Στο χωριό μου, την Αγία Παρασκευή Λέσβου, έχουν έναν «άγιο» που πρέπει να είναι πολύ μερακλής. «Γέρο» τον αποκαλούν οι ντόπιοι, «άγιος Χαράλαμπος» είναι γραμμένος στα κατάστιχα του παπαδαριού. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή γιορτάζουν την «χάρη» του. Είναι ο πιο αγαπητός «άγιος» που υπάρχει στο νησί. Ισως γιατί είναι ο μόνος που δεν του αρέσουν λιβανίσματα προσευχές και ψαλμωδίες αλλά γουστάρει πιόμα, χορό, μεζεδλίκια και άλογα.
Τέσσερις μέρες κρατάει το νταβαντούρι για πάρτι του κάθε χρόνο. Ετσι και φέτος ξεκίνησε την Παρασκευή και τελειώνει σήμερα.
Την Παρασκευή το πρωινό είναι αφιερωμένο στο ζωντανό που θα σφάξουν στο όνομα του. Αυτό είναι ένας ταύρος νιάτο, μέχρι 3 χρονών, βαρβάτος και να μην έχει μπει ποτέ σε ζυγό.
Το πρωί αρχίζουν τα κλατσιμπατσίβανα να βαρούν ντόπια άσματα και ο κόσμος να σουλουπώνει τον ταύρο.
Του κρεμούν ένα στεφάνι και λούλουδα στον λαιμό, του βάφουν τα κέρατα του με χρυσόσκονη βουρτσίζουν τις τρίχες του, και το σεργιάνι στους μαχαλάδες του χωριού αρχίζει.
Μπροστά παν οι μουσικάντηδες που βαρούν τον «κίρουγλου» -ένα τοπικό άσμα-, μετά ο παπάς του χωριού που ρίχνει «αγιασμό» απ’ όπου περνάν και ακολουθεί πίσω ένα τσούρμο πιτσιρικάδες που κρατούν λάβαρα του «αγίου» και σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του χωριού.
Το Σάββατο πάνε τον ταύρο στο ξωκκλήσι του «αγίου» και βγαίνει σε δημοπρασία ποιος θα είναι ο εκτελεστής του. Οποιος δώσει τα ποιο πολλά λεφτά του δίνει και την χαριστική βολή. Ο παπάς διαβάζει το σχετικό τροπάριο και το ζώο εκτελείτε.
Κάποιοι απ' τους παρευρισκόμενους χαράζουν με το αίμα του σφαγιασθέντος ζώου ένα σταυρό στο μέτωπο τους κάτι που το θεωρούν «ευλογία» και αρκετές γυναικούλες παίρνουν το αίμα του ταύρου σε μπουκαλάκια στο σπίτι τους «για να τους ευλογεί ο άγιος και να έχουν καλή σοδειά».
Μιλάμε για ένα τελετουργικό που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα απ’ αυτά που κάνουν οι Μάο-Μάο.
Πέρα απ’ αυτά όμως ο «Γέρος», σύμφωνα με την τοπική παράδοση, γουστάρει καβαλάρηδες, αλόγατα, ιπποδρομίες, και μερακλώματα Αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρον σκηνικό.
Μπεσαλίδικες φτιάξεις.
Βλαχο Μπαροκ καταστάσεις με αρκετή δόση βαρβαρισμού
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαινουν 'πολιτισμον' αλα ..κονφορμιστοσαβοπουλικι 'επιδαυρον' με νεομοντερνα λογικη ..ακαταλαβιστικι δια τα γιδια... οπως λ.χ. ακομα και το'θεατριλικι'..του ρουβα... για τους λιγους 'ελιτ' οπαδους του βλαχομπαροκ....!
ΑπάντησηΔιαγραφήEντάξει η περιγραφή είναι ακριβής και αναφέρεται στο σύγχρονο εκφυλισμένο τρόπο κοινωνικοποίησης.Τα πανηγύρια τις δύσκολες εποχές κάλυπταν βασικές ανάγκες κοινωνικοποίησης,πολιτισμού,αλλά και επιβιωτισμού.Σε μερικές περιπτώσεις περιοχών "οι πανήγυρες" αποτελούσαν κορύφωση της ταξικής αλληλεγγύης η οποία δουλεύοταν όλη τη χρονιά.Όλα αυτά βέβαια απέχουν απείρως από τις θυσίες και την "σκυλοποίηση" της συλλογικής παράδοσης.Έτσι αυτό που θα πρέπει να προβληματίζει είναι ο εκφυλισμός του φαινομένου και οχι η καταδίκη του,όπως και άλλα κοινωνικά φαινόμενα.
ΑπάντησηΔιαγραφή