Μια υπενθύμιση στα εξουσιομανή θρασίμια

Της Τ. Γ.

Ξέρω πως ποτέ δεν σημαδεύουν στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος.
Το νου σου ε;
             
Κατερίνα Γώγου

18η μέρα απεργία πεινάς του Ν. Ρωμανού, ενός παιδιού που ποτέ δεν πέτυχαν, όσο κι αν στόχευσαν, το μυαλό του, τα αποκρουστικά, ανελέητα, αναξιοπρεπή, γελοία ανθρωπάρια που μας κυβερνούν.
Με φυλακισμένο το σώμα και ελεύθερη τη ψυχή ο Νίκος πέτυχε την εισαγωγή του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και σήμερα αγωνίζεται  παλικαρίσια, με συμπαραστάτη και συμπορευόμενο το σύντροφο του Μιχαηλίδη, για το αυτονόητο δικαίωμα στη παιδεία.

Τα παιδιά αυτά, πλασμένα από την πάστα των πραγματικών ανθρώπων, δεν κάνουν εκπτώσεις στην ιδεολογία τους, δεν λυγίζουν, δεν προσκυνούν, παλεύουν και διεκδικούν.

Τα κυβερνητικά ψοφίμια  όμως μισούν τους ζωντανούς, τους δυνατούς, όσους δεν ,τους μοιάζουν δεν τους γουστάρουν, όσους δεν συμμετέχουν στον κοινωνικό κανιβαλισμό που δημιούργησαν και εκτρέφουν.  Γι' αυτό  επιζητούν την εξόντωση τους.

Μια υπενθύμιση όμως στα εξουσιομανή θρασίμια που τυφλωμένα από την εκδικητική τους μανία, δεν βλεπουν. δεν ακούν. Πλησιάζει η επέτειος της δολοφονίες του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Ενας  ακόμα  θάνατος  σε μια κοινωνία που βράζει, κάνεις δεν ξέρει που μπορεί να οδηγήσει... Ίσως ο Δεκέμβρης του 2008 να μην είναι τόσο μακρινός...