"Στους καιρούς τους δύσκολους όποιος δεν αγωνίζεται ζει λάθος"

"Στους καιρούς τους δύσκολους όποιος δεν αγωνίζεται ζει λάθος" λέει ο ποιητής και ταυτόχρονα μαζί με το νόημα για την στάση ζωής του καθένα αποκαλύπτει και ένα δίλημμα. Ένα βασικό ερώτημα για την αριστερά σήμερα και για πάντα.
Εκπτωση και ψαλίδισμα ενός ανατρεπτικού αντικαπιταλιστικού περιεχομένου προκειμένου (στους καιρούς τους δύσκολους πάντα) κάτι να κουνηθεί στο κίνημα ή πέρα ως πέρα και αταλάντευτα το πολιτικό περιεχόμενο σε πρώτο πλάνο σε όλο του το εύρος και την καθολικότητα ανεξάρτητα από την πορεία των αγώνων και του κινήματος.

Κατά την γνώμη μας η παραπάνω φράση αποτελεί ένα ψευτοδίλημμα και αυτό γιατί θέτει λάθος ερωτήματα, θεωρεί δεδομένα πράγματα που καθόλου σίγουρα δεν είναι και εξαντλείται στην γοητεία της μορφής και όχι του στρατηγικού πολιτικού στόχου.
Η αριστερά σήμερα έχει λόγο ύπαρξης όχι για να είναι ο γκρινιάρης ενός κατεστημένου πολιτικού σκηνικού όντος μέρος του, όχι για να αποτελεί το αριστερό άλλοθι στα σαλόνια και στις διαπραγματεύσεις των όρων της ήττας του κόσμου της εργασίας εμμένοντας να ασχολείται με τις αιχμές και τις πιο βίαιες στιγμές της επίθεσης, αφήνοντας ανέγγιχτα τα πιο βασικά και βαθιά ερωτήματα.

Η αριστερά δεν μπορεί να αποτελεί, ακόμα και κυρίως στους καιρούς τους δύσκολους (μα πότε δεν ήταν έτσι οι καιροί;) μια μεγάλη ομπρέλα προστασίας από την μπόρα γιατί έτσι αυτή η μπόρα δεν θα περάσει ποτέ.

Μιλάμε για μια άλλη αριστερά που δεν θα ακυρώνει τα πιο βασικά σημεία του οπλοστασίου της, που εδώ στην καρδιά του πιο άκαρδου κόσμου έχει την πολιτική λογική να ασχοληθεί και να θέσει τα κρυμμένα διαχρονικά «μυστικά» αυτού του συστήματος της απάνθρωπης εκμετάλλευσης της υπεραξίας των εργαζομένων, των ανύπαρκτων ενιαίων εθνικών συμφερόντων.

Μια άλλη αριστερά που θα έχει σαν στόχο την νίκη και όχι την διεκδίκηση του λιγότερου κακού, που δεν θα έχει προτάσεις προς υποβολή αλλά αιτήματα προς διεκδίκηση, που δεν θα αφήνει καμιά ευκαιρία να πάει χαμένη για να δώσει μάχη, ακόμα και αξιακή με τις δυνάμεις του κράτους και του κεφαλαίου (π.χ εκλογές).

Μια άλλη αριστερά ανεξάρτητη απ το κράτος, κόμματα, ΜΜΕ, που δεν θα επιφυλάσσει για τον εαυτό της τον ρόλο του διαφημιστή της καθεστωτικής αριστεράς αλλά τον ρόλο της αποκάλυψης των τεράστιων ελλείψεων της στην λογική, το πρόγραμμα και τις κινήσεις της με διάθεση να απαγκιστρώσει ολοένα και περισσότερες δυνάμεις από την αριστερά των «εφικτών» λύσεων.

Μια άλλη αριστερά που δεν θα είναι αποτέλεσμα διαβουλεύσεων κομματικών γραφείων και κοπτοραπτικής κολοβών προγραμμάτων με σκοπό την «ενότητα» στο «εφικτό» και την ήττα αλλά θα είναι η ζωντανή δημιουργία των αυριανών νικητών, του κόσμου της εργασίας και των καθολικών αναγκών και δικαιωμάτων που δεν παζαρεύονται.

Μια άλλη αριστερά που δεν θα ακουμπάει τα όνειρα της στους πάγκους της αγοράς, που θα διεκδικεί τα πάντα γιατί τα πάντα μας ανήκουν, που θα επιφυλάσσει για τον εαυτό της όχι το ρόλο της ομπρέλας για να περάσει η μπόρα, αλλά αυτόν που θα την μετατρέψει σε μια τεράστια μετεωρολογική βόμβα θέλοντας να αλλάξει μια για πάντα το κλίμα σε τούτο τον πλανήτη, φέρνοντας τις πιο ηλιόλουστες μέρες στις ζωές των ανθρώπων του μόχθου.

Αυτή είναι η μόνη εφικτή λύση για τις ανάγκες μας.