Ο "φτωχός" πλούσιος

Που να το φανταστώ,  ότι την καλύτερη μαύρη κωμωδία, δεν θα τη δω στο σινεμά ή το θέατρο αλλά στην πραγματικότητα. Και με καταπληκτικούς ηθοποιούς. Ταλαντούχους, βραβευμένους, διάσημους.  Πρωταγωνιστής ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Παριστάνει ένα «φτωχό» πρόσφυγα που φτύνει κατάμουτρα τους νόμους και παίρνει το δρόμο της εξορίας.  

Αντιγράφω λοιπόν την είδηση:

«Η γαλλική εφημερίδα Liberation ζήτησε από γνωστό Γάλλο ηθοποιό να γράψει ένα πύρινο άρθρο εναντίον του Ζεράρ Ντεπαρντιέ που παρέδωσε το διαβατήριό του και έφυγε στο Βέλγιο για να μην πληρώνει φόρους.

Το άρθρο υπογράφει ο ηθοποιός Φιλίπ Τορεντόν και έχει τίτλο «Λοιπόν, Ζεράρ, έχεις @ρχίδι@;»

«Ζεράρ τι νόμιζες ότι θα σε επιβραβεύσουμε; Ε, λοιπόν το πρόβλημα, Ζεράρ, είναι ότι οι έξοδοι στις εθνικές οδούς καμιά φορά οδηγούν σε γκρεμό. Οδηγούν εκεί που πήγες εσύ, ο άνθρωπος «σκέφτομαι μόνο την πάρτη μου», ο άνθρωπος για τα λεφτά, ο άνθρωπος με τους δικτάτορες φίλους» γράφει μεταξύ άλλων ο Τορεντόν, ο οποίος υπήρξε δημοτικός σύμβουλος του σοσιαλιστή δημάρχου στο Παρίσι.

«Θα προσπαθήσουμε, χωρίς τη δική σου παρουσία, να κάνουμε αυτή τη χώρα έναν τόπο όπου παρά την κρίση θα μπορούμε ακόμη να γυρίζουμε ταινίες και να ανεβάζουμε θέατρα χάρη σε επιχορηγήσεις που θα παίρνουμε αφού πρώτα αφαιρέσουμε τους φόρους» υπογραμμίζει ο Τορεντόν, αφήνοντας βαρείς υπαινιγμούς για τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ.

Και καταλήγει, παίρνοντας μια φράση από τον Συρανό ντε Μπερζεράκ την ταινία που πρωταγωνίστησε ο Ντεπαρντιέ: «Μια χώρα που εγκαταλείπεις την ώρα που χρειάζεται όλες τις δυνάμεις της ...Αντίο». Πηγή

Προφανώς και διαθέτει, αφού εκεί σας γράφει όλους...

Τώρα θα προσπαθήσω να εξηγήσω τη συμπεριφορά, που ήταν πέρα για πέρα αναμενόμενη. Προσέξτε αγαπητοί αναγνώστες, δεν λέω "να δικαιολογήσω", που σημαίνει πολλά.

Η άποψη μου ταυτίζεται με αυτή: Η κλοπή και η κληρονομιά, αυτές είναι οι δυο πηγές του πλούτου. (Louis Scutenaire). Δεν αναφέρομαι φυσικά στους αστούς με το ένα σπίτι κι ένα εξοχικό, ή τα μερικές χιλιάδες ευρώ στην Τράπεζα. Αναφέρομαι στα "τρελά λεφτά".

Αυτή η άποψη δεν είναι καινούρια. Ο κόσμος λέει: Δούλεψε να φας και κλέψε να χεις. Όλες οι θρησκείες σχεδόν, θεωρούν τον πλούτο πηγή κακών. Ο πλούτος είναι αποτέλεσμα κλοπής, που πηγάζει από την απάτη, τη βία, την εκμετάλλευση, την αδικία κλπ. Καταλαβαίνουμε επομένως, πως ο Ζεράρ δεν είναι το πρόβλημα.

Γι αυτό και το άρθρο της κατά τα άλλα έγκυρης εφημερίδας είναι ελλιπές. Αν κάποιος είναι πλούσιος, ω αγαπητοί φίλοι, που πέφτετε από τα σύννεφα, θα θελήσει να χάσει όσα έχει; Θα τα δώσει σε άλλους;

Αν ο πλούσιος ήταν έντιμος και φιλάνθρωπος, δεν θα ήταν πλούσιος, τόσο απλό είναι. Τόσο «κόπο» κάνουν οι κηφήνες, απανταχού της γης, να κλέβουν τον ιδρώτα του φτωχού. Θα τα δώσουν πίσω; Γιατί; Επειδή τους τα ζητάτε; Ωραίο ανέκδοτο! Αυτό δείχνει την αδυναμία του συστήματος. Ακόμη και να θέλουν κάποιοι, δύσκολα μέσα στον καπιταλισμό, να πάρεις από πλούσιο.

Δεν ειρωνεύομαι αυτούς που αγανακτούν με τέτοιες συμπεριφορές. Ίσα – ίσα είμαι κι εγώ πολύ θυμωμένος, όταν βλέπω τους κόπους των εργαζομένων, τις συντάξεις κλπ, να γίνονται λογαριασμοί στην Ελβετία.

Απλά δείχνω ένα μεγάλο λάθος, που κάνουν οι φτωχοί κι οι έντιμοι. Πιστεύουν, ότι για τον πλούσιο ισχύει η πατρίδα και όλα αυτά, που οι ίδιοι οι πλούσιοι παραμυθιάζουν τους φτωχούς, για να τους αποπροσανατολίζουν. Ο Ζεράρ είναι Παρατηρητικός. Παραδόπιστος; Σίγουρα! Κυνικός; Ασφαλώς! Εγωιστής; Οπωσδήποτε!

Αλλά και Γνώστης. Ξέρει καλά τι κάνουν οι γνωστοί του πολιτικοί, ιδιοκτήτες ΜΜΕ κλπ, όλοι αυτοί που συναναστρέφεται. Σαν ηθοποιός γνωρίζει την υποκριτική τέχνη και τους θεατρίνους καπιταλιστές. Αυτός έκανε φανερά, ότι οι υπόλοιποι κρυφά, με άλλο τρόπο.

Είναι ο τυπικός πλούσιος: Δεν έχει πατρίδα, θρησκεία, τίποτα. Μόνο χρήμα και συμφέρον. 

Ακόμα και αν ο πλούσιος κάνει φιλανθρωπία, την κάνει για τους εξής λόγους: Πρώτος και κυριότερος: Αυτοπροβολή. Δεύτερος: Τύψεις. Για την περίπτωση που υπάρχει και άλλη ζωή... Και φυσικά, Συμφέρον: Για να κρύψουν από την εφορία, ξέπλυμα κλπ. 

Το ταξικό μίσος είναι η κατάλληλη απάντηση. Κι η δράση. Μας χωρίζει άβυσσος. Δεν είναι το ίδιο, προσέξτε την παγίδα, να μην πληρώνεις επειδή δεν μπορείς, ή να κάνεις αντίσταση σε άδικους φόρους, με το να παίρνεις τα φράγκα και να την κοπανάς, να μη δίνεις ενώ έχεις, σου περισσεύουν.

Περιμένεις όμως, να καταλάβει τον πεινασμένο ο χορτάτος; Περιμένεις να καταλάβει το φτωχό ο πλούσιος; Να σεβαστεί την κούραση ο κηφήνας; Να βοηθήσει ο εκμεταλλευτής; Να σε σεβαστεί τον τραυματία ο καρχαρίας;  

Οι μεγάλοι λοιπόν έχουν τα λεφτά έξω και παίρνουν από σένα στο όνομα της Πατρίδας, ή πιο σωστά, της Παρτίδας. Και μείνε εσύ, ναι εσύ, που δε θέλεις επανάσταση, να φας τις κόρωνες περί «κάθαρσης, άπλετου φωτός, ανάκαμψης, ανταγωνισμού» κι ένα σωρό άλλες σαχλαμάρες.  

Έχει φιλότιμο άραγε ο ιδιοκτήτης καναλιού ή ο πολιτικός; Αυτοί κλέβουν με χέρια και πόδια. Αυτοί που μας κατέστρεψαν θα μας σώσουν; Δηλαδή, αν πεις μια κούπα κώνειο, θα πεις και μια δεύτερη για αντίδοτο;

Για αυτούς όλα είναι ρόδινα, γιατί έχουν αυτό που θέλουν. Τα δικά μας χρήματα. 

Είναι καθάρματα γιατί είναι πλούσιοι, και είναι πλούσιοι, γιατί είναι όλοι καθάρματα. Αυτό, ας το θυμόμαστε...