Είναι στην κυριολεξία συγκλονιστικό να διαβάζεις τα πρακτικά δικών σκοπιμότητας που έγιναν μετά την απελευθέρωση της χώρας μας από την Γερμανική κατοχή. Και είναι πραγματικά έγκλημα που η κυβέρνηση Τζανετάκη (στην οποία συμμετείχαν η Ν.Δ και ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, αποφάσισε το 1989 την καταστροφή των ατομικών φακέλων των πολιτικών φρονημάτων των Ελλήνων πολιτών), στερώντας έτσι από τους ιστορικούς ερευνητές υπερπολύτιμο υλικό.
Ευτυχώς όμως κάποια τέτοια ντοκουμέντα που ήταν διεσπαρμένα στις εκατοντάδες υπηρεσίες του υπουργείου δημόσιας τάξης έχουν διασωθεί και η ακούραστη δουλειά ιστορικών ερευνητών τα έφερε στην επιφάνεια.
Όπως έγραφα και χτες σύντροφος με ενημέρωσε τηλεφωνικά ότι έχει στην κατοχή του τα πρακτικά του δικαστηρίου που έγινε στην Μυτιλήνη στις 12 Ιούνη 1947 και στο οποίο ο πατέρας μου μαζί με άλλους αγωνιστές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ καταδικάστηκε από το μονορχοφασιστικό καθεστώς σε θάνατο.
Η κατηγορία που τους είχε αποδοθεί ήταν ότι το 1944 σαν αντάρτες του ΕΛΑΣ ήταν μέλη εκτελεστικού απόσπασμα το οποίο υλοποίησε απόφαση λαϊκού δικαστηρίου το οποίο είχε καταδικάσει σε θάνατο τον Μοίραρχο Γεωργόπουλο.
Σήμερα μου έστειλε τα πρακτικά της δίκης. 35 σελίδες εντελώς κακογραμμένες, που όμως η εικόνα του αστικού κράτους στα πέτρινα χρόνια που ακολούθησαν μετά την απελευθέρωση της χώρας μας από του Γερμανούς παρουσιάζεται ολοζώντανη. Κι αυτή η εικόνα δείχνει τις διώξεις των κομμουνιστών και όσων αγωνιστών πάλεψαν ένοπλα τους ξένους εισβολείς και τους ντόπιους συνεργάτες τους καθώς και τους ταγματασφαλίτες να γίνονται τα «αγαπημένα παιδιά» του κράτους.
Δεν έχει νόημα να σταθούμε στην συγκεκριμένη δίκη. Αλλωστε τέτοια δικαστήρια σκοπιμότητας που οδήγησαν στο εκτελεστικό απόσπασμα και σε τόπους εξορίας χιλιάδες κομμουνιστές υπήρξαν εκατοντάδες.
Το βασικό είναι το κλίμα της εποχής όπως αυτό αποτυπώνεται από τα πρακτικά της δίκης. Δεν χρειαζόταν τίποτε περισσότερο από τις καταθέσεις 2-3 χωροφυλάκων και άλλων τόσων Χιτών οι οποίοι κάτι «ήκουσαν και επληροφορήθην δια την υπόθεσην» και η απόφαση του δικαστηρίου ήταν καρμπόν για τους κατηγορουμένους ΕΑΜίτες – ΕΛΑΣίτες: «Εις θάνατον».
Στα πρακτικά αυτών των δικών δεν διαβάζουμε απολογίες κατηγορουμένων ούτε καταθέσεις μαρτύρων και συνηγόρων υπεράσπισης. Το μόνο που αναγράφεται είναι: «Οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής τον λόγο λαβόντος ητήσαντο την παραδειγματικήν τιμωρία των κατηγορουμένων. Οι συνήγοροι των κατηγορουμένων τον λόγο λαβόντες ητήσαντο την αθώωση των πελατών των. Οι κατηγορούμενοι ερωτηθέντες υπό του προέδρου των Συνέδρων εάν έχωσι να προσθέσωσι τι υπέρ αυτών ειπήντησαν αρνητικώς».
Και μετά ακολουθεί η ετυμηγορία του δικαστηρίου: «Κηρυχθέντες ένοχοι οι κατηγορούμενοι … εις την ποινήν του θανάτου έκαστος».
Υ.Γ Διαβάστε αποσπάσματα της απολογίας που έδωσε στους στρατοδίκες μια εμβληματική μορφή του κομμουνιστικού κινήματος, το στέλεχος της ΟΠΛΑ Θεσσαλονίκης, Ακίνδυνος Αλβανός. (το συνωμοτικό του όνομα ήταν «Γιώργης»), που καταγόταν κι αυτός από την Αγία Παρασκευή, Λέσβου..
Διά την ιστορία: Τα ντοκουμέντα επιγράφονται "ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΙΣ ΤΩΝ ΟΥΣΙΟΔΕΣΤΕΡΩΝ". (δεν είναι δηλ. τα επίσημα / πλήρη πρακτικά αλλά μάλλον αποτελούν παρακολούθημα ή και το κυρίως σώμα της απόφασης). Από τις αξίες των δικαστικών ενσήμων και των κρατικών χαρτοσήμων που τα έχουν χαρτοσημάνει εικάζω πως η έκδοση τους ως "γνήσιο αντίγραφο" έγινε την δεκαετία του 1990.
ΑπάντησηΔιαγραφή