Κοιτάξτε καλά αυτό έγγραφο. Μελετήστε το και βάλτε το στο νου σας για το μέλλον μαζί με την παρακάτω εξιστόρηση.
Ο Παρασκευάς είναι Ρομά, 21 ετών, πατέρας δυο παιδιών, παντρεμένος από τα δεκατέσσερα.
Πριν λίγο καιρό κάποιος στην Μυτιλήνη τον σταμάτησε στο δρόμο και τον "έγραψε" γιατί ζητιάνευε.
Αυτήν την βδομάδα έχει δικαστήριο. Δεν έχει όμως ούτε τα λεφτά να πάρει λεωφορείο να κατέβει στην πόλη, και εννοείται δεν έχει τα λεφτά για δικηγόρο.
Ήρθε μήπως και μπορούμε να βοηθήσουμε και μου έδειξε το χαρτί αυτό.
Δεν θέλω να σχολιάσω την κίνηση ενός αστυφύλακα ο οποίος προφανώς δεν βρήκε καμιά άλλη αξιόποινη πράξη να πατάξει παρά έναν φουκαριάρη που ζητάει ψιλά.
Στην τελική υπάρχει ο νόμος και ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται. Με τεράστια προσπάθεια μπορώ να το δω έτσι εφόσον βέβαια στραγγαλίσω την οπτική μου και την χωνέψω σε ένα λοβοτομημένο παραθυράκι που θα παραβλέψει τους νόμιμους υπερεγκληματίες και θα πει "ας εφαρμοστεί ο νόμος" στους τελευταίους του περιθωρίου. Ναι, ας το δω έτσι.
Αυτό που δεν μπορώ να παραβλέψω με τίποτα είναι αυτές οι δυο λέξεις στο γράμμα του νόμου οι οποίες χαρακτηρίζουν τον Παρασκευά και το ότι ζει σαν ζητιάνος.
Κατηγορείται -επί λέξει- πως ζητιανεύει γιατί είναι "φυγόπονος" και "φιλοχρήματος".
Τον Παρασκευά τον γνωρίζω τουλάχιστον τρία χρόνια, έρχεται και φεύγει από τα μέρη μας. Ας δούμε τη λέξη "φυγόπονος". Είναι συνώνυμη του "τεμπέλης".
Ο Παρασκευάς λοιπόν ζητιανεύει γιατί είναι τεμπέλης, αυτή είναι η κατηγορία. Ο Παρασκευάς που χρειάζεται να είναι έξω με κρύο και με ζέστη. Που το σαρκίο του έχει γανώσει από την περιπλάνηση. Που χρειάζεται να παίρνει φάρμακα για τα νεφρά του τα οποία συνήθως δεν έχει να συμπληρώσει για να αγοράσει. Που μαζεύει και κουβαλάει με τους ώμους και σέρνει για χιλιόμετρα του σε ένα θεόβαρο αυτοσχέδιο καρότσι παλιοσίδερα για να τα πουλήσει 150 ευρώ τον τόνο. Που ψάχνει στα σκουπίδια για ο,τι χρήσιμο. Που πάει σε χωράφια και μαζεύει αποσπορίδια. Που κάνει χιλιόμετρα Καλλονή-Δάφια-Παράκοιλα-Αγία Παρασκευή με τα πόδια και σε κάθε συνθήκη για να ζητιανέψει, τι;. Και τόσες άλλες διαδρομές στην Ελλάδα.
Από τότε που θα σηκωθεί ο ήλιος μέχρι τότε που θα πέσει. Δίχως ωράρια και γιορτές... Αυτός είναι τεμπέλης. Όχι. Αυτός τραβάει το κορμί του σε συνθήκες πέρα από τον κάματο και τον πόνο.
Τις προάλλες μου είπε απλά : "γυρνώ από το πρωί, δεν έχω φάει τίποτα, πονάει όλο το..." και επειδή δεν ήξερε ή δεν του ερχόταν η λέξη "κορμί" άγγιξε το σώμα του από την κορφή έως τις γάμπες...
Χαμογέλασε με τα κίτρινα δόντια του -στα 21 του λείπουν τα μισά- το κορμί του μόνο λεπτές λιπόσαρκες χορδές από μύες....
Αυτός λοιπόν -σύμφωνα με το σκεπτικό του κατήγορου- τεμπελιάζει. Έγινε έρευνα για τον Παρασκευά, για τα ψυχολογικά του βάρη, το πως και που μεγάλωσε, για το αν κάποιος του έδωσε ποτέ δουλειά, για το πολιτισμικό του υπόβαθρο και το πόρισμα βγήκε : "τεμπέλης".
Πάμε στην άλλη λέξη. "Φιλοχρήματος". Σαν τον Σκρουτζ ένα πράγμα που μετράει τις λύρες του τα βράδια, σαν εκείνο τον γέρο που ζει στη φτώχεια αλλά έχει ραμμένες στο στρώμα του μέσα ένα κασόνι λύρες...
Εδώ μιλάμε λοιπόν για έναν νομιμότατο ρατσισμό. Για μια βαθιά σαπισμένη οπτική σύμφωνα με την οποία το στερεότυπο προάγεται, γίνεται επίσημη κατηγόρια των οργάνων του νόμου, γίνεται κόλαφος και πιστοποίηση κλήτευσης: ο τεμπέλης, φιλοχρήματος Γύφτος, να, υπάρχει και διαιωνίζεται και "στα χαρτιά"...
Αν υπάρχει λογική σε αυτόν τον κόσμο κανείς δεν θα πρέπει να μπορέσει να κατηγορήσει κανέναν άλλο τόσο φορμουλαϊκά, στερεοτυπικά και άδικα.
Είναι ένα από τα μελανότατα σημεία του συστήματος δικαιοσύνης είναι η βούλα μιας ανάλγητης κοινωνίας που είναι πιο πρόθυμη να καταδικάσει εκ των προτέρων παρά να απλώσει το χέρι της για στήριξη.
Ας το καταλάβουμε: όσο αναθρέφουμε έτσι το περιθώριο τόσο εκκολάπτουμε τους ίδιους τους δαίμονές μας. Μέσα σε τέτοιο πλαίσιο καλοί κακοί καίγονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου