25 χρόνια κάθειρξη στον Τ. Θεοφίλου - «Η Δικαιοσύνη αποδεικνύεται και πάλι θεραπαινίδα της σάπιας νεοφιλελεύθερης ελίτ».

Μπορεί οι συνήγοροι του Τάσου Θεοφίλου (Σπύρος Φυτράκης, Κώστας Παπαδάκης και Αννυ Παπαρρούσου) να αιτιολόγησαν τεκμηριωμένα ότι τον εντολέα τους τον βαρύνει ένα κατασκευασμένο από την ασφάλεια κατηγορητήριο. («Δεν έχετε καμία απόδειξη, δεν έχετε ούτε ένα στοιχείο που να μπορείτε να στηρίξετε καταδικαστική απόφαση με ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία» είπε χαρακτηριστικά απευθυνόμενος στην έδρα του δικαστηρίου ο Σ. Φυτράκης).

Μπορεί στην μακρόχρονη ακροαματική διαδικασία  να έγιναν σκόνη και θρύψαλα όλες οι κατηγορίες που είχαν αποδοθεί στον κατηγορούμενο αναρχικό. Όπως γράφαμε και σε περασμένη ανάρτηση μας:

Ο κύριος μάρτυρας, αστυνομικός της Αντιτρομοκρατικής, είπε στο δικαστήριο: «Μπορεί να μην είναι, ώς ένα μέρος δεν γνωρίζω εάν είναι αλήθεια. Μπορεί να μην ήταν ο άνθρωπος στη ληστεία».

Ο δεύτερος μάρτυρας της Αντιτρομοκρατικής κατέθεσε ότι δεν γνωρίζει τίποτα.

Ο τρίτος, ενώ κατέθεσε ότι γνώριζε τον Θεοφίλου από παλιότερες παρακολουθήσεις, δεν τον αναγνώρισε στις φωτογραφίες της ληστείας που του επιδείχτηκαν.

Τέλος, στους πραγματικούς αυτόπτες μάρτυρες της Πάρου δεν έδειξαν ποτέ φωτογραφίες του Θεοφίλου.

Τίποτε απολύτως δεν βρέθηκε στο σπίτι του ούτε και προέκυψε με οποιοδήποτε στοιχείο η συμμετοχή του οπουδήποτε μέχρι τώρα.

Το αποτέλεσμα της δίκης όμως απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι η αστική δικαιοσύνη δεν είναι παρά το μακρύ χέρι των κατασταλτικών μηχανισμών. 

Ομόφωνα το δικαστήριο θεώρησε ένοχο τον Τ. Θεοφίλου για απλή ληστεία από κοινού με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά για τη ληστεία στην Πάρο το καλοκαίρι του 2012 και ένοχο κατά πλειοψηφία για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία για το θάνατο του ταξιτζή Δημήτρη Μίχα, ενώ τον αθώωσε από την κατηγορία της συμμετοχής του στην ΣΠΦ..
Η ποινή που του επιβλήθηκε είναι 25 χρόνια φυλακή κατά συγχώνευση και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για 5 χρόνια, χωρίς αναστολή.

Αν ζούσε ο πρόωρα χαμένος σύντροφος δικηγόρος Γ. Γκουντούνας θα έκανε ξανά την διαπίστωση ότι: «Η Δικαιοσύνη αποδεικνύεται και πάλι θεραπαινίδα της σάπιας νεοφιλελεύθερης ελίτ».