Η μάχη συνεχίζεται, οι μνημονιακές ύαινες ουρλιάζουν και η κυβέρνηση πισωπατά.

Ενιαίο ριζοσπαστικό μέτωπο, η απάντησή μας!

Όσο περνούν οι μέρες από τις εκλογές και την πολιτική αλλαγή της 25ης Γενάρη, που η κοινωνία ξεπέρασε το φόβο και την τρομοκρατία δείχνοντας τη θέλησή της να σταματήσουν τα μνημόνια, η λιτότητα, ο αυταρχισμός, η κοινωνική καταστροφή και απαιτώντας να μπει τέρμα στον στραγγαλισμό του λαού μέσω του ληστρικού χρέους, γίνεται φανερό ότι ο πόλεμος συνεχίζεται, σκληρότερος και καθοριστικός για όλες τις γενιές και το μέλλον τους.

Εντός της χώρας, είναι χαρακτηριστικές οι αθλιότητες κι οι λυσσαλέες αντιδράσεις του μαύρου μπλοκ των μνημονίων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι, ΜΜΕ, οικονομική ολιγαρχία) όσο κι οι άοκνες προσπάθειές τους να συκοφαντήσουν και να εμποδίσουν κάθε νομοθετική πρωτοβουλία που δικαιώνει και διευρύνει τους αγώνες μας στο δρόμο της επανάκτησης των κοινωνικών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.

Εκτός της χώρας, η διολίσθηση της ρητορικής της Κυβέρνησης σε θέσεις επώδυνου συμβιβασμού, κάτω από την πίεση, την οικονομική ασφυξία και τους εκβιασμούς της ΕΕ (στηριγμένης στην εγχώρια Πέμπτη Φάλλαγα) δεν έφεραν μέχρι σήμερα κανένα αποτέλεσμα. Αντίθετα, δείχνουν τα όρια ενός τέτοιου πεδίου και τρόπου διεκδίκησης, στα πλαίσια δηλαδή της ΕΕ του σκληρού νεοφιλελευθερισμού και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας. Οι «θεσμοί» τα θέλουν όλα! 

Το μετέωρο βήμα της κυβέρνησης ανάμεσα στη ρήξη και την υποταγή που σοβεί από τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη, η πρωτοφανής πίεση και προπαγάνδα των αντιδραστικών δυνάμεων- σε συνθήκες μάλιστα μη ενεργοποίησης του λαϊκού παράγοντα, κραυγαλέου κομματικού αναχωρητισμού και κινηματικών περιχαρακώσεων, είναι το ασφαλέστερο όχημα για να χαθεί ο πόλεμος, να πειθαναγκαστεί η κυβέρνηση να αποτινάξει θεαματικά ό,τι ριζοσπαστικό περιλαμβάνει στο πρόγραμμά της- απογοητεύοντας τις λαϊκές μάζες, ώστε να εμφανιστεί η λιτότητα ως μονόδρομος και να επανέρθει σύντομα στην Ελλάδα, πιο άγριο, αυταρχικό και ρεβανσιστικό, το πολιτικό προσωπικό των μνημονίων και της δουλοποίησης των εργαζομένων. Το στοίχημα είναι μεγάλο, για να αποτραπεί μια τέτοια  ήττα και η στάση όλων (αγωνιστών και  δυνάμεων του κινήματος) καθοριστική!

Στο χώρο της εκπαίδευσης είδαμε τα σήματα καπνού του ίδιου πολέμου, όταν τα δελτία των 8 έδειξαν τη Διαμαντοπούλου, σύμβολο της μνημονιακής βαρβαρότητας, των περικοπών και του επιθεωρητισμού, να ξεθάβει το τσεκούρι της για τα πρώτα μέτρα του πολυνομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας. Μέτρα που αρχίζουν, έστω και δειλά, να ξηλώνουν το μνημονιακό πουλόβερ δικαιώνοντας αιτήματα και αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος.

Η κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης, η αναστολή κάθε αξιολογικής διαδικασίας, η κατάργηση της τράπεζας θεμάτων, η επαναπρόσληψη των απολυμένων καθηγητών, η επανίδρυση των καταργημένων ειδικοτήτων, οι αλλαγές στα ΑΕΙ, το πανεπιστημιακό άσυλο, η αλλαγή του πειθαρχικού δικαίου των Δ.Υ, η κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης των απεργών-εργαζομένων, αποτελούν ιστορικής σημασίας νίκες της μαχόμενης εκπαίδευσης, υπό την έννοια ότι δικαιώνουν σκληρούς αγώνες, κατοχυρώνουν δικαιώματα, κρατούν ενεργό και διευρύνουν το πεδίο της μάχης  για την ανατροπή.

Αν και είναι αναγνωρίσιμο σε κάθε σχολείο ένα αίσθημα ψυχολογικής ανακούφισης των συναδέλφων από τις ελεγκτικές λογικές και τον αξιολογικό Εφιάλτη,  το τοπίο στην εκπαίδευση είναι δραματικό. Το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας δεν άγγιξε ζητήματα που άπτονται των δημοσιονομικών και μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας. Δεν έδωσε καμιά απάντηση για τα  κενά και τους χιλιάδες αναγκαίους διορισμούς-που δε φαίνονται στον ορίζοντα, την ειδική αγωγή, τα νηπιαγωγεία, την επιβεβλημένη μονιμοποίηση των αναπληρωτών. Ούτε νύξη βέβαια για την αποκατάσταση των δραματικών μισθολογικών και ασφαλιστικών περικοπών της τελευταίας πενταετίας.

Όσο κι αν είναι ένα θετικό βήμα, η κατάργηση της αξιολόγησης θαμπώνει, γιατί δε συνοδεύεται από το ξεκλείδωμα του βαθμολογίου και την ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη. Οι φραστικές αναφορές στα κείμενα του Υπουργείου σε μια άλλη αξιολόγηση στο μέλλον, που θα τη λέμε «αποτύπωση», είναι αποτέλεσμα πιέσεων των κύκλων που προαναφέραμε και δε μας επιτρέπει να εφησυχάζουμε, την ίδια στιγμή μάλιστα που η πρασινογάλαζη ηγεσία της ΔΟΕ κάνει το «λαγό» για μια τέτοια εξέλιξη, με εκδηλώσεις ανά τη χώρα!

Μετά τις αρχικές παλινωδίες, οι τελικές ανακοινώσεις σε σχέση με τον τρόπο επιλογής των στελεχών εκπαίδευσης δείχνουν καθαρά ότι στην πράξη ευνοείται η μεγάλη σχολή των προθύμων αξιολογητών, η μεγάλη πλειοψηφία των Σχολικών Συμβούλων και Διευθυντών Εκπαίδευσης, αλλά και ορισμένων Διευθυντών σχολείων που μετήλθαν κάθε μέσου, για να υλοποιηθεί ένα ολοκληρωτικής έμπνευσης σύστημα αξιολόγησης, την ώρα που ο κλάδος αγωνιζόταν και ΜΑΤ-ωνε για το ιστορικό διακύβευμα του δημοκρατικού σχολείου. Είναι φανερό ότι η μαχόμενη εκπαίδευση, που  απαιτεί να αποκαθηλωθεί εδώ και τώρα όλος ο διοικητικός μηχανισμός των προθύμων της αξιολόγησης, δε θα επιτρέψει με κάθε τρόπο την αναβίωσή του ούτε την εκ νέου «νομιμοποίησή» του υπό το άλλοθι μάλιστα μιας ψευδεπίγραφης δημοκρατικής επιλογής από το σύλλογο διδασκόντων.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Η μάχη για την ανάταξη της  δημόσιας εκπαίδευσης  και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών απαιτεί ένα πρόγραμμα προτεραιοτήτων και διεκδικήσεων, στηριγμένο στα πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία, που πρέπει να το υπηρετήσουμε ενιαία και αποφασιστικά όλη την επόμενη περίοδο.

Η μάχη αυτή είναι συνδεδεμένη με τη συνολική μάχη των εργαζομένων και τις εξελίξεις στο κεντρικό διακύβευμα της περιόδου. Η σκληρότητα της επίθεσης του ενωμένου μνημονιακού μπλοκ δεν αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις: Μόνο η άμεση ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, η όξυνση του κοινωνικού ανταγωνισμού, το εξεγερτικό πνεύμα και οι ριζοσπαστικές διεκδικήσεις μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα, να φέρουν τη νίκη σε αυτόν το ανελέητο κοινωνικό πόλεμο.

Τούτη την ώρα καμιά πολιτική ή συνδικαλιστική δύναμη του κινήματος δε συγχωρείται να αγνοεί την ανάγκη μαζικών ενωτικών λαϊκών κινητοποιήσεων, να ασκείται στην καθαρότητα και την περιχαράκωση, να μην εργάζεται για έναν μεγάλο ξεσηκωμό που θα επιβάλλει το δίκιο μας, ενάντια στο Τείχος των εκβιασμών της Ε.Ε., των Αγορών και των εγχώριων υποστηρικτών τους.

Στις Γ.Σ, στις κινητοποιήσεις, σε όλες τις διαδικασίες και τις διεργασίες της περιόδου καλούμαστε όλοι να ενισχύσουμε τη δύναμη πυρός του κινήματος με ένα ενιαίο ριζοσπαστικό μέτωπο για τη νίκη της μαχόμενης εκπαίδευσης και της εργαζόμενης πλειοψηφίας.