Ταξική εκπαίδευση (Βίντεο)

Τα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν σήμερα από το υπουργείο Παιδείας για τις βάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δείχνουν θεαματική πτώση των βάσεων σε όλα τα επιστημονικά πεδία. Τα στατιστικά στοιχεία λένε ότι πρόκειται μάλιστα για τη μεγαλύτερη πτώση των τελευταίων ετών. Σε ορισμένες σχολές η πτώση ξεπερνά τα 2.000 μόρια.
Αυτή όμως είναι η μια πλευρά του ζητήματος. Στο βίντεο που παραθέτουμε ακούμε τον εκπαιδευτικό αναλυτή, Χρήστο Κάτσικα να μιλάει στον ρ/σ «105,5 στο Κόκκινο» και να μας λέει ότι προχωράει ολοταχώς η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας παιδείας και διαμορφώνεται το σκηνικό για να «σπουδάζουν μόνο οι πλούσιοι».

Στην ίδια κατεύθυνση και η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ που κάνει λόγο ότι «Η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής σε ΑΕΙ-ΤΕΙ βάζει το "κερασάκι στην τούρτα" στο ταξικό σχολικό σύστημα και τους μηχανισμούς κατανομής του αυριανού εργατικού δυναμικού» και καλεί τις λαϊκές οικογένειες να προχωρήσουν σε «ρήξη με την πολιτική της ΕΕ και της πλουτοκρατίας με στόχο την Ελλάδα της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας όπου και η παιδεία θα λειτουργεί με αποκλειστικό κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών».

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για τις βάσεις εισαγωγής σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

29/08/11

Η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής σε ΑΕΙ-ΤΕΙ βάζει το «κερασάκι στην τούρτα» στο ταξικό σχολικό σύστημα και τους μηχανισμούς κατανομής του αυριανού εργατικού δυναμικού.
Η πτώση ή άνοδος των βάσεων δεν αφορά ούτε το κόστος των σπουδών, ούτε τα δικαιώματα στη μόρφωση και στην εργασία των παιδιών της λαϊκής οικογένειας, που σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης χτυπιούνται από την πολιτική της κυβέρνησης.

Το ΚΚΕ απευθύνεται στα παιδιά της λαϊκής οικογένειας που κατάφεραν να περάσουν σε ΑΕΙ-ΤΕΙ και σε αυτά που δεν τα κατάφεραν. Σε αυτά που πέρασαν τα καλεί να οργανώσουν την πάλη τους για ζωή και σπουδές με δικαιώματα, να συμπορευτούν με τις δυνάμεις του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών για να παρθούν άμεσα μέτρα για τους φοιτητές και σπουδαστές, παιδιά ανέργων και φτωχών οικογενειών, ώστε να εξασφαλιστεί η δωρεάν στέγαση, σίτιση και μετακίνηση των παιδιών τους, ώστε να μπορούν να σπουδάσουν.

Οι νέοι που θα διαβούν την πόρτα των ΑΕΙ-ΤΕΙ θα έρθουν αντιμέτωποι με την υποβάθμιση των σπουδών, με τα πτυχία διαβατήρια στην ανεργία, θα αναγκαστούν, σε συνθήκες που η καπιταλιστική κρίση χτυπάει αλύπητα το λαϊκό εισόδημα, να συνδυάσουν δουλειά με σπουδές. Η κατάσταση αυτή θα χειροτερεύσει με την εφαρμογή των μέτρων του νέου νόμου πλαισίου για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ.

Το ΚΚΕ απευθύνεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα παιδιά των λαϊκών οικογενειών που δεν κατάφεραν να περάσουν σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Τους καλεί να κατανοήσουν ότι η κύρια αιτία των μεγάλων εμποδίων που βρίσκουν μπροστά τους στη μόρφωση, στη δουλειά με δικαιώματα, βρίσκεται στην κοινωνική ανισότητα, στην πολιτική και τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντα της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία και διαφεντεύει τον πλούτο και τη γνώση που παράγουν τα χέρια και το μυαλό του εργάτη.
Τους καλεί να απορρίψουν τις αντιδραστικές θεωρίες για «ανθρώπους που παίρνουν και ανθρώπους που δεν παίρνουν τα γράμματα», περί φυσικών χαρισμάτων και επαγγελμάτων του χεριού. Τους καλεί να μην παραιτηθούν από την προσπάθεια και το δικαίωμα στη ζωή και στη μόρφωση.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις και για τα παιδιά που για λόγους κυρίως κοινωνικο-ταξικούς δεν κατάφεραν περάσουν στα ΑΕΙ-ΤΕΙ να φοιτήσουν σε δημόσιες και δωρεάν επαγγελματικές σχολές αλλά και για τα παιδιά που σήμερα εισάγονται στα ΑΕΙ-ΤΕΙ να σπουδάζουν σε μια πραγματικά ενιαία ανώτατη εκπαίδευση με το πτυχίο να αποτελεί τη μόνη προϋπόθεση για το επάγγελμα.

Η Ελλάδα της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας μπορεί να ανοίξει το δρόμο ώστε να μην αναγκάζεται να δουλεύει κανένας νέος άνθρωπος πριν ολοκληρώσει την υποχρεωτική 12χρονη εκπαίδευση, τις δημόσιες επαγγελματικές σχολές μετά το 12χρονο ή το πανεπιστήμιο. Μπορεί να εγγυηθεί, κάθε νέος και νέα, πριν τελειώσει το σχολείο, την επαγγελματική σχολή ή το πανεπιστήμιο, να ξέρει που θα βρει δουλειά, να έχει κατοχυρωμένο το δικαίωμα στο επάγγελμα και στην εργασία.

Η μάχη της λαϊκής οικογένειας για να δημιουργήσει ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά της μπορεί να ευοδωθεί. Ο δρόμος αυτός απαιτεί ρήξη με την πολιτική της ΕΕ και της πλουτοκρατίας με στόχο την Ελλάδα της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας όπου και η παιδεία θα λειτουργεί με αποκλειστικό κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Με την ευκαιρία να παραθέσουμε ένα ενδιαφέρον άρθρο του καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου, Γιώργου Ρούση που δημοσιεύτηκε στην χθεσινή "Ελευθεροτυπία"

 Για να αποφευχθεί το φονικό στα ΑΕΙ

 Εχω ξαναγράψει σε αυτήν τη στήλη ότι το κύριο πρόβλημα του νομοσχεδίου που κατέθεσε η νεοφιλελεύθερη -και όχι μόνον μνημονιακή- κυβέρνηση για τα ΑΕΙ είναι ότι αυτά μετατρέπονται σε επιχειρήσεις στην άμεση πια υπηρεσία του κεφαλαίου.
Και αυτό συμβαίνει λίγο πολύ σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, διότι το υπό κρίση σύστημα παραδίδει πια άμεσα στα ιδιωτικά συμφέροντα, ακόμη και ό,τι είχε μια σχετική αυτοτέλεια απέναντί τους, όπως η αλήθεια είναι, όλο και λιγότερο, τα πανεπιστήμια, και διότι επιδιώκεται αυτά να αναπαράγουν τόσο τεχνικά όσο και ιδεολογικά εκείνου του τύπου την εργατική δύναμη που θα εξυπηρετεί άμεσα το κεφάλαιο.

Ως εκ τούτου τα πανεπιστήμια, τόσο οργανωτικά όσο και από άποψη περιεχομένου σπουδών που θα παρέχουν, θα κατατείνουν να παράγουν επιστήμονες και γνώση που από τη μια θα εξυπηρετούν το κεφάλαιο και όχι την κοινωνία, να παράγουν τεχνοκράτες μιας χρήσεως και όχι επιστήμονες με κριτική σκέψη, και από την άλλη να αναπαράγουν με τη δομή και λειτουργία τους την κυρίαρχη ιδεολογία της κυριαρχίας του ανταγωνισμού της αγοράς.

Το γεγονός ότι το σημερινό ελληνικό -και όχι μόνον πανεπιστήμιο- έχει μύριες όσες αδυναμίες, με ευθύνη ακριβώς των ίδιων πολιτικών δυνάμεων που επιδιώκουν να περάσουν τη σημερινή μεταρρύθμιση, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει πρόφαση για να επιχειρηθεί μια μεταρρύθμιση η οποία επιτείνει αυτές του τις αδυναμίες και το καθιστά ακόμη πιο συντηρητικό.

Και βεβαίως δεν μπορεί να αποτελεί στρατηγικό στόχο ενός αριστερού κινήματος στα πανεπιστήμια η υπεράσπιση της σημερινής κατάστασης σε αυτά. Το γεγονός ότι με ευθύνη κυρίως των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκαν περιφερειακά πανεπιστήμια λες και επρόκειτο για περίπτερα εφημερίδων, το γεγονός ότι μέσω των ερευνητικών προγραμμάτων πολλά από τα οποία λειτούργησαν στη λογική των χωματερών φρούτων μια και χρηματοδοτούνταν άσχετα από την όποια αποδοτικότητά τους προγράμματα μόνον και μόνον για να καθιερωθεί η έξωθεν χρηματοδότηση της έρευνας και η συνεπαγόμενη έξωθεν εξάρτηση των πανεπιστημιακών, το γεγονός ότι έχουν αναπτυχθεί πελατειακές σχέσεις καθηγητών υποψηφίων για τα πρυτανικά αξιώματα με τις φοιτητικές παρατάξεις και τα ίδια τα κόμματα εξουσίας, ή ακόμη δεδομένα όπως η πολυδιάσπαση σε προπτυχιακά τμήματα, που καμία σχέση δεν έχουν με βασικές επιστήμες, η εισαγωγή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, και πολλά άλλα είναι σαφώς κατακριτέα.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι όλα αυτά θεσπίστηκαν από την ίδια πολιτική δύναμη που σήμερα έρχεται λειτουργώντας σταθερά προς την ίδια της Ευρωπαϊκής Ενωσης κατεύθυνση, όχι βεβαίως να τα ανατρέψει, αλλά να τα επιτείνει.

Ετσι λοιπόν επιβάλλεται, σαν πρώτο βήμα, να αποφευχθεί αγωνιστικά τούτο το τελικό χτύπημα που επιχειρείται και το οποίο σημαίνει ουσιαστικά το τέλος του πανεπιστημίου.

Παρά τις όποιες αντιδράσεις στα λόγια των αριστερών φοιτητικών παρατάξεων, των αριστερών κομμάτων και μεγάλης μερίδας των πανεπιστημιακών, απέναντι σε αυτό το τέλος, αυτό δεν θα μπορέσει να αποφευχθεί, παρά μόνον αν αναπτυχθεί ένα μαζικό ενωτικό φοιτητικό κίνημα αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου από τις συνεργαζόμενες εθνικοσοσιαλιστικές δυνάμεις ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ, αλλά και τη Ν.Δ., δηλαδή από το αρραγές μπλοκ της αστικής εξουσίας.

Αν μέχρι τώρα δεν έχει αναπτυχθεί ένα τέτοιο κίνημα, αυτό οφείλεται κυρίως στην αντικειμενικά εγκληματική ευθύνη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, το οποίο με την πέρα πάσης λογικής σεχταριστική εμμονή του, βρήκε την ώρα που έπρεπε πάση θυσία το φοιτητικό κίνημα να πάρει τα πάνω του, για να αντιδράσει στο νομοσχέδιο έκτρωμα, να πάρει την περίφημη σχετική της απόφαση η ΚΝΕ, περί καταγγελίας συλλόγων και φοιτητικών συνελεύσεων, μποϊκοταρίσματός τους, και διασπαστικής ανέξοδης αντίδρασης στη μεταρρύθμιση.

Ετσι η χειρότερη μεταρρύθμιση που γνωρίσαμε ποτέ περνάει μέχρι τώρα με τις λιγότερες αντιδράσεις που υπήρξαν ποτέ από μέρους του φοιτητικού κινήματος.

Το γεγονός ότι, παρόλο που η πλειοψηφία της συνδικαλιστικής οργάνωσης των πανεπιστημιακών, η ΠΟΣΔΕΠ, συνέβαλε σε αυτό το κλίμα απάθειας, ένα μεγάλο τμήμα των πανεπιστημιακών, έστω και καθυστερημένα, άρχισε να αντιδρά δεν αρκεί, και τούτο διότι κανένα κίνημα στα πανεπιστήμια δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικό δίχως σ' αυτό να πρωτοστατούν οι φοιτητές.

Και ακόμη δεν αρκούν οι ξέχωρες (ακόμη και σε τόπο και χρόνο!!!) παράτες της Αριστεράς κατά του νομοσχεδίου. Αυτό που επιβάλλεται είναι κοινές πλατφόρμες όλων των αριστερών φοιτητικών δυνάμεων και μαζική συμμετοχή στις φοιτητικές συνελεύσεις, έτσι ώστε όσο περισσότερες από αυτές γίνεται να πάρουν αποφάσεις για καταλήψεις κλείσιμο των πανεπιστημίων και κοινές με τους εργαζόμενους δράσεις, με στόχο να μην εφαρμοστεί ο πανεπιστημιοκτόνος νόμος στην πράξη. Το ίδιο ισχύει και για τις συνελεύσεις των πανεπιστημιακών.

Εκεί όπου έφθασαν τα πράγματα, αυτή είναι η μόνη λύση για να σωθεί το πανεπιστήμιο. Εστω και την ύστατη τούτη ώρα η κύρια συνιστώσα της Αριστεράς ας αναλογιστεί τις ευθύνες της. Διαφορετικά θα καταγραφεί στην ιστορία ως αντικειμενικά συνυπεύθυνη για το φονικό.