Ο Μητσοτάκης είναι χαραμοφάης. Φαίνεται πως δεν έχει κάνει ποτέ στη ζωή του πραγματική δουλειά, κι αυτό έχει επίπτωση στη διπλωματία. Στις παρακάτω ιστορίες θα εξηγήσω, γιατί δεν πλησιάζει κανείς ηγέτης το δικό μας, ενώ παραδέχονται το δήθεν απομονωνόμενο Σουλτάνο.
Η πρώτη Ιστορία είναι πολύ παλιά. Με τον Ηρώδη, αυτόν που έσφαξε τα παιδάκια. Μεγάλο καθίκι, αλλά παμπόνηρος. Στο Ρωμαϊκό εμφύλιο, μεταξύ Μάρκου Αντωνίου και Οκταβιανού Αυγούστου, ήταν με το Μάρκο Αντώνιο. Ο νικητής Οκταβιανός φυσικά ήξερε για τη φιλία με τον εχθρό του, οπότε είχε σκοπό να τον αντικαταστήσει κι όχι μόνο. Ο Ηρώδης έκανε το εξής: Πήρε δώρα κι έσπευσε να τον συναντήσει στη Ρόδο. Εκεί δεν έκανε αυτό που περίμεναν πολλοί, να κατηγορήσει δηλαδή το φίλο του. Είπε απλά «ήμουν φίλος του Αντώνιου, οπότε δεν δε θα πω κακό λόγο γι αυτόν, είμαι όμως και φίλος της Ρώμης, δε με νοιάζει ποιος κυβερνά. Τα συμφέροντα μας είναι κοινά». Όχι μόνο γλύτωσε τη θέση του, πήρε και προαγωγή!
Η δεύτερη Ιστορία είναι πρόσφατη, με τις Αμερικανικές εκλογές. Οι ηλίθιοι της ΝΔ πανηγύριζαν που έχασε ο ανισσόροπος, μισογύνης, ρατσιστής «Τραμπάκουλας». Καμιά σχέση με το συμπαθέστατο δικό μας Τραμπάκουλα του υπέροχου Χάρρυ Κλυνν, ο οποίος μας λείπει πολύ. Ξέχασαν ποιος βγήκε Πρόεδρος στις ΗΠΑ. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση, ήταν πως υπάρχουν ακόμα χειρότεροι κι από τον Τραμπ! Νόμιζα πως έπιασαν πάτο, αλλά τώρα αναρωτιέμαι, αν υπάρχει πάτος.
Τι έγινε; Μήπως το ζόμπι που βγήκε, είπε «μπράβο» στο δουλάκι του στην Ελλάδα; Μήπως μας έδωσε πίσω την Κύπρο; Καμιά βοήθεια; Ούτε καν! Αντίθετα δίνει νέα, καλύτερα F-16 στην Τουρκία. Αγκαλίτσες και φιλάκια με το Σουλτάνο, ενώ το δικό μας ούτε που να τον χέσει! Αυτό το κάνουν οι εφοπλιστές. Πρέπει να έχουν άλλες τουαλέτες για Προέδρους. Των εφοπλιστών τις βλέπουμε στο χαζοκούτι.
Οπότε τις σχέσεις μεταξύ των κρατών δεν τις καθορίζουν πλέον οι γάμοι μεταξύ βασιλιάδων. Που κι αυτοί από συμφέρον γίνονταν. Τις καθορίζουν πολύ σημαντικότεροι παράγοντες. Τα πρόσωπα παίζουν ρόλο, αλλά όχι τον κύριο. Το είδαμε στη Συμφωνία των Πρεσπών, που σύμφωνα με τη ΝΔ δεν είναι τώρα προδοτική, αλλά καλή και άγια! Τέτοια ζωντόβολα ήταν πάντα τα γαλάζια γίδια, με περικεφαλαία, χλαμύδα, σανδάλι και τον κώλο έξω. Είναι όμως Αρχαιοελληνικός πισινός.
Χίτλερ ή Χίμλερ; SS ή SA; Άννας ή Καϊάφας; Σκύλλα ή Χάρυβδη; Η απάντηση είναι εύκολη. Κανένα! Μεταξύ καθαρμάτων κι ανθρωποφάγων θα διαλέξουμε; Τι να πούμε; Πώς να μας φάνε; Το είδος της κοπριάς αφορά τους κοπρολάγνους. Εγώ θέλω να ψοφήσουν όλοι οι ναζί. Να κρεμαστούν τα καθάρματα! Εγώ θέλω το Στάλιν, τον ΚΙΜ.
Βγήκαν στο β’ γύρο δυο δεξιά καθίκια, τόσο το χειρότερο για τους Γάλλους εργαζόμενους. Θα διαλέξουν μετά πιο σκατό μυρίζει λιγότερο. Αλλά στο τέλος σκατά θα φάνε. Γιατί θα έχουν ίδια αντεργατική, καταπιεστική πολιτική. Ούτε στο εξωτερικό θα αλλάξει το παραμικρό. Μόνο, αν στήσουν οι εργαζόμενοι ξανά γκιλοτίνες, θα δούμε προκοπή. Ο εμφύλιων δεξιών ηλιθίων και καθαρμάτων δεν αφορά εμάς. Εμείς θέλουμε να νικήσουν παντού οι Κομμουνιστές. Για το καλό όλων.
Για τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των Γαλλικών εκλογών θα επανέλθουμε σε επόμενη ανάρτησή μας. Εχει την αξία της η δήλωση του Μελανσόν, "Καμία ψήφος για την Λεπέν στον δεύτερο γύρο"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου