Κόντευε να βάλει τα κλάματα η Άνγκελα Μέρκελ μιλώντας για την προοπτική να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση η Βρετανία και να αφήσει μόνες τους τη Γερμανία και τη Γαλλία στη διεκδίκηση της ηγεμονίας του 4ου Ράϊχ.
Ήταν ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος για να κρύψει τη χαρά της που επιτέλους θα μένει μόνη με τον πατάτα τον Ολάντ που είναι του χεριού της.
«Θα λυπηθώ, είπε, αν συμβεί αυτό αλλά όμως δεν θα θέσουμε σε κίνδυνο τις θεμελιώδεις ελευθερίες και τα θεμελιώδη δικαιώματα των ευρωπαίων πολιτών».
Την ίδια ώρα, εφαρμόζοντας αυτά τα συγκινητικά ευρωπαϊκά ιδεώδη, η φιλική της νεοναζιστική συμμορία που κυβερνά την Ουκρανία έθετε εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Μπορεί να λέμε ό,τι θέλουμε για την κυρία Μέρκελ, αλλά σε μια Ευρώπη υποτακτικών ηγετών και φοβισμένων λαών είναι η μόνη που φροντίζει την πατρίδα της (σε βάρος όλων των άλλων πατρίδων, βέβαια άλλα πως αλλιώς;) και η μόνη που τιμά την ιστορία της χώρας της και τους προγόνους της, παίρνοντας εκδίκηση γι αυτούς.
Κι ας φλυαρούν οι λαδοπόντικες του ΣΥΡΙΖΑ (και οι υπόλοιποι «φιλελέδες» της Βουλής) για την ανάγκη να… εθνομηδενιστούμε ώστε να νιώθουν άνετα οι σημερινοί και αυριανοί συγκάτοικοί μας στο «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι». Ελπίζουν πως όταν τελειώσουν «τη δουλειά» θα εισπράξουν το χειροκρότημα της φράου Μέρκελ. Την κλωτσιά της στον πισινό τους θα εισπράξουν. Γιατί τους ήρωες πολλοί ηγάπησαν, τους προδότες ουδείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου