Αποχώρηση των Ρωσικών δυνάμεων από τη Συρία

Γράφει ο  mitsos 175

Είχαμε πει ότι η Ρωσία θα επενέβαινε στη Συρία καθώς είχε πολύ μεγάλα συμφέροντα. Είχαμε επίσης πει ότι το ΝΑΤΟ δε θα ρίσκαρε πυρηνικό πόλεμο για την Τουρκία. Τώρα θα εξηγήσουμε κάποια πράγματα.
Ο Ρώσος Πρόεδρος ανακοίνωσε την αποχώρηση των Ρωσικών δυνάμεων από τη Συρία σταδιακά αρχίζοντας από σήμερα. Μοιάζει αιφνιδιαστική η κίνηση αυτή και στους άσχετους... αδικαιολόγητη.

Πριν πούμε οτιδήποτε άλλο για τη Συρία να υπενθυμίσουμε πως οι υπερδυνάμεις όπως η Ρωσία ή οι ΗΠΑ δεν έχουν μόνο ένα μέτωπο. Είναι "παγκόσμιοι παίχτες". Ας το έχουμε αυτό υπόψη. Δεύτερη υπενθύμιση: Κάθε κράτος έχει τα δικά του συμφέροντα και εξυπηρετεί μόνον αυτά χωρίς συναισθηματισμούς. Αυτό είναι κανόνας.

Το τι λοιπόν πήρε η Ρωσία για να κάνει αυτή την κίνηση την οποία μάλιστα χαιρέτησε η συριακή "αντιπολίτευση" δε γνωρίζουμε, ούτε πρόκειται να το μάθουμε σύντομα. Σίγουρα τον τελευταίο καιρό είχαν γίνει παράλληλα με τις πολεμικές επιχειρήσεις, πάμπολλες διπλωματικές κινήσεις. Τα αποτελέσματα στο πεδίο των μαχών ήταν αυτά που οι διπλωμάτες χρησιμοποιούσαν, για να πετύχουν την Συμφωνία. Ποιά είναι όμως αυτή; Θα φανεί στο άμεσο μέλλον. Κάποια μάλιστα σημεία της θα τα δούμε πολύ αργότερα.

Τώρα το μόνο μπορούμε να κάνουμε με σιγουριά είναι ένας απολογισμός της Ρωσικής επέμβασης σε τακτικό επίπεδο. Η Ρωσία με την άμεση εμπλοκή στη Συρία μπήκε ξανά στο παιχνίδι των υπερδυνάμεων. Οι ΗΠΑ από το 1991 (Καταιγίδα της Ερήμου) εγκαινίασαν μια πιο επιθετική - ιμπεριαλιστική πολιτική που αποσκοπούσε την επιβολή των πολιτικών τους στόχων με τη χρήση των όπλων και τον ΟΗΕ απλά ως επιθυμητό αλλά όχι αναγκαίο υπηρέτη τους. Η Ρωσία με την αεροπορική επίθεση στους συμμάχους των ΗΠΑ εκτός των όμορων της κρατών έστειλε μήνυμα ότι επέστρεψε ως υπερδύναμη. Το μήνυμα αυτό ελήφθη. Μια διπλωματική νίκη λοιπόν για τη Ρωσία. Όμως αυτό είχε ήδη γίνει, και δεν εξηγεί την απόσυρση.

Ο Πούτιν σωστά είπε, πως ο σκοπός επετεύχθη. Ποιός ήταν όμως αυτός; Η σωτηρία του Άσαντ; Μοιάζει μικρός στόχος για ένα παγκόσμιο παιχνίδι. Ακόμα κι έτσι ο Άσαντ ελέγχει μεν τα 2/3 του πληθυσμού, αλλά πολύ λιγότερο από το μισό του εδάφους της Συρίας. Ίσως οι Ρωσικοί βομβαρδισμοί εξάρθρωσαν τόσο τους αντιπάλους του, που οι στρατηγοί τους θεωρούν πλέον θέμα χρόνου την απελευθέρωση και των υπολοίπων εδαφών. Εν τούτοις, αν ήταν αυτός ο σκοπός, οι Ρώσοι θα μπορούσαν να μείνουν μέχρι πχ το Χαλέπι, η Ράκα, η Παλμύρα κι άλλες σημαντικές περιοχές να έλθουν πλήρως στον έλεγχο του συριακού στρατού.

Φυσικά η θέση του Σύριου Προέδρου έχει ενισχυθεί σε σύγκριση με αυτή που ήταν πριν την απόφαση των Ρώσων για επέμβαση. Σχεδόν 300 πόλεις απελευθερώθηκαν τους τελευταίους μήνες, δείχνοντας ότι η εκστρατεία σε επίπεδο μαχών ήταν απόλυτα επιτυχής. Φθάνει όμως αυτό; Ίσως. "Πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα". Αν ο σκοπός πραγματοποιηθεί, δεν υπάρχει λόγος συνέχισης των επιχειρήσεων. Σήμερα κανείς στις ΗΠΑ δεν μιλά για επέμβαση, ώστε να φύγει ο Άσαντ, αλλά τον δέχονται στις διαπραγματεύσεις. Από αυτό μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως ο Σύριος Πρόεδρος θα έχει πολύ διαφορετική τύχη από άλλους ηγέτες, οι οποίοι δεν ήταν αρεστοί στη Δύση (πχ Καντάφι).

Κάποια πετρελαιοφόρα κοιτάσματα και αγωγοί πρόκειται να έρθουν πολύ σύντομα στον έλεγχο του στρατού. Από καθαρά στρατιωτική άποψη λοιπόν οι Ρώσοι πιστεύουν ότι απλά δεν χρειάζεται να ξοδεύουν καύσιμα και χρήματα, αφού ο Συριακός στρατός και οι σύμμαχοι του τα πάνε περίφημα.
Υπάρχει όμως όπως είπαμε και άλλος λόγος, μια Συμφωνία. Αν ξέραμε από τώρα τι περιλαμβάνει θα ήμασταν αρχικατάσκοποι. Σίγουρα όμως θα μάθουμε. Μπορούμε μόνο να εικάσουμε, διακινδυνεύοντας πρόβλεψη βάση της Ιστορίας, πως ίσως έχουμε τελικά μια διαίρεση της Συρίας με τον Άσαντ και τους Ρώσους να παίρνουν κάποιο μεγάλο κομμάτι, όπως έγινε κατ' αναλογία στην Ουκρανία κι αλλού. Οψόμεθα.