Του Γ. Γ.
Σαν σήμερα το 1946 η ΚΕ του ΕΑΜ εκδίδει ανακοίνωση στην οποία τονίζει ότι δεν πρόκειται να πάρει μέρος στις εκλογές που είχαν προκηρυχτεί ότι θα γίνουν στις 31/3/1946 αν δεν εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις για γνήσια διεξαγωγή τους. Μιλάμε για εκλογές που θα γινόταν μέσα σε ένα κλίμα μαζικής λαϊκής τρομοκρατίας που είχε ακολουθήσει μετά την απαράδεκτη συμφωνία της Βάρκιζας.
Πέρα όμως από τις συλλογικότητες που απάρτιζαν το ΕΑΜ (ΚΚΕ, ΑΚΕ, Σοσιαλιστικό κόμμα κ.α) ή συνεργαζόταν μαζί του και άλλες πολιτικές δυνάμεις όπως το κεντρώο Προοδευτικό Κόμμα του Γεώργιου Καφαντάρη, και ο κεντρώος Εμμανουήλ Τσουδερός καλούσαν τους πολίτες σε αποχή.
(Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Εσωτερικών, στις 3/4/1946 το ποσοστό αποχής ήταν 51,5%, ενώ όπως ήταν επόμενο η «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων» του Θεοτόκη – Μαυρομιχάλη – Στεφανόπουλου, παρουσιάζεται να θριαμβεύει με ποσοστό που ξεπερνάει το 55%).
Για το πώς είχε διαμορφωθεί η κατάσταση στην Ελλάδα 15 μήνες μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας το βλέπουμε στο βιβλίο «Στη δίνη του εμφυλίου», εκδόσεις «Προσκήνιο»: «Φόνοι: 1.289. Τραυματίες: 667. Βασανισμοί: 31.632. Φυλακισμένοι: 8.624, ενώ καθ' όλον το έτος ξεπερνούσαν τις 30.000. Απόπειρες φόνων: 509. Συλληφθέντες: 84.931. Βιασμένες γυναίκες: 165. Λεηλασίες - καταστροφές: 18.767. Καταστροφές γραφείων: 667». Εξίσου κατατοπιστικό είναι και το βιβλίο του Βασίλη Μπαρτζιώτα «Ο αγώνας του ΔΣΕ», που κυκλοφορεί από την «Σύγχρονη Εποχή» και το οποίο συμπληρώνει στα παραπάνω: «Καταδιωκόμενοι: 100.000. Στη χώρα δρούσαν συμμορίες: 166 Παράνομα οπλοφορούντες συμμορίτες: 20.000»
Στην συνέχεια και για να αποκτήσει ο αναγνώστης μας ολοκληρωμένη άποψη παραθέτουμε απόσπασμα από ανάρτηση της ιστοσελίδας μας που υπογράφει ο σύντροφος kokkiniotis.
Πολλές απόψεις έχουν ακουστεί γύρω από την ορθότητα ή μη της απόφασης εκείνης για αποχή, μιας απόφασης δύσκολης και εν πολλοίς “υποχρεωτικής” λόγω των συνθηκών βίας και τρομοκρατίας που επικρατούσαν. Συνθηκών που είχαν επιβάλει οι άγγλοι ιμπεριαλιστές και η μοναρχοφασιστική δεξιά.
Με την ασφάλεια των πολλών δεκαετιών που μας χωρίζουν από τότε, έχουμε όλοι την πολυτέλεια να σχολιάζουμε την ορθότητα επιλογών που έγιναν μέσα στη δίνη των γεγονότων, μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης. Αν και βέβαια είναι θεμιτή κάθε άποψη, χρειάζεται κατά τη γνώμη μας η απαραίτητη οριοθέτηση από όσους, στο όνομα των διώξεων που γνώρισαν κατόπιν οι αγωνιστές της εποχής που τήρησαν τη γραμμή του κόμματος και “στιγματίστηκαν” από το κράτος του δοσιλογισμού, φθάνουν να “αποδίδουν” τα εγκλήματα του μοναρχοφασισμού στο ΚΚΕ, το ΕΑΜ και την απόφαση της αποχής.
Δεν μας λένε βέβαια ότι ήταν τέτοιο το κλίμα, που ακόμα και αστοί πολιτικοί του κέντρου τάχθηκαν υπέρ της στάσης της αποχής.
Από τον Α’ τόμο του βιβλίου «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ» (Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2011) παραθέτουμε το πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα που αφορά στην απόφαση της αποχής. (Οι υπογραμμίσεις δικές μας):
8. Η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ.
Το πρόβλημα του ένοπλου αγώνα
Στις 12 του Φλεβάρη 1946, έναν ακριβώς χρόνο μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας, συνήλθε στην Αθήνα η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Στις εργασίες της πήραν μέρος τα τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ και της ΚΕΕ, που είχαν εκλεγεί στο 7ο Συνέδριο του Κόμματος, εκτός από τους Μ. Παρτσαλίδη και Π. Ρούσο, που βρίσκονταν σε αποστολή στο εξωτερικό.
Η Ολομέλεια εξέτασε την κατάσταση στην Ελλάδα, τα προβλήματα του δημοκρατικού αγώνα και τα καθήκοντα του ΚΚΕ. Εισήγηση έκανε ο Ν. Ζαχαριάδης. Η ευθύνη της Ολομέλειας ήταν σοβαρή, γιατί έπρεπε να αποφασίσει για τη στάση του Κόμματος στις επικείμενες εκλογές (αν θα έπαιρνε μέρος ή θα έκανε αποχή) και να καθορίσει τις μορφές πάλης για την αντιμετώπιση της ωμής βίας και τρομοκρατίας που μαίνονταν σ' ολόκληρη τη χώρα ενάντια στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και το λαϊκό δημοκρατικό κίνημα.
Στο ζήτημα των εκλογών η Ολομέλεια συζήτησε τη θέση που είχε πάρει η ΚΕ του ΕΑΜ στις 7 του Φλεβάρη 1946, δηλαδή αποχή από τις εκλογές, εφόσον δεν εξασφαλιστούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ελεύθερη έκφραση της θέλησης του λαού, αλλά δεν πήρε απόφαση. Εξουσιοδότησε το Π.Γ ν' αποφασίσει, αφού ζητήσει και τη γνώμη αδελφών κομμάτων, που ήταν βασικά κατά της αποχής. Παρ' όλα αυτά, το Π.Γ πήρε απόφαση για αποχή από τις εκλογές.
Η απόφαση αυτή στηρίχθηκε στις διαπιστώσεις ότι, ένα χρόνο ύστερα από την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας, στην Ελλάδα δεν υπήρχε δημοκρατία ούτε εθνική ανεξαρτησία. Στο εσωτερικό επικρατούσε απόλυτα ο μοναρχοφασιστικός δωσιλογισμός, που πήρε την εξουσία αποκλειστικά και μόνο χάρη στη βίαιη ένοπλη επέμβαση. Το παλαιοδημοκρατικό Κέντρο, που σχημάτισε κυβέρνηση με εντολή των Άγγλων, αρνήθηκε στην πράξη όλα όσα διακήρυχνε στα λόγια. Πρόδωσε ακόμα μια φορά τη δημοκρατία και πούλησε την εθνική λευτεριά και ανεξαρτησία. Με την ολόπλευρη εγγλέζικη υποστήριξη είχε επιβληθεί καθεστώς μονόπλευρου εμφύλιου πολέμου και φυσικής εξόντωσης των λαϊκών αγωνιστών, με σκοπό να στραγγαλιστεί η δημοκρατική θέληση του λαού και να στερεωθεί η κυριαρχία των ντόπιων και ξένων εκμεταλλευτών. Η δολοφονική δράση των συμμοριών της Δεξιάς ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο και κάθε όριο.
Σ” αυτές τις συνθήκες, λεύτερες, τίμιες εκλογές ήταν αδύνατο να γίνουν. Οι εκλογές, που ετοιμάζονταν, θα ήταν μία απόπειρα «νομίμου» πραξικοπήματος και προσπάθεια εξαπάτησης της παγκόσμιας δημοκρατικής γνώμης. Η παρουσία ξένων παρατηρητών δε θα άλλαζε τη σκληρή πραγματικότητα. Απλώς θα έδινε μια νομιμοφάνεια στο εκλογικό πραξικόπημα.
Οι διαπιστώσεις αυτές ήταν σωστές. Η οριστική, όμως, απόφαση για αποχή αποδείχτηκε πως δεν ήταν αυτή που επιβαλλόταν. Γιατί, ενώ υπήρχε δυνατότητα πάλης τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα, αφέθηκαν εντελώς ασύδοτοι και ανεξέλεγκτοι οι εκλογομάγειροι ξένοι παρατηρητές, που αποκαλούνταν ειρωνικά «κουκουβάγιες», να εμφανίσουν την εκλογική δύναμη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ με το απαράδεκτο ποσοστό 9,3%. Επικράτησαν στις εκλογές οι μοναρχικές δεξιές δυνάμεις και αποκλείστηκε εντελώς η Αριστερά. Εξαπολύθηκε άγριος διωγμός ενάντια στους δημοκράτες που δεν πήραν μέρος στις εκλογές. Το «στίγμα» της αποχής τους κυνηγούσε για πολλά χρόνια. Είχε αναγορευτεί σε βασικό κριτήριο της «εθνικοφροσύνης» κάθε Ελληνα και Ελληνίδας.
Παίρνοντας υπόψη ότι, παρά την επέμβαση των Άγγλων και την αιματηρή τρομοκρατία που είχε εξαπολυθεί μετά τη Βάρκιζα, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ διέθεταν ακόμα μεγάλη πολιτική και ηθική επιρροή και οι δυνάμεις της αντίστασης, της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας παρέμειναν ισχυρές, μπορούμε να θεωρήσουμε βέβαιο ότι, με τη δραστηριοποίηση και κινητοποίησή τους θα ξεπερνιόνταν πολλά εμπόδια, θα έμπαινε κάποιος φραγμός στο τρομοκρατικό όργιο και θα εξασφαλιζόταν μια σημαντική εκπροσώπηση της Αριστεράς στο κοινοβούλιο. Αυτό το γεγονός θα της έδινε άλλες δυνατότητες για άσκηση πίεσης και ανάπτυξης της πάλης για την ομαλότητα και τη δημοκρατία. Η νοθεία, η βία, οι επεμβάσεις μπορούσαν να καταγγελθούν και μετά τις εκλογές και να φανεί πιο καθαρά ακόμα και στους ταλαντευόμενους ότι δεν απέμενε άλλη λύση από τον ένοπλο αγώνα.
Την απόφαση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ για αποχή φαίνεται να επηρέασαν και οι παραιτήσεις 15 υπουργών και υφυπουργών της κυβέρνησης Σοφούλη, στο διάστημα από 5 μέχρι και 29 του Μάρτη, σ' ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα και την επίμονη άρνηση της αγγλικής κυβέρνησης να δεχτεί αναβολή των εκλογών.
