις το πολιτικό σύστημα για να πηγαίνουν πρίμα οι δουλειές της πολυεθνικής φαρμακευτικής εταιρείας;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη. Θα ήταν αφέλεια να εκτιμήσει κάποιος ότι το πολιτικό σύστημα έχει τους μηχανισμούς αυτοκάθαρσης και άρα μπορεί, όταν εντοπίζει παρόμοια φαινόμενα  να τα  αποβάλλει από την λειτουργία του. Κι αυτό γιατί η διαφθορά κάθε μορφής και μεγέθους είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό.
Επίσης θα είναι εκτός τόπου και χρόνου όποιος αναμένει από την εξουσιαστική δικαστική κάστα να αποδώσει ευθύνες και να τιμωρήσει πρωτοκλασάτα αστικά πολιτικά πρόσωπα –μιλάμε για άτομα που χρημάτισαν πρωθυπουργοί και υπουργοί- που με το αζημίωτο φυσικά, παρουσιάζονται να λήστεψαν εκατομμύρια ευρώ από τον ελληνικό λαό με την υπόθεση της Novartis.

Μπορεί τα δημοσιεύματα να κάνουν λόγο για «συγκλονιστικές μαρτυρικές καταθέσεις» σε βάρος φερόμενων εμπλεκομένων σ’ αυτό το σκάνδαλο, αλλά η ουσία είναι ότι όλα θα αποδειχθούν μια φωτοβολίδα.
«Αν δεν υπάρχει πτώμα, δεν υπάρχει έγκλημα» λέει μια ρήση και στην προκειμένη περίπτωση αν δεν βρεθούν τα λεφτά –που δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούν- που πήραν για μίζες οι πολιτικοί και αυτή την υπόθεση θα την φάει το σκοτάδι.
Οι όποιες μαρτυρικές καταθέσεις θα αποδειχθούν εντελώς ανίσχυρες για οποιαδήποτε ουσιαστική διερεύνηση του σκανδάλου και στο μόνο που θα χρησιμεύσουν θα είναι για να εξυπηρετηθούν πολιτικές σκοπιμότητες της κυβέρνησης.

Αλωστε στο παρελθόν αποκαλύφθηκαν δεκάδες καραμπινάτα σκάνδαλα, από την ληστεία του Χρηματιστηρίου και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μέχρι το Βατοπέδι, τους πολεμικούς εξοπλισμούς και την Ζήμενς. Πέρα απ’ το πολιτικό πτώμα που λέγεται Τσοχατζόπουλος τιμωρήθηκε κανένας;
Και στην τελική το κυβερνητικό υπηρετικό προσωπικό των αστών δεν κάνει τίποτα διαφορετικό απ’ την τακτική που ακολουθούν τα κόμματα εξουσίας. Και επειδή δεν έχουμε μνήμη τσιμέντου θυμόμαστε την κατάθεση που είχε δώσει στην Γερμανική δικαιοσύνη ο διαχειριστής των μαύρων ταμείων της Ζήμενς, Ράινχαρτ Σίκατσεκ, και στην οποία υπογράμμιζε ότι η εταιρία του είχε δώσει πάνω από 100.000.000 ευρώ που κατέληγαν «στα ταμεία των 2 κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα». 
Επιπλέον κατονόμασε τα υπουργεία Πολιτισμού, Μεταφορών, Εθνικής Άμυνας και Δημόσιας Τάξης ως αποδέκτες εκατομμυρίων ευρώ σε μίζες. Είχαν κανένα αποτέλεσμα αυτές οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις; Ολα αυτά θεωρήθηκαν και είναι "φυσιολογικά" για την λειτουργία των αστικών κομμάτων.

Και επειδή ακούμε το ίδιο τροπάρι περί διερεύνησης του σκανδάλου της Novartis από επιτροπή της βουλής, να θυμίσουμε τι αποτέλεσμα έχουν αυτές οι έρευνες παραθέτοντας όσα ακούσαμε στο παρελθόν από τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ, Σήφη Βαλυράκη που σημειωτέον χρημάτισε πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για την υπόθεση Siemens, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Σύμφωνα με τον ίδιο στην επιτροπή που προέδρευε διαπιστώθηκε επιβαρυντικά στοιχεία για 12 πρώην υπουργούς της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ, Δηλαδή ότι υπήρξαν ενδείξεις ότι έλαβαν μίζες από την Ζήμενς. Η πλειοψηφία της βουλής, όμως, αρνήθηκε την συγκρότηση επιτροπής για την διερεύνηση της υπόθεσης. Με απλά λόγια δηλαδή έριξαν σφουγγάρι και βγάλαν «λάδι» τους υπουργούς που έπαιρναν μίζες.

Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε.

Υπάρχει όμως και μια άλλη παράμετρος στο τωρινό σκάνδαλο. Οτι για πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία μας μπαίνουν στο κάδρο των μιζαδόρων, πρωθυπουργοί. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αν και στο παρελθόν είχαν γίνει νύξεις για χρηματισμό του Μητσοτάκη και του Σημίτη αυτές ποτέ δεν απασχόλησαν καμιά δικαστική αρχή σε αντίθεση με σήμερα.

Να παρακολουθούμε δηλαδή μια τόσο γενικευμένη απαξίωση του πολιτικού σκηνικού.

 «Πρέπει να συντριβούν οι μεγάλοι πολιτικοί εγκληματίες κάτω από τη γελοιοποίηση, γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι μεγάλοι πολιτικοί εγκληματίες, αλλά μόνο δράστες μεγάλων πολιτικών εγκλημάτων, πράγμα που δεν είναι καθόλου το ίδιο».

Μπέρτολτ Μπρεχτ («Η αποτρεπτή άνοδος του Αρτούρο Ούι»)

Φαίνεται, λοιπόν, σήμερα να επιβεβαιώνεται το παλιό αναρχικό σύνθημα που έλεγε «Ψηφίστε Αλη Μπαμπά, που έχει μόνο 40 κλέφτες». 
Η πιο σημαντική λοιπόν, για μας, εξέλιξη που προκύπτει, απ' τα όσα έρχονται στην δημοσιότητα με το σκάνδαλο της Novartis, είναι το πλήγμα που δέχεται ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός. Γίνεται δηλαδή ολοφάνερο ότι οι εκλογικοί συσχετισμοί δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία από κοινωνική-ταξική άποψη.

Προφανώς όμως αυτό δεν αρκεί, ούτε δημιουργεί το παραμικρό πρόβλημα στους πολιτικάντηδες γενικά κι αόριστα να καταδικαστεί από τις πλατιές λαϊκές μάζες το πολιτικό σύστημα και το υπηρετικό του πολιτικό προσωπικό.

Αυτό που τρέμουν οι αστοί και οι κολαούζοι τους είναι να μην δυναμώσει ο αγώνας τάξης προς τάξη. Και εδώ είναι το μεγάλο ζήτημα. Η ανυπαρξία, δηλαδή, στην χώρα μας ενός ελπιδοφόρου, μαζικού ταξικού εργατικού κινήματος, που θα μπολιάσει το αυθόρμητο με το συνειδητό, θα προωθήσει "απ' έξω" την ταξική συνείδηση να γίνει κτήμα του κόσμου της εργασίας.