26/8/1922: Η ταφόπλακα για την ελληνική αστική τάξη της "Μεγάλης Ιδέας"

Σαν σήμερα στις 26/8/1922 με την διαταγή της αποχώρησης του ελληνικού στρατού από την Μικρά Ασία και τα όσα ακολούθησαν με την Μικρασιατική Καταστροφή σφραγίστηκε το τέλος της «Μεγάλης Ιδέας». Του σχεδιασμού δηλαδή της ελληνικής αστικής τάξης που σαν ενεργούμενη των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, επιδίωκε να εξελιχθεί σε μια μεγάλη περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη επιδιώκοντας την «Ελλάδα των 2 Ηπείρων και των 5 Θαλασσών».

Στις παραπομπές μας υπάρχει αναλυτική απεικόνιση για όσα μεσολάβησαν αυτή την ιστορική περίοδο. Εδώ να θυμίσουμε ότι το ΣΕΚΕ, ο πρόδρομος του ΚΚΕ είχε την άποψη ότι «στη Μικρασία πολεμήσαμε όχι για το ξεσκλάβωμα δούλων αδερφών, αλλά σαν μισθοφόροι χωροφύλακες για τα συμφέροντα του αγγλικού ιμπεριαλισμού, που ενδιαφερόταν για τα Στενά και τα πετρέλαια της Μοσούλης»,
Επίσης υπάρχουν δημοσιεύματα –όπως το βιβλίο του Τούρκου ποιητή και συγγραφέα Τουγλού Κεσκίν «Ζήτω η επανάσταση»- που κάνουν αναφορά για 200 Ελληνες στρατιώτες που εκτελέστηκαν, με εντολή της ηγεσίας του ελληνικού στρατού, την 1η Γενάρη του 1921, στην Σμύρνη, γιατί δεν δέχτηκαν να πολεμήσουν ενάντια στον Τουρκικό λαό. (Σημειωτέον ότι υπεύθυνος της κομμουνιστικής οργάνωσης ελλήνων στρατιωτών που βρισκόταν στην Τουρκία ήταν ο Παντελής Πουλιόπουλος, μετέπειτα γραμματέας του ΚΚΕ και ηγέτης του τροτσκιστικού κινήματος στην Ελλάδα).

Αν και στις αναρτήσεις θα συναντήσετε μεταξύ άλλων, το πώς αντιμετωπίστηκαν από τον ντόπιο πληθυσμό και την αστική πολιτική ηγεσία της χώρας μας οι ξεριζωμένοι Ελληνες από την Μικρά Ασία, αξίζει να αντιγράψουμε  από το καταπληκτικό βιβλίο του Νέαρχου Γεωργιάδη «Ρεμπέτικο και πολιτική», το πώς περιγράφει ο "πατριάρχης" του ρεμπέτικου μας τραγουδιού Μάρκος Βαμβακάρης την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί:

"Έμενε ο κόσμος στα βαγόνια των σιδηροδρόμων. Έμενε εκεί που είχε καμιά αποθήκη εγκαταλειμμένη. Τσαντήρια κάνανε. Καταστροφή, μεγάλη καταστροφή. Να μην ξαναδούν τα μάτια μας τέτοια πράγματα. 

Το τι τραβήξανε αυτοί οι άνθρωποι δεν λέγεται. Ατιμαστήκανε. Γίνανε χάλια, χάλια, χάλια. Ασε που ήταν ατιμασμένοι από κει με τους Τούρκους που τους καταδιώκανε.

Και κατόπιν εδώ που ήρθανε τα ίδια. Προσπαθήσανε, κάνανε χίλια δυό να βρίσκουνε το ψωμί τους, μέχρι να βρουν ένα σπίτι να κάτσουνε. Αν ένας πατέρας είχε πέντε-έξη παιδιά και κορίτσια, άλλα άρπαγε ο ένας από δω, άλλα ο άλλος από κει.

Καταστροφή μάνα μου...

Και οι ντόπιοι δεν τους έβλεπαν με καλό μάτι. Αλλά τους βρίζανε. Χίλια δύο. Φύγετε από δω ρε! Πηγαίνετε παρά πέρα. Δεν τους κοιτάζανε. Δεν είχαν την αγάπη να πουν για στάσου, συγγενείς μας είναι, Έλληνες πραγματικοί. Να τους αγκαλιάσουμε. Δεν έγινε αυτό το πράμα, ήθελαν να τους κλέψουνε οι κλεφταράδες που ήταν εδώ πέρα. Ν' αρπάξουν ό,τι είχαν. Να τους κλέψουνε, να τους γελάσουνε. Απατεώνες."

Διαβάστε επίσης:

Στην προκυμαία της Σμύρνης, Έρνεστ Χέμινγουει. Η Μικρασιατική Καταστροφή όπως την έζησε και την κατέγραψε ο μεγάλος Νομπελίστας

Οι δραματικές συνέπειες της τυχοδιωκτικής εγκληματικής Μικρασιατικής Εκστρατείας

Η αντιμετώπιση των προσφύγων του ’22 στη «μητέρα-πατρίδα». Οι δικοί μας Παλαιστίνιοι.

Μικρασιατική Καταστροφή: Μνήμη και λήθη

Δυο χρήσιμα μαθήματα: Μικρασιατική Εκστρατεία και Εμφύλιος Πόλεμος