Σε γνωρίζω χρόνια, Σχεδόν μαζί διοριστήκαμε αλλά ποτέ δεν αντάμωσαν οι δρόμοι μας.
Βολεμένη εσύ με δυο μισθούς στην οικογένεια, δυο αυτοκίνητα και ιδιόκτητο σπίτι έβλεπες πάντα την πάρτη σου.
Σε εποχές που οι αγώνες γινόταν για να εξασφαλίσουμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής δεν συμμετείχες ποτέ. Αγωνιστείτε εσείς να κερδίσω κι εγώ έλεγες τότε με περίσσιο θράσος. Σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής ήσουν η έξυπνη κι εμείς οι μαλάκες.
Όταν άρχισε η κατηφόρα πάλι είχες έτοιμη την απάντηση. Όσο έχω το μεροκάματο μου δεν το χαρίζω, είπες στους συναδέλφους σου που προσπάθησαν να σου μιλήσουν για την αναγκαιότητα συμμετοχής στην απεργία για να σταματήσει η εξαθλίωση στην οποία μας οδηγούσαν.
Ησουν σίγουρη, ε, πως το δικό σου μεροκάματο θα υπήρχε πάντα. Γιατί λοιπόν να το χαραμίσεις σε μια απεργία; Ακόμα κι όταν γινόταν καταλήψεις στο χώρο δουλειάς σου, εσύ δεν εμφανίστηκες ποτέ.
Ευκαιρία να κανείς καμιά δουλίτσα, να ξεκουραστείς λίγο βρε αδελφέ. Ετσι κι αλλιώς εσύ δεν κινδύνευες. Με οργανική θέση και τόσα χρόνια προϋπηρεσίας...
Όταν οι συνάδελφοι επιχειρούσαν να σε πείσουν να συμμετάσχεις στις κινητοποιήσεις πάντα είχες να αντιπαραθέσεις: Για ποιο λόγο να αντισταθώ; Αυτοί ότι έχουν αποφασίσει να κάνουν θα το κάνουν. Με τη βεβαιότητα ότι οι πράξεις τους εσένα δεν σ΄ αγγίζουν.
Όπως βρήκες εκείνο το βουλευτή και σου έκανε την μετάθεση απ την επαρχία στην πόλη έτσι πίστευες ότι και πάλι θα την βόλευες.
Στο κλείσιμο της ΕΡΤ αντέδρασες πάλι με τον γνωστό σου τρόπο. Γιατί τόσος χαμός πια; Ποιος έβλεπε ΕΡΤ; Και γιατί να πληρώνουμε τόσο υψηλόμισθους χαραμοφάηδες. Βρε καλά τους κάνουν ..
Και να που ξαφνικά έγινες κι εσύ ένα νούμερο στους 12.500 απολυμένους, με κίνδυνο να έχει και ο σύζυγος σου την ίδια τύχη.
Πέρασες στην αντίπερα όχθη. Σε μια μέρα η ζωή ήρθε τα πάνω κάτω και για σένα.
Και τώρα; Με ρώτησες.
Τώρα σου χαρίζω αυτό το ποίημα του Μπρεχτ με την ελπίδα έστω και την ύστατη στιγμή να καταλάβεις.
Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας
κι αφήνει άλλους να αγωνιστούν για την υπόθεση του
πρέπει προετοιμασμένος να ΄ναι.
Γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί
θα μοιραστεί την ήττα.
Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα
αυτός που θέλει τον αγώνα να αποφύγει:
Γιατί θα αγωνιστεί για την υπόθεση του εχθρού
όποιος για την δική του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί.
Γι αυτή την τρισάθλια μεθοδευμένη παιδεία να παράγει πολίτες χωρίς σκέψη τι αγώνες έκανες;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπον συνφωνω οτι σ αυτη τη κρισιμη ωρα οι διαχωρισμοι πρεπει να εκλειπουν ,αλλα κάποιες περιπτώσεις ειναι τοσο κραυγαλεες που πρεπει οπωσδήποτε να πεσουν σφαλιαρες(αναγκαστικη δουλεια προφανως) χωρις δευτερη σκεψη.Απο οτι φαινεται την παρτι τους την ειχαν σκεφτει καλα αυτοι,αλλα σκεψη για αλληλεγγυη μηδεν.
ΑπάντησηΔιαγραφή