Τόχουμε το χούι του… κερατά!

Πηγή: Αρης Σκιαδόπουλος - "Ημεροδρόμος"

Δεν κατάλαβα; Μας πείραξε η Άντζελα; Που στο κάτω κάτω της γραφής και καλλίπυγος είναι και προϋπνιους στεναγμούς μας έχει προσφέρει και ως κορίτσι τής Μάνης αποτέλεσε το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου μας. Εμείς, λοιπόν, είμαστε το ΘΕΜΑ.

Όταν την ψηφίζαμε και τη στέλναμε στο πλευρό του φωστήρα Γιωργάκη, να γίνει η Πασιονάρια του ΠΑΣΟΚ, τι προσδοκούσαμε από τη φαντασίωση του απόλυτου θηλυκού; Είχε διαβάσει κανείς το βιογραφικό της; Ότι πέρασε από την Ιταλία για σπουδές στην αρχιτεκτονική – Χ….ε ψηλά κι αγνάντευε- κι ότι ο Φελίνι έκανε τούμπες για να τη πείσει να μείνει κοντά του, αλλά αυτή προτίμησε τη… Γαρίτσα. Κι εγώ θυμάμαι πως την πρωτοείδα κι έπαθα πλάκα «τι γκόμενα Θεέ μου»!! Ήταν τότε που ένας φραγκάτος παράγοντας της ΑΕΚ χρηματοδότησε για πάρτη της την ταινία «Το κορίτσι τής Μάνης» και μας κάλεσε να την δούμε σ ένα κινηματογράφο, στα Πατήσια. Εκεί πάθαμε τη. πλάκα μας μας, καθώς ξετύλιξε το αβυσσαλέο πάθος της, προσφέροντας μας σε κοινή θέα κάθε πτυχή της μοναδικής της κορμάρας. Στη συνέχεια, αφού περιήλθε την κοσμική Αθήνα, με ισάξιες της ωραιότητός της γνωριμίες, κι αφού ο Κουτσομύτης έτυχε να είναι -Φευ- ο μοναδικός σκηνοθέτης που ανακάλυψε το ταλέντο της, ηράσθη τον Άρχοντα της νύχτας. Πάντα γενναιόδωρος ο Τόλης με τις γυναίκες, της έκαμε κι έναν δίσκο! Όπου εκτιμήσαμε και τις φωνητικές της ικανότητες. Κι αφού ανατριχιάσαμε σύγκορμοι, αναφωνήσαμε «τύφλα νάχει η Νίνου και η Μοσχολιού».

Γυναίκες όμως σαν την Άντζελα, ξέρουμε καλά όσοι αντιμετωπίζουμε με ρεαλισμό τα θηλυκά, δεν ανήκουν μόνον σ έναν άντρα, ούτε σ ένα Κόμμα. Ανήκουν στο Λαό και σ όποιον γουστάρουν… Τι ζητάτε λοιπόν και τα ρέστα;

Μήπως όταν την ψηφίζατε θαρρούσατε πως έχει ξετινάξει όλα τα εγχειρίδια του Σοσιαλισμού. Δεν είχε τι να κάμει στα διαλείμματα των γυρισμάτων στη Μάνη και ξεφύλλιζε Μαρξ, Ένγκελς και Κορνήλιο Καστοριάδη; Κι όλοι εσείς οι αφελέστατοι ΠΑΣΟκοι νομίσατε πώς αποκτήσατε τη δική σας Ρόζα Λούξεμπουργκ; Μην τρελαθούμε κιόλας…

Αυτοί είμαστε κι αυτό μας αξίζει. Ο,τι λάμπει και μας το πλασάρουν, τρέχουμε σα μαλάκες και το ψηφίζουμε. Κι η Κατερίνα Στανίση, στα ωραία της, να είστε σίγουροι πως θα μπορούσε να είναι υπουργός Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ. Μη βλέπετε τώρα που ξέπεσε στο Γκλέτσο!

Η Άντζελα, λοιπόν, η πρασινομάτα, κάτοικος παρακαλώ του Λιστόν, σύντροφος του «το φεγγάρι πάνωθε μου, κάτωθε μου κι ολοτρίγυρα», είναι γυναίκα της ταραχής, έτοιμη να την κοπανήσει για κάτι καλλίτερο και ωραιότερο. Δεν ανήκει στις γυναίκες που θα κάτσουν να σκάσουν, ή να μαραζώσουν δίπλα στην ανημπόρια και την ανεπάρκεια. Είναι γυναίκα θρύλος. Τέτοιες γκόμενες δεν γεννιούνται κάθε μέρα. Κι όλοι εσείς που την ψηφίσατε μην έχετε παράπονο. Τόχετε το χούι, του κερατά!

Ψηφίζετε ο,τι γυαλίζει κι ας είναι σκέτος τενεκές. Γι αυτό κι η Βουλή τα τελευταία χρόνια θυμίζει περισσότερο σκηνή επιθεώρησης του 50, παρά κοινοβούλιο!