Η συμβατική σοφία λέει ότι είναι προτιμότερος κάποιος που έχει ιδέες και τις υποστηρίζει από κάποιον που είναι εύπλαστος κι αλλάζει κάθε τόσο τις πεποιθήσεις του. Ίσως να είναι έτσι αλλά υπάρχει τουλάχιστον μία προφανής –όσο και αποτρόπαιη- εξαίρεση: ο φανατικός.
Η συγκυβέρνηση Σαμαρά ελέγχεται από μια δράκα φανατικών. Οι άνθρωποι αυτοί στ’ αλήθεια θεωρούν ότι κατέχουν την εξουσία δικαιωματικά, έχουν μια αίσθηση αποστολής μεταφυσική – σαν εκείνους που τρέχουν ημίγυμνοι στους δρόμους φωνάζοντας «μετανοείτε»!
Σε αυτούς τους φανατικούς έχει εναποθέσει τις ελπίδες του να παραμείνει γαντζωμένο στην εξουσία όλο το διευθαρμένο πολιτικό και οικονομικό σύστημα, παλαιοεκσυγχρονιστές και παλαιοδεξιοί, επιχειρηματίες-πελάτες και τα ετοιμόρροπα ΜΜΕ τους, ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Αυτούς τους φανατικούς έχρισαν τόσο οι ευρωπαίοι «εταίροι» μας όσο και οι εγχώριες «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις της «ευθύνης» και της «κοινής λογικής», θεματοφύλακες της «ευρωπαϊκής προοπτικής» και «σωτήρες» της χώρας. Αυτοί οι φανατικοί έχουν τώρα απαξιώσει τη νομοθετική εξουσία και υποτάξει τη δικαστική, δημιουργώντας ένα κράτος που έχει πλέον διολισθήσει στον απροκάλυπτο αυταρχισμό και τις φρονηματικές διώξεις.
Οι φανατικοί ως εντολοδόχοι οπορτουνιστών είναι ολέθριος συνδυασμός. Και, δυστυχώς, τον φανατικό δεν μπορεί να τον πείσει κανείς, δεν μπορεί να τον συνετίσει εξηγώντας του ότι καταστρέφει τη δημοκρατία στη χώρα, ο φανατικός δεν καταλαβαίνει άλλο πράγμα από τη δική του «αλήθεια».
Η μεταπολίτευση τελείωσε πράγματι. Κι έδωσε τη θέση της σε άλλη μια περίοδο όπου μια χούφτα ακραίων εξουσιαστών κατόρθωσε –με τις ευλογίες του «δημοκρατικού» κόσμου και των ευρωπαίων «συμμάχων» του– να σφηνώσει την ελληνική δημοκρατία στο δικό της αρρωστημένο όραμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου