Η Σοβιετική Ενωση είχε δεσμευτεί απέναντι στους συμμάχους της να μπει τον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας από τη Διάσκεψη της Κριμαίας (4-11/2/1945). Στη σχετική μυστική συμφωνία αναφερόταν ότι «οι ηγέτες των τριών μεγάλων δυνάμεων -της Σοβιετικής Ενωσης, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της Μεγάλης Βρετανίας- συμφώνησαν να μπει η Σοβιετική Ενωση, ύστερα από δύο - τρεις μήνες μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας και τη λήξη του πολέμου στην Ευρώπη, στον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας στο πλευρό των συμμάχων».
Στη 26ης Ιουλίου 1945 η ΕΣΣΔ επαναβεβαίωσε την προσήλωσή της στις συμφωνίες της Κριμαίας, αναφορικά με τη συμμετοχή της στον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας.
Στο πλαίσιο δε της διάσκεψης και συγκεκριμένα στις 26 Ιουλίου 1945, δόθηκε στη δημοσιότητα η «Διακήρυξη του Πότσδαμ», την οποία υπέγραφαν οι ΗΠΑ, η Αγγλία και η Κίνα, για την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας.
Η Σοβιετική Ενωση δεν μπορούσε να υπογράψει φανερά τη διακήρυξη, γιατί εκείνη την περίοδο δε βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ιαπωνία. Συμφωνούσε, όμως, στο περιεχόμενό της και στο πλαίσιο όσων προέβλεπε αυτή η διακήρυξη και όσων είχαν συμφωνηθεί στην Κριμαία, μπήκε στον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας λίγες μέρες αργότερα, διότι θεώρησε ότι «η πολιτική της αυτή ήταν ο μοναδικός τρόπος για να πετύχει την ειρήνη, να απαλλάξει τους λαούς από παραπέρα θυσίες και συμφορές και να δώσει τη δυνατότητα στον ιαπωνικό λαό να αποφύγει τους κινδύνους και τις καταστροφές που είχε υποστεί η Γερμανία ύστερα από την άρνησή της να συνθηκολογήσει χωρίς όρους»
Ο φανατισμός των μιλιταριστών Γιαπωνέζων ηγετών, ήταν άραγε ο λόγος που η χώρα τους απέρριψε το “τελεσίγραφο” της 26ης Ιουλίου 1945; Ασφαλώς όχι!
Οι Ιάπωνες στρατιωτικοί θεωρούσαν πως μπορούσαν να συνεχίσουν για πολύ ακόμα τον πόλεμο.
Ο κυριότερος λόγος που το πίστευαν λέγονταν Μαντζουρία. Όσο οι Γιαπωνέζοι κατείχαν αυτή την περιοχή, μπορούσαν να ελπίζουν σε κάτι πολύ καλύτερο από μια παράδοση άνευ όρων.
Η Σημερινή ΒΑ Κίνα, ακριβώς πάνω από την Κορέα, το 1945 ήταν μέρος της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας. Το “Manchukuo” είχε έκταση 1,192,081Km2. Οι εύφορες πεδινές περιοχές στο κέντρο είναι κυκλωμένες από βουνά ενώ οι θαλάσσιες επικοινωνίες με τα Ιαπωνικά νησιά εξυπηρετούνταν από μεγάλα λιμάνια.
Η χώρα παρήγαγε άνθρακα, σίδερο, άλλα πολύτιμα για τον πόλεμο ορυκτά και κυρίως το μεγαλύτερο μέρος του συνθετικού καυσίμου, που κινούσε τη στρατιωτική μηχανή της Ιαπωνίας.
Τα περισσότερα και μεγαλύτερα εργοστάσια της Αυτοκρατορίας είχαν μεταφερθεί στη Μαντζουρία για να γλυτώσουν τους βομβαρδισμούς των Αμερικανικών βομβαρδιστικών.
ΗΠΑ και Βρετανία δεν βομβάρδισαν τη Μαντζουρία, γιατί περίμεναν να επιτεθούν εκεί οι Σοβιετικοί. Υπολόγιζαν πως η σύγκρουση θα αποδυνάμωνε τόσο την Ιαπωνία, όσο και τη Σοβιετική Ένωση, που πλέον την έβλεπαν σαν τον επόμενο αντίπαλο.
Ο τότε πρωθυπουργός Suzuki Kantarō είχε πει “Η απώλεια (της Μαντζουρίας) καθιστά τον πόλεμο ανώφελο”.
Ο Ιαπωνικός στρατός είχε κάθε λογής οχυρωματικά έργα αναγκάζοντας χιλιάδες Κινέζους να δουλεύουν σκληρά σε απάνθρωπες συνθήκες.
Η στρατιά του Κουαντούγκ, αριθμούσε 1.200.000. άνδρες 1.215 τανκς, 6.640 πολυβόλα 1.907 αεροπλάνα και 26 πλοία.
Επρόκειτο για τις καλύτερες δυνάμεις του Ιαπωνικού στρατού. Σημαντικές επίσης δυνάμεις του εχθρού βρίσκονταν στην Κορέα, στο νότιο τμήμα της Σαχαλίνης και στα νησιά Κουρίλες.
Οι Σοβιετικοί σε μια ταχύτατη και απόλυτα επιτυχημένη εκστρατεία, που θα αναλύσουμε σε άλλο άρθρο, πέτυχαν την πλήρη περικύκλωση και εκμηδένιση των ιαπωνικών δυνάμεων σε λίγες μόνο μέρες εφαρμόζοντας ένα αριστουργηματικό σχέδιο.
Ήταν ένας θρίαμβος για τα Σοβιετικά όπλα, που τάραξε όχι μόνο την Ιαπωνία, οδηγώντας την σε άμεση συνθηκολόγηση, αλλά και τις ΗΠΑ, οι οποίες τρόμαξαν από την ικανότητα των Σοβιετικών βετεράνων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου