Οι θέσεις για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ: Πολιτική πρόταση ήττας.

Αλέκος Αναγνωστάκης- Βασίλης Γάτσιος. Εφημερίδα «Πριν».

Η πολιτική της μοναδικής εκπροσώπησης του κινήματος από το ΚΚΕ σε συνδυασμό με το οπορτουνιστικό δούναι και λαβείν που κατά καιρούς είχε η ηγεσία του με την αστική τάξη (συγκυβέρνηση), αναζωπυρώνει τον κίνδυνο νέων περιπετειών για την Αριστερά. Αποτελεί στην ουσία μεταφορά των αντιλήψεων που επικράτησαν στην Αριστερά μετά τον μαρασμό των σοβιέτ και της αντικατάστασής τους από το «πάνσοφο» κόμμα.

Το πολιτικό πρόγραμμα και το ιστορικό μανιφέστο της εργατικής τάξης του 21ου αιώνα δεν μπορεί παρά να αποτελούν, τελικά, μια διελκυστίνδα ανάμεσα στην αγωνία για επιβίωση της εργατικής οικογένειας που χτυπιέται αλύπητα από την αστική πολιτική και στη δίψα για ζωή. Τη δουλεία της υποταγής και την ελευθερία της χειραφέτησης. Την αμεσότητα ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών και την αναγκαία αλλά δύσκολη αντικαπιταλιστική ανατροπή, τη στηριγμένη αποφασιστικά και καθοριστικά στον οργανωμένο λαό.
Σε αυτές τις ιστορικές στιγμές, τα συνέδρια των κομμάτων της Αριστερός μπορεί να επανεμπνεύσουν ή να απογοητεύσουν, να περάσουν χωρίς να αφήσουν ίχνη ή να χαράξουν νέες ελπιδοφόρες πορείες.
Το ΚΚΕ δημοσίευσε τις Θέσεις για το 19ο Συνέδριό του οι οποίες αποτελούνται από τρία μέρη: Το  Συνέχεια στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα