Απάντηση του Ευτύχη Μπιτάκη στον "Ριζοσπάστη"

Στις 28 Ιούνη ο Ριζοσπάστης είχε άρθρο που υπέγραφε συντάκτης του με τα αρχικά Κ.Π το οποίο με τίτλο  «Στο μίξερ του οπορτουνισμού» σχολίαζε τα γραφόμενα του Ευτύχη Μπιτσάκη στο τελευταίο του βιβλίο «Ανθρώπινη φύση- Για ένα κομμουνισμό του πεπερασμένου».

Ο καθηγητής φιλοσοφίας έστειλε απάντηση στον «Ριζοσπάστη» την οποία το όργανο της Κ.Ε του ΚΚΕ δεν θεώρησε σκόπιμο μέχρι τώρα να δημοσιεύσει.  Το ίδιο κείμενο που απευθύνεται κύρια στον «Ριζοσπάστη» ο Ε. Μπιτσάκης έστειλε και στο «Πριν», το οποίο αναδημοσιεύουμε:

Σύντροφε Διευθυντή,

Φαίνεται ότι ο Ριζοσπάστης τρέφει αισθήματα αγάπης και εκτίμησης προς την ταπεινότητά μου. Παλαιότερα (04/08/01) με αφορμή ένα άρθρο μου στα Νέαγια τους «Ηττημένους της ιστορίας», η εφημερίδα σας μου αφιέρωσε ένα πολύ συντροφικό σχόλιο: «Κύριε Μπιτσάκη, όσοι διαβάζουν τέτοια εμετικά, το μόνο που κάνουν είναι να σκέφτονται την κατρακύλα σου (…) Φύρδην-μίγδην τα έχεις όλα στο κεφάλι σου. Κοινώς σαλάτα». Και ακόμα: «Όποιος αριστερούτσικος ή «επαναστάτης», θέλει να δώσει τα διαπιστευτήριά του στην αστική τάξη, δεν έχει παρά να γράψει ότι και συ».

Στην απάντησή μου σε αυτές τις φιλοφρονήσεις, έγραφα «Φυσικά δεν έχω να απολογηθώ για τίποτα. Να αντικρούσω οποιαδήποτε συκοφαντία. Η αγωνιστική και η ιδεολογική μου διαδρομή είναι γνωστή». Σε μεταγενέστερη περίπτωση πάλι, η εφημερίδα του κόμματος με αποκάλεσε «ναυάγιο της ταξικής πάλης, που χρησιμοποιούν οι αστικές εφημερίδες για να χτυπήσουν το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε». Επίσης, ότι «όσοι με διαβάζουν τώρα με φτύνουν». Στα περί πτυέλων δεν άξιζε να απαντήσω.

Σήμερα, συντάκτης του Ριζοσπάστη(;) με αφορμή το τελευταίο βιβλίο μου, χωρίς να το έχει διαβάσει, με στολίζει με τα εξής συντροφικά: «Ο Ε. Μπιτσάκης πριν από δεκαετίες εγκατέλειψε την κομμουνιστική επιλογή». Εδώ χρειάζεται να αποκαταστήσω την αλήθεια: Δεν «εγκατέλειψα»! Έφυγα από το ΚΚΕ το 1989, μετά τη συνεργασία του με τη Δεξιά, ώστε να μπορώ να σκέφτομαι, να γράφω και να δρω σαν κομμουνιστής. Στη συνέχεια, ο ανώνυμος σχολιαστής με σχολιάζει με τα επίθετα οπορτουνιστής, καιροσκόπος κλπ. Ως προς αυτά δεν έχω πάλι να απαντήσω τίποτα. Η εβδομηντάχρονη διαδρομή μου, πάντα στην οργανωμένη κομμουνιστική Αριστερά, είναι γνωστή, όπως γνωστή είναι και η συνεισφορά μου στην ανάπτυξη της μαρξιστικής θεωρίας. Το μόνο που έχω να πω είναι η θλίψη μου για το επίπεδο της καθοδήγησης του ΚΚΕ και του ιστορικού Ριζοσπάστη.

Πέρα απ’ αυτά, στο σημερινό «σχόλιο», τίθενται δύο σημαντικά ζητήματα που αξίζει να σχολιαστούν. Στο βιβλίο μου αναφέρομαι στις γνωστές απόψεις του Λένιν, για το ζήτημα των συμμαχιών. Και ο Ριζοσπάστης: Τα περί Λένιν δεν ισχύουν σήμερα επειδή «αυτά γράφονταν σε περίοδο που η σοσιαλδημοκρατία δεν είχε ακόμη ολοκληρώσει τα χαρακτηριστικά της, ως αστικό κόμμα».

Φαίνεται ότι ο συντάκτης σας, αγνοεί τη σκληρή κριτική του Λένιν για την προδοσία των ηγετών της σοσοαλδημοκρατίας, οι οποίοι συντάχθηκαν με τους σωβινιστές στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επίσης, Φαίνεται να αγνοεί την ευθύνη των σοσιαλδημοκρατών για τη δολοφονία της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπνεχτ. Ξεπερασμένος λοιπόν και ο Λένιν; Και αθώα σ’ αυτή την περίοδο η σοσιαλδημοκρατία;

Το δεύτερο ζήτημα αφορά σχεδόν δισέλιδο άρθρο, στο ίδιο φύλλο τουΡιζοσπάστη, με τίτλο: «Ο ΣΥΡΙΖΑ και το κάλπικο δίλημμα Δεξιάς-Αριστεράς». Οι δυο τολμηρές «αναθεωρήσεις» της κομμουνιστικής θέσης, δεν είναι σημερινό εφεύρημα. Από χρόνια είναι γνωστό ότι στο ΚΚΕ κυκλοφορούν αντιλήψεις για αναθεώρηση απόψεων του Λένιν και για το ξεπέρασμα της αντίθεσης Αριστεράς-Δεξιάς. Όσο και αν καλύπτει την αναθεώρηση αυτή του μαρξισμού ο ριζοσπάστης με επιθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να ρωτήσω: Σε τι είναι ξεπερασμένος ο σύντροφος Λένιν; Και η θεμελιακή μη αναγώγιμη αντινομία Αριστεράς – Δεξιάς έχει ξεπεραστεί;

Αλλά αυτό συνεπάγεται ότι ξεπεράστηκαν και οι αναλύσεις του Μαρξ στο Κεφάλαιο! Και σκέφτομαι: Ως που θα φτάσει ο εκφυλισμός του ιστορικού ΚΚΕ, ως συνέπεια του πλέγματος σεκταρισμού – οπορτουνισμού;

Και μια εώτηση: Γιατί ο Ριζοσπάστης δεν αναφέρει τον τίτλο του βιβλίου μου, Ανθρώπινη Φύση. Για έναν κομμουνισμό του πεπερασμένου; Ο λόγος είναι ότι το βιβλίο επιχειρεί να κάμει αυτό που δεν θέλει, ούτε μπορεί να την κάμει το ΚΚΕ. Να θεμελιώσει επιστημονικά τη θέση ότι η ανθρώπινη φύση είναι συμβατή με το σοσιαλισμό.

Και μια δεύτερη ερώτηση: Σκεφτήκατε άραγε ποτέ τι θα λένε διαβάζοντας αυτές τις ύβρεις, οι παλαιοί μου συγκρατούμενοι, οι συνάδελφοί μου κομμουνιστές πανεπιστημιακοί και οι δεκάδες χιλιάδες πρώην φοιτητές μου που μυήθηκαν στη μαρξιστική φιλοσοφία από την προφορική διδασκαλία και τα βιβλία μου;

Και νομίζετε ότι με συκοφαντίες και ύβρεις, αντί για κριτική προωθείτε τη μαρξιστική ιδεολογία και τη συνακόλουθη μαρξιστική και κομμουνιστική ηθική;

Αθήνα 1η Ιουλίου 2013

Συντροφικά, Ευτύχης Μπιτσάκης