Η «εθνικόφρων» προπαγάνδα ενάντια στους κομμουνιστές είχε ιστορικές περιόδους που στο οπλοστάσιο της έβαζε τα πιο εξωφρενικά «επιχειρήματα», ανακαλύπτοντας ότι μπορεί να εφεύρει ένας αρρωστημένος εγκέφαλος και ειδικά ότι αντιστρατευόταν στην κατεστημένη "ηθική διαπαιδαγώγηση" της εποχής.
Εξόριστους κομμουνιστές να βιάζουν συντρόφισσες τους, σεξουαλικά όργια στα οποία συμμετείχαν «παιδιά (αγόρια και κορίτσια) από 10 μέχρι 14 ετών» και στα οποία πρωτοστατούσαν κομμουνιστές «ακόλαστοι διαφθορείς», κομμουνιστές γιατρούς να μεταδίδουν αφροδισιακά νοσήματα για να ... σπρώξουν εργάτες προς τον κομμουνισμό, ενώ θραύση έκαναν οι "αποκαλύψεις" του τύπου: «ανευρέθησαν στις σπηλιές, στα βουνά, στις ρεματιές και στους λόγγους μαζί με τους αντάρτας και φυγοδικούντας κομμουνιστάς πλήθος κοριτσιών με σημεία κατά και παρά φύσιν ασελγείας».
Κάνουμε αυτή την αναφορά με αφορμή το γεγονός ότι σαν σήμερα, 02/06/1933, η αστική δικαστική εξουσία δίκασε έξι κομμουνιστές γιατρούς (Πατσούρα, Σιδερίδη, Αντωνιάδη, Τζαμαλούκα, Καμαριώτη και Ζεκάκο), με την γελοία κατηγορία ότι μετέδιδαν στους εργάτες σκόπιμα αφροδισιακά νοσήματα για να τους εξαθλιώσουν και να τους οδηγήσουν έτσι προς τον κομμουνισμό!
Αν και φυσικά στην ακροαματική διαδικασία αυτή η εξωφρενική, γελοία, κατηγορία καταρρέει η δικαστική εξουσία, κομμάτι από το σώμα της κρατικής εξουσίας, εμφανώς πολιτικά και σκληρά ταξικά προσανατολισμένη, όπως και σήμερα, καταδικάζει τους 3 πρώτους γιατρούς και τον κομμουνιστή φαντάρο Τατασόπουλο σε 6 μήνες φυλακή και 1 μήνα εξορία.
Είναι η εποχή του περίφημου Βενιζελικού «ιδιωνύμου» -για να μην ξεχνάμε ποιος ήταν κι’ αυτός ο «μεγάλος» αστός ηγέτης- που κάθε «τρελή» κατηγορία ενάντια στους κομμουνιστές έβρισκε έδαφος να ανθίσει. Και σ’ αυτή την κατεύθυνση τα «σεξουαλικά όργια» που υποτίθεται επιδίδονταν κομμουνιστές/ιες ήταν στην πρώτη γραμμή της καθεστωτικής προπαγάνδας.
Θα χρειαζόμαστε ολόκληρο βιβλίο για να αναφέρουμε την αστική προπαγάνδα για τα "σεξουαλικά όργια των εαμοσλάβων συμμοριτών" κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
Περιοριζόμαστε στο να αναφέρουμε την μορφή που πήρε η καθεστωτική προπαγάνδα πάντα στοχεύοντας την κομμουνιστική ηθική στα "πέτρινα χρόνια" που υπήρξαν μετά την ήττα όταν οι βόμβες ναπάλ του Τρούμαν και τα δολάρια του Μάρσαλ είχαν καταφέρει να δαμάσουν ένα μεγαλείο ψυχής, τα ιδανικά που ατσάλωναν τους μαχητές του ΔΣΕ.
Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα ενός βιβλίου που έχει γράψει ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος του ένοπλου δοσιλογισμού των Ταγμάτων ασφαλείας, που αργότερα σταδιοδρόμησε σαν αξιωματικός, -με «μεγάλες επιδόσεις» κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου- φτάνοντας στις ανώτατες βαθμίδες, του λεγόμενου «Εθνικού Στρατού» (Αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του ταξιάρχη).
Το βιβλίο εκδόθηκε το 1952, έχει τίτλο «Ιστορία των Ταγμάτων Ασφαλείας» και ο συγγραφέας του ονομαζόταν Διονύσιος Παπαδοπουλος.
Σημείωση: Κρατήσαμε την ορθογραφία και το συντακτικό του προτύπου. Αποσπάσματα του βιβλίου αναπαράχθηκαν από πολλές φυλλάδες του μετεμφυλιακού καθεστώτος, ενώ συμπεριλαμβανόταν στα Ιστορικά αρχεία που διατηρούσε το Γενικό Επιτελείο Στρατού. (Οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Ένα παρακλάδι της οργανώσεως του ΕΑΜ είναι το παιδικό κίνημα. [...] Η οργάνωσις αυτή παρελάμβανε τα παιδιά, (αγόρια και κορίτσια) από 10 μέχρι 14 ετών. Οπως όπως όλοι γνωρίζετε εις την ηλικίαν αυτήν αρχίζει το σεξουαλικόν ένστικτον.
Ακόλαστοι διαφθορείς, που ήσαν φυσικά αξιόλογα στελέχη του ΚΚΕ, εχρησίμευαν ως "Δάσκαλοι" των αθώων αυτών παιδιών και η σπουδαιότερη διδασκαλία τους ήτανε να γαργαλίζουν και να εξάπτουν μεθοδικά το γεννετήσιον ένστικτον.
Τα εδίδασκον π.χ. όταν ένα αγόρι συναντά στο δρόμο ένα κορίτσι να του λέη καλημέρα χρυσό μου ... να το πιάνη από το χέρι και να κάθωνται παράμερα κάτω από ένα ίσκιο ή στην λιακάδα και να συζητούν ελεύθερα για ό,τι θέλουν.
Ταυτοχρόνως οι ακόλαστοι αυτοί παιδαγωγοί (ήσαν συνήθως ένας κομμουνιστής και μία κομμουνίστρια σε κάθε συγκέντρωσι) παρουσιάζουν εις τα παιδιά αισχρές σκηνές εκ τον φυσικού.
Άλλοτε πάλι εχάϊδευαν και αγκάλιαζαν τα πιο μεγαλύτερα παιδιά και τα έσπρωχναν να ακολουθούν μόνα των τον δρόμον τον ορμεμφύτου.
Για να εξουδετερώσουν την επιρροήν των γονέων, τους έλεγαν συγχρόνως ότι αυτοί δεν έχουν κανένα δικαίωμα να τα συμβουλεύουν, να τα μαλώνουν ή να τα κτυπούν. Τα μπόλιαζαν έτσι με μίσος για τους πραγματικούς προστάτας, για εκείνους που λαχταρούσαν να τα φέρουν στον δρόμον της αρετής και εμπότιζαν τας ψυχάς των με την αποστροφή για το καλό και την ηθική. Και το παιδί, όπως ξέρουμε όλοι, στερείται λογικής και ακολουθεί τον δρόμον του ενστίκτου, που είναι σ' αυτή την ηλικία η ροπή προς το κακό. [...]
Η ΕΠΟΝ, άλλο παρακλάδι του ΕΑΜ, οι νέοι από 15-24 ετών ανήκον εις τούτην, ήτανε μία οργάνωσις για τα αγόρια και άλλη για τα κορίτσια.
Εγίνοντο όμως από καιρού εις καιρόν και συνεδριάσεις μικταί. Αύται εκανονίζοντο με τέτοιο τρόπο που να μην επέρχεται ο κόρος και να διατηρήται ο νέος εις διαρκή έξαψιν και έτσι να κατέχεται από διαρκή ζωηράν επιθυμίαν δια την οργάνωσιν.
Στας συνεδριάσεις αυτός εγίνοντο ανάλογοι διδασκαλίαι, όπως και στο παιδικό κίνημα, αλλά βαθύτερες και μεθοδικότερες. Τους εδίδασκαν πως οι γονείς μας, οι διδάσκαλοί μας, οι προϊστάμενοί μας, και οι άνθρωποι γενικά που κατέχουν θέσεις και αξιώματα είναι ολέθριοι εχθροί μας, γιατί μας εμποδίζουν να χαρούμε την ελευθερία, που η φύσις εχάρισε εις όλα τα όντα. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα εις τας πράξεις μας. και να μας δίδουν οδηγίες και διαταγές. Όλοι είμαστε ίσοι με τα αυτά δικαιώματα. [...]
Aι κοιναί συνεδριάσεις που κρατούσαν συνήθως έως τας πρωινάς ώρας εγίνοντο άλλοτε εις το ύπαιθρο και άλλοτε μέσα στα σπίτια, όπου ωρισμένας στιγμάς έσβηναν το φως δι’ ευνόητους σκοπούς. [...]
Το αποτέλεσμα: Κατά τας εκστρατείας του Τάγματος ανευρέθησαν στις σπηλιές, στα βουνά, στις ρεματιές και στους λόγγους μαζί με τους αντάρτες και φυγοδικούντας κομμουνιστάς πλήθος κοριτσιών με σημεία κατά και παρά φύσιν ασελγείας.
Εξ αυτών το 40% εις ενδιαφέρουσαν κατάστασιν. Εις όλα τα κρυσφύγετα. αλλά και στις τσέπες πολλών κοριτσιών, ανευρέθησαν φάρμακα δια αφροδίσια νοσήματα