Ο Ν. Μπογιόπουλος για τους ξεφτιλισμένους "ιδεολόγους" απεργοσπάστες του Σκάι (Ηχητικό)

Ο Νίτσε έλεγε ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομερό απ’ τον σκλάβο που περνιέται για αφέντη. Και πραγματικά αυτοί οι σλάβοι είναι πιο επικίνδυνοι από όλους. Κι αυτό γιατί αγαπούν την σκλαβιά τους, μιας και τα αφεντικά τους, τους ανταμείβουν πολύ καλά. Γι' αυτούς προτεραιότητα έχει το να είναι "χρυσές" οι αλυσίδες τους, όσο γι' αυτό που εμείς ονομάζουμε αξιοπρέπεια και "τσίπα" αυτoί το θεωρούν πολυτέλεια. 

Εχει μείνει μνημειώδης ένα σχετικά πρόσφατο περιστατικό που απεικονίζει ανάγλυφα το ποιόν των καθεστωτικών δημοσιολόγων. 
Σύμφωνα μ' αυτό ο αφεντικό του τότε ΔΟΛ, Σταύρος Ψυχάρης, σε μια μυστική συνάντηση που είχε με τον πρώην πρωθυπουργό Α. Τσίπρα ξεφτίλισε ένα πρωτοκλασάτο γραφιά του για να του δείξει πόσο ασπόνδυλα είναι τα καλοπληρωμένα φερέφωνα.  Είχε πει τότε ο Ψυχάρης στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ: "Θέλεις να σου φέρω τον Πρετεντέρη να σου κάνει μια κωλοτούμπα;". 

(Είναι ένα περιστατικό που έχει κυκλοφορήσει σε όλη την δημοσιογραφική πιάτσα και αν δεν κάνουμε λάθος μόνο ο Κ. Βαξεβάνης το είχε αναφέρει σε κείμενο του).

Κάναμε όλη αυτή την εισαγωγή για να απολαύσετε στην συνέχεια το "λούσιμο" που έκανε στην σημερινή του ραδιοφωνική εμπομπή ο Νίκος Μπογιόπουλος sτους "πρωτοσαλταδόρους της γλίτσας", ξεφτιλισμένους "ιδεολόγους" απεργοσπάστες του Σκάι

*** 

"Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται κατάφορα, να διαστρεβλώνει, να διαβάλει, να κολακεύει το θεό του χρήματος και να πουλάει τη χώρα του και τους συνανθρώπους του για το καθημερινό του ψωμί. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω και δεν μπορώ να καταλάβω τι ανοησία είναι αυτή η πρόποση στον ‘ανεξάρτητο Τύπο’. Είμαστε υποτελείς και εργαλεία των πλουσίων ανθρώπων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε μαριονέτες, εκείνοι τραβάνε τα κορδόνια κι εμείς χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι δυνατότητες και οι ζωές μας είναι όλα ιδιοκτησία άλλων ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες". 

 John Swinton -(1829-1901): Σκοτσέζος οικονομολόγος, δημοσιογράφος, αρθρογράφος και διευθυντής σύνταξης στην εφημερίδα NewYorkTimes (1860-1870) και στην προοδευτική εφημερίδα TheNewYorkSun (1875-1897) - κατά τη διάρκεια της αποχαιρετιστήριας δεξίωσης που έγινε προς τιμήν του, λίγο πριν βγει στη σύνταξη.

Υ.Γ: Προφανώς υπάρχουν και ελάχιστες εξαιρέσεις στο δημοσιογραφικό επάγγελμα, για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα