Δυο χρόνια που οι διάδοχοι των δεξιών μαφιόζων αποδείχθηκαν τόσο σκάρτοι, τόσο γελοία εξουσιαστικά ανθρωπάκια, που ούτε η πιο νοσηρή φαντασία θα μπορούσε να έχει προβλέψει.
Μα έχει και τα θετικά της τούτη η ιστορία και καιρός είναι σ' αυτά να σταθούμε.
Τώρα πια που "ο βασιλιάς είναι γυμνός", τώρα τελείωσαν και οι αυταπάτες, καιρός να μάθουμε απ' τα λάθη μας, καιρός να πάψουμε να ελπίζουμε σε ''αδειανά πουκάμισα''.
Κανείς απ' τα βάσανα δεν θα μας γλυτώσει, κανείς τη σωτηρία για μας δεν θα φέρει. Καθείς από μας, και όλοι μαζί χρέος έχουμε συνεχώς να αγωνιζόμαστε, το δίκιο να ζητάμε, το άδικο να πολεμάμε.
Σιγά μη κλάψουμε, σιγά μη φοβηθούμε.
Τις δικές μας φωλιές στον ουρανό να χτίσουμε ,και "έχω βάσιμες ουτοπίες", πως έχουμε τη δύναμη "τον κόσμο αυτό να φέρουμε στα μέτρα μας".
Υ .Γ. Κείνο που δεν θα συγχωρήσω ποτέ στον καστράτο της αριστεράς, είναι η επίσκεψη στην Καισαριανή, Γι' αυτό θα τον σιχαίνομαι και θα τον μισώ ως την στερνή μου ώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου