Είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος ούτε λίγο, ούτε πολύ αμφισβήτησε την ελληνικότητα των Ιμίων τονίζοντας μεταξύ άλλων η Άγκυρα: «δεν αποδέχεται τη δημιουργία από την Ελλάδα de facto καταστάσεων επί γεωγραφικών σχηματισμών με αμφισβητούμενο καθεστώς».
Παρόμοιες δηλώσεις είχε κάνει και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης στην Τουρκία Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου υποστηρίζοντας για άλλη μια φορά ότι 18 νησιά του Αιγαίου κατέχονται από την Ελλάδα.
Ο Ν. Μπογιόπουλος ξεκινώντας την τοποθέτησή του έκανε μια ιστορική διαδρομή για το πώς διαμορφώθηκαν διαχρονικά οι σχέσεις Ελλάδας Τουρκίας αρχίζοντας από το 1947 με το δόγμα Τρούμαν και καταλήγοντας στην σημερινή εφαρμοζόμενη εξωτερική πολιτική από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Αρτια καταρτισμένος για το συγκεκριμένο θέμα ο κομμουνιστής δημοσιογράφος στάθηκε στον πυρήνα του ζητήματος και πέρα από διαπιστώσεις προχώρησε και σε προτάσεις για το πώς κατά την άποψη του θα έπρεπε να είναι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης.
Τις απόψεις του Ν. Μπογιόπουλου δεν συμμερίζεται ο συμπαρουσιαστής του στην ραδιοφωνική εκπομπή, Μ. Κοττάκης, γι’ αυτό υπήρξε και η λεκτική αντιπαράθεση που παρακολουθούμε στο παρακάτω ηχητικό.
Σύντροφοι καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα προσεκτικά το κείμενο που συνοδεύει την εκπομπή του Μπογιόπουλου και την έμφαση του δίνεται σε αυτή. Και αιφνιδιάστηκα.
Γιατί ο Μπογιόπουλος απλώς κρύβει πίσω από τη δημοσιογραφική του παρέμβαση τη φτώχεια της ανάλυσης του, επαναλαμβάνει βασανιστικά την εθνικιστική του αντίληψη, βρίσκεται έρμαιος της αδιέξοδης ανάλυσης περί εξάρτησης-κατοχής.
Θα μπορούσαμε επομένως να θέσουμε συγκεκριμένα ερωτήματα: Πρώτον, ποιος ο ρόλος της Τουρκίας και ποια η πολιτική της; Ποιος ο ρόλος του Ελληνικού κράτους, των Ελληνοκυπρίων και αν έχουν ταυτόσημα συμφέροντα; Ποια τα "εθνικά συμφέροντα" που υπερασπίζεται ο Μπογιόπουλος; Είχε και έχει η ελληνική αστική τάξη στρατηγικούς στόχους στην περιοχή, αποτέλεσμα των οποίων είναι και η συγκεκριμένη εξέλιξη στην Κύπρο; Υπάρχει ή όχι ανταγωνισμός ελληνικής αστικής τάξης σε Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειο και ποια τα διακυβεύματα του; Γιατί υπάρχει ένταση στις σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας; Ποιος ο ρόλος του ενεργειακού παράγοντα σε όλα αυτά, ποια τα συγκεκριμένα ελληνικά ιδιωτικά συμφέροντα; Έχει σχέδιο αστικής ανασυγκρότησης η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και πως συνδέεται με τον πόλεμο και τις επεμβάσεις;
Τέλος, είναι ζήτημα του λαού μας να επαναφέρει σήμερα στο προσκήνιο την αντιμπεριαλιστική ορολογία του Παπανδρέου δια στόματος Μπογιόπουλου ή να αναζητήσει έναν άλλο δρόμο, δρόμο κοινωνικής απελευθέρωσης;
Νομίζω ότι είναι ζητήματα που φέρνει στο προσκήνιο η ταξική πάλη, που ήδη έχει διαμορφώσει αντικειμενικούς όρους εργατικού διεθνισμού, τα οποία δε θέλει να δει το παρωχημένο εθνικιστικό ρεύμα και μέσα στην Αριστερά, το οποίο εκπροσωπεί ο Μπογιόπουλος.
Νίκος Αργυρίου, μέλος της ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
Εχετε μπερδέψει (ίσως εσκκεμένα) τον εθνικισμό με τον πατριωτισμό κύριε! patria o muerte
ΑπάντησηΔιαγραφή