Το τι επακολουθησε της προδοτικης συμφωνιας της Βαρκιζας ηταν αναμενομενο
ΑπάντησηΔιαγραφήοσο και για το πιο θα ηταν το αποτελεσμα των εκλογων κι αυτο εκ των προτερων
γνωστο οποτε ασχετα αν το ΚΚΕ θα επερνε μερος η οχι Εκεινο που δεν μας ειπε
ποτε το ΚΚε καθαρα και ξαστερα ειναι το πως η ηγεσια του εβαλε την υπογραφη
της στην προδοτικη συμφωνια Τρανο δειγμα ηττοπαθειας και ελλειψη εμπιστοσυνης στον ενοπλο αγωνα Δυο στοιχεια απ τα οποια ακομα και σημερα
το ΚΚΕ δεν μπορεσε να απαλλαγει
Ο 1ος Τόμος της Ιστορίας 1918 1949 κυκλοφόρησε το 1995 με τις επεξεργασίες να έχουνε γίνει πριν το 1991... και όπως καταλαβαίνει ο Καθένας πρόκειται για επεξεργασίες ...άλλης... εποχής. Στον 2ο Τόμο 1949 1968 του 2011 ύπάρχουνε στοιχεία για όλα αυτά και ο 1ος τόμος είναι για διόρθωση και συμπλήρωμα και θα κυκλοφορήση σύντομα. Ολο το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι το ΚΚΕ μετά το 1937.... δεν είχε στο πρόγραμμα του τον Σοσιαλισμό αλλά την ....λαοκρατία.... που σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει Σοσιαλισμός. Επίσης καταστροφικά αποτελέσματα είχε η αλλαγή γραμμής της Κ.Δ το 1935 απο ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟΣ σε Πολιτικά μέτωπα με Σοσιαλδημοκρατία και Οπορτουνισμό θεωριτικοποιώντας ένα απο τους δύο ΕΛΙΓΜΟΥΣ που σωστά έκανε η ΕΣΣΔ διέσπασε τους Καπιταλιστές και νίκησε. Αγνοηθήκανε το 2ο και 3ο Γράμμα Ζαχαριάδη για τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Στην 2η ΚΟΜΕΠ του 1942 άρθρο του ...σιάντου.... βγάζει το 3ο γράμμα .....σεχταριστικό.... και λέει οτι φτιάξαμε το ΕΑΜ σαν Πολιτικό Μέτωπο με βάση το 1ο το οποίο είχε δεχτεί κριτική απο την Κ.Δ τον Γενάρη του 1941 οτι θα φέρει συγχήσεις. Επίσης αγνοήθηκε τον Σεπτέμβρη του 1939 οδηγία της Κ.Δ για τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο Με ΕΑΜ λοιπόν πολιτικό σχηματισμό ότι ακολούθησε ήτανε ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ Με ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ δέσανε τον λαό χειροπόδαρα με αποτέλεσμα να μη πάρει την εξουσία τον Οκτώβρη του 1944. Δόθηκε η δυνατότητα στην Ενωμένη Αστική Τάξη και τους Συμμάχους της να αλλάξουνε τον Συσχετισμό και να σφάξουνε τον λαό σε ΑΘΗΝΑ ΠΕΙΡΑΙΑ τον Δεκέμβρη του 1944 και κατόπιν το έγκλημα στην Βάρκιζα. Αντίθετα με ΕΑΜ Κοινωνική Συμμαχία θα είχε γίνει ο Αντιφασιστικός αγώνας στο πλευρό της ΕΣΣΔ και τον ΟΚΤΩΒΡΗ του 1944 θα γινότανε η Σύνδεση Απελευθερωτικού Ταξικού και θα είχε πάρει ο λαός την Εξουσία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλα αυτά που είχανε συμβεί υπήρχε ακόμα η δυνατότητα της νίκης. Φτάνει να έπεφτε όλο το βάρος στον ΔΣΕ απο τα τέλη 1945 1946 που το Αστικό κράτος δεν είχε οργανωθεί ακόμα. Προς αυτή την κατεύθυνση πίεζε ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ απο της 30 Μάη του 1945 που γύρισε. Καθυστερούσανε λόγω της ....λαοκρατίας.... και το ότι υπήρχε το ΕΑΜ σαν Πολιτικός σχηματισμός με τις αυταπάτες που κουβαλούσανε. Οταν έγινε δυνατό στην 3η Ολομέλεια Σεπτέμβρη του 1947 να πέσει εκει όλο το βάρος το Αστικό Κράτος είχε προλάβει να οργανωθεί. Στην Συνέχεια το 1948 ήρθε ο ΤΙΤΟ να κλείσει τα Σύνορα και να τελειώσει το Εγκλημα. Ο Ζαχαριάδης στην 3η Συνδιάσκεψη του 1950 εξηγεί την τραγική κατάσταση που βρήκε όταν γύρισε μετά απο 9 χρονη απουσία σε Κέρκυρα και Νταχάου και γιατί δεν μπόρεσε να έρθει σε ρήξη απο την αρχή. Το 1953 διορθώθηκε το Πρόγραμμα με Σοσιαλισμό και δικτακτορία του Προλεταριάτου. Το 1955 τους υποχρεώσανε με το Πογκρόμ στην Τασκένδη σε εξέλιξει να το πάρουνε πίσω. Στον 2ο Τόμο του 2011 στην σελ΄318 ο Διάλογος Ζαχαριάδη με τους δυο ΕΓΚΑΘΕΤΟΥΣ απο το ΚΚΣΕ ΧΡΟΥΤΣΟΦ που του λένε να το πάρει πίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος Βαθύ. Σίγουρα απο λάθος λέτε οτι ο 1ος Τόμος που είναι για διόρθωση βγήκε το 2011 ενω πρόκειται για τον 2ο. Είμαι σίγουρος οτι θα κάνετε την διόρθωση οτι ο 1ος Κυκλοφόρησε το 1995 με τις Επεξεργασίες να έχουνε γίνει πριν το 1991....Ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Πογκρόμ των διώξεων σε βάρος του λαού και των Κομμουνιστών είχε ξεκινήσει με την απελευθέρωση τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 και πήρε πλήρη έκταση τον ΔΕΚΕΜΒΡΗ και αμέσως μετά την Βάρκιζα. Αρα δεν είχε κανένα νόημα η Συμμετοχή στις Αστικές Εκλογές που θα Νομιμοποιούσε τα εγκλήματα. Το 1943 διαλύθηκε η Κ.Δ λόγω ....εθνικών ιδιομορφιών...... Ολα όμως γίνανε Ομοιομορφα Ευρωκομμουνιστικά όπου δεν πέρασε ο Κόκκινος Στρατός που έδωσε την δυνατότητα στους λαούς και στους Κομμουνιστές να οικοδομήσουνε Σοσιαλισμό. Το 2008 ο Συνασπισμός γιόρτασε τα 40 χρόνια του ....εσωτερικού.... Εκει ο Τρίκκας με αναφορές στον ...παρτσαλίδη... λέει. Είχαμε έτοιμη την μετατροπή του ΚΚΕ σε ...ομόσπονδο.... ήρθε ο Ζαχαριάδης και μας τα χάλασε όλα.... Η ...ΕΔΑ... ήτανε η σύνδεση με το ΕΑμ... που μας καθυστέρησε ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ με τον ΔΣΕ. Τα είπε όλα.... 1943 διάλυση ΟΚΝΕ ...ΟΜΟΣΠΟΝΔΟ.... ΚΚΕ που τους τα χάλασε ο Ζαχαριάδης με τον ΔΣΕ για Εκλογικό Συνδυασμό για μια χαραμάδα νομιμότητας πήγε το ΚΚΕ το 1950 και τα ...παιδιά.... φτιάξανε την ...ΕΔΑ... και το 1958 διάλυση των Κ.Ο. Επίσης υπάρχουνε τα τηλεγραφήματα του Βαβούδη που αναφέρουνε την δράση των ...παιδιών... της ...Γιουγκοσλαβικής πρεσβείας.....με την ανοχή του Αστικού κράτους μετά το 1948 για την διάλυση του ΚΚΕ και την δημιουργία ...νέου κόμματος όπως και έγινε απο τα ...παιδιά.... μετά το 1956. Ολα είναι πεντακάθαρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά για την Ιστορία χωρίς να έχει καμμία σημασία γιατί το καθοριστικό είναι να είχαμε πάρει την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 η απόφαση της 2ης Ολομέλειας του 1946 μίλαγε για Συμμετοχή στις Αστικές Εκλογές με ενα Υποψήφιο και προετοιμασία του ΔΣΕ. Αυτή την απόφαση δεν μπορέσανε να την περάσουνε στο ΕΑΜ οι αντιπρόσωποι του ΚΚΕ ...σιάντος....παρτσαλίδης..... Το βασικό ήτανε να παραμεριστούνε όλα και να πέσει όλο το βάρος στον ΔΣΕ απο τα τέλη του 1945 πριν οργανωθεί το Αστικό Κράτος. Τα ....παιδιά..... δεν θέλανε. ΟΙ Κοινοβουλευτικές αυταπάτες σπαγανε τα Κοντερ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πιο σωστή απόφαση ήταν ΤΟΤΕ η αποχή κι ας λένε οι... αιώνιοι εκλογολάγνοι!
ΑπάντησηΔιαγραφή