Το "σάπιο σύστημα" ανασυντάσσεται

Με την ψήφιση του Μνημονίου 2 και των εφαρμοστικών νόμων ολοκληρώθηκε μια συντεταγμένη επιχείρηση την οποία συναντούμε μόνο σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Η ελληνική κοινωνία οδηγείται σε φτωχοποίηση, χάνει τα κοινωνικά της ερείσματα και τις δημοκρατικές της ελευθερίες και αλλάζει θέση στο διεθνή καταμερισμό της εργασίας... Σαν να γύρισε δεκαετίες πίσω ο χρόνος και να έχουμε μια νέα «Γιάλτα», όπου η θέση της Ελλάδας, όπως την προσδιορίζουν οι δανειστές μας, βρίσκεται τώρα στις χώρες του πρώην Ανατολικού Συνασπισμού... Χάσαμε τελικώς έναν πόλεμο που δεν δώσαμε ποτέ...

Τώρα μας επιτρέπουν (!) να πάμε ακόμη και σε εκλογές... Γι' αυτό και το σύστημα των μνημονιακών συμφερόντων ανασυντάσσεται, μεταλλάσσεται και επιχειρεί να κλείσει τις ρωγμές του...

Πολλοί υποτιμούν τη δυνατότητα των πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων που καθόρισαν την πορεία της χώρας τα δύο τελευταία χρόνια να αναδιοργανωθούν και να χειραγωγήσουν τις πολιτικές εξελίξεις. Θεωρούν ότι η κατακρήμνιση του ΠΑΣΟΚ και η καθήλωση της ΝΔ αποτελούν στοιχεία ήττας και ιστορικής πτώσης του δικομματισμού...

Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Κι αυτό γιατί τα κόμματα της διακυβέρνησης αποτελούν μηχανισμούς διαχείρισης που τελούν υπό την εποπτεία και την καθοδήγηση των μνημονιακών συμφερόντων και των διατεταγμένων ΜΜΕ. Δεν αντλούν πλέον τη νομιμοποίησή τους από το λαό και δεν εκφράζουν κοινωνικά συμφέροντα ούτε καν δεσμεύονται από βασικές πολιτικο-ιδεολογικές αντιλήψεις. Τα κόμματα της διακυβέρνησης αλλά και τα κομματικά «συμπληρώματά» τους διακρίνονται από ρευστότητα, απουσία δεσμευτικών αρχών και πλαισίων και δεν διστάζουν να αλλάζουν θέσεις ακόμη και σε θέματα στρατηγικής σημασίας... Αποτελούν ένα είδος πολιτικών / βιολογικών μηχανισμών, όπως η αμοιβάδα Πρωτέας.

Υπάρχει, συνεπώς, το σοβαρό ενδεχόμενο να ισχύσει η συμβολική ρήση: «Ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε» («Ανε-μολόγιο» - Κ.Τριπολίτης, Θ. Μικρούτσικος).
Ήδη ο Αντώνης Σαμαράς και η ΝΔ φιλοτεχνούνται και «ψιμυθιώνονται», ώστε να εμφανιστούν ως ο κύριος πυλώνας του συστήματος, ως ηγεμονικό σχήμα που θα αναλάβει την «εργολαβία» του Μνημονίου. Όμως ο Αντώνης Σαμαράς θα πρέπει παράλληλα να περισώσει, να απενοχοποιήσει, να «ξεπλύνει» και τον έτερο ήδη καταρρεύσαντα πυλώνα: το ΠΑΣΟΚ. Η μετεκλογική συγκυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ συνιστά μια ιστορική διαδικασία «αθώωσης» και απαλλαγής του ΠΑΣΟΚ και των μνημονιακών υποστηρικτών του από τα εγκλήματα που διέπραξαν...

Φαντάστηκε ποιες συνέπειες θα είχε για το σύστημα συμφερόντων η παραπομπή του Γιώργου Παπανδρέου και της ηγετικής του ομάδας για την αλλοίωση των στοιχείων του ελλείμματος ή για την κατάλυση του Συντάγματος και την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας...

Υπάρχουν, όμως, και οι «εφεδρείες»... Όπως η ΔΗΜΑΡ του κ. Φώτη Κουβέλη, που βρίσκεται με το «ένα πόδι» στη μνημονιακή λογική αλλά και ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, ο οποίος προθύμως μπορεί να συνδράμει χάριν της εθνικής σωτηρίας...

Όλοι αυτοί οι πρωτογενείς και δευτερογενείς κομματικοί μηχανισμοί θα επιδιώξουν να ανασχέσουν, να μετριάσουν, να εκλογικεύσουν την κοινωνική αντίδραση, τη λαϊκή οργή, θα επιχειρήσουν στην πράξη να ακυρώσουν την ιστορική σημασία της αντιμνη- μονιακής στρατηγικής απέναντι στο σύστημα των συμφερόντων της διεθνούς κερδοσκοπίας, του Δ Ράιχ και των εγχώριων εθελόδουλων εκφραστών τους και να μετατρέψουν την κυρίαρχη αυτή αντίθεση σε μια συνήθη εκλογική αναμέτρηση, το αποτέλεσμα της οποίας θα πρέπει κατ' αυτούς να θεωρείται ήδη δεδομένο...

Η σύγκρουση των επερχόμενων εκλογών, όμως, δεν είναι κομματική, δεν αφορά απλές κομματικές αντιπαραθέσεις, αλλά είναι κατεξοχήν κοινωνικο-πολιτική. Η ψήφος των πολιτών πρέπει να είναι γνησίως αντιμνημονιακή και δευτερογενώς να προσλάβει κομματική έκφραση.

Αυτός είναι και ο βασικός τους φόβος. Γιατί μια συντεταγμένη αντιμνημονιακή κοινωνικοπολιτική πλειοψηφία μπορεί να διαμορ¬φώσεις νέους όρους και να διανοίξει νέες προοπτικές.

Πηγή: Μ. Γκίβαλος - "Επίκαιρα"