Η στάση της Ραχήλ Μακρή και αυτή των … φτασμένων μαρξιστών

Πηγή: Αηδόνης – «Δρόμος της Αριστεράς»

Σχόλιό φίλου, οι  δανειστές  ζήτησαν την αποπομπή του υπουργού Οικονομικών μιας «κυρίαρχης» χώρας. Και την πήραν... Οι δανειστές  ζήτησαν «εθνική συνεννόηση» με το παλιό πολιτικό σύστημα. Και την πήραν... Οι δανειστές  πρόβαλλαν για μέρες το «όχι» ως επιλογή ρήξης. Και μετά το «όχι» πήραν τη διαβεβαίωση ότι στο μενού δεν υπάρχει ρήξη... Κι όλα αυτά λίγες μόνο ώρες μετά το δικό μου ΟΧΙ; Ε, όχι ρε παιδιά...

Συνωμοσιολόγος δεν είμαι, αλλά βλέποντας τη στάση που κράτησε η κυβέρνηση από την επόμενη μέρα κιόλας του δημοψηφίσματος, αναρωτιέμαι αν κάποιοι ήθελαν πράγματι να βγάλει «Όχι» η κάλπη ή ήλπιζαν σε ένα «Ναι» που θα τους απάλλασσε από τιε ευθύνες και μάλιστα με το άλλοθι ότι φοβάται ο λαός.. .Ή έστω ένα ισχνό «Ναι» που να οδηγεί σε «εθνική συναίνεση» με το Θεοδωράκη και τα άλλα παιδιά, αφού «μισοί-μισοί είμαστε»...

Κάποιοι έχουν την αφέλεια να πιστεύουν ότι θα περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα μνημόνιο αλλά μετά θα αφεθεί απερίσπαστος να ασκήσει κάποια διαφορετική πολιτική. Ορισμένοι μάλιστα νομίζουν ότι θα ξεμπερδεύουν με τους δανειστές και μετά θα εφαρμόσουν ταξική πολιτική στο εσωτερικό, Μας δουλεύουν κανονικότατα ή δεν καταλαβαίνουν πράγματα που θα καταλάβαινε και ένα παιδί του Δημοτικού. Ότι το μνημόνιο προεξοφλεί την κυβερνητική πολιτική. Και βέβαια, ότι όποιος ψηφίζει μνημόνια καίγεται πολιτικά και έρχεται ο επόμενος.

Κάποιοι πιο ξύπνιοι μάλιστα νομίζουν ότι ίσως στην πορεία κοροϊδέψουμε τους «θεσμούς» και δεν εφαρμόσουμε ακριβώς αυτά που ψηφίστηκαν. Δεν καταλαβαίνουν ότι η επιτήρηση θα είναι σκληρή, η συμμόρφωση της κυβέρνησης θα παρακολουθείται καθημερινά με το μικροσκόπιο και η ασφυξία θα συνεχίζεται με τη χρηματοδότηση να δίνεται με το σταγονόμετρο και έναντι νέων ανταλλαγμάτων.

Οσοι σπεύδουν να δικαιολογήσουν τα νέα μέτρα, ας βάλουν μια μικρή άσκηση στον εαυτό τους. Τι θα έλεγαν αν αυτά ακριβώς τα πρότεινε μια από τις προηγούμενες κυβερνήσεις; Όλα τα άλλα είναι προφάσεις.

Ας κόψουν την πλάκα αυτοί που κατηγορούν όσους δεν στήριξαν την μνημονιακή πρόταση της κυβέρνησης ότι στρώνουν το δρόμο για πολιτικές εξελίξεις. Τόσο καιρό σφύριζαν αδιάφορα για την κεντροαριστερή στροφή και τον αρραβώνα που είχε ήδη γίνει και τα φλερτ πότε με Κουβέλη, πότε με ΓΑΠ, πότε με το Ποτάμι. Τώρα τους έπιασε η ευαισθησία προκειμένου να εγκαλέσουν στην τάξη τους «διαφωνούντες». Ελεος.

Εχουμε και τους «εξωκομματικούς» θεματοφύλακες της κομματικής  νομιμότητας! Τάσος Παππάς στην Εφημερίδα των Συντακτών: «Η απόφαση, η οποία θα οδηγήσει στην πτώση της κυβέρνησης είναι μια πράξη με τελεσίδικο χαρακτήρα. Δεν υπάρχει επιστροφή. Επωμίζεσαι και τις συνέπειες». Στη συνέχεια το μενού του άρθρου έχει φυσικά και την απαραίτητη γαρνιτούρα με Μπρεστ Λιτόφσκ...

Δε μπορώ να μην μπω στον πειρασμό να συγκρίνω τη στάση της Ραχήλ Μακρή με αυτή πολλών φτασμένων μαρξιστών του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν φάει την «ταξική πάλη» και τη διαλεκτική με το κουτάλι... Το έχω ξαναγράψει, καμιά φορά αυτά βλάπτουν. Ειδικά στη σκέτα ακαδημαϊκή τους βερσιόν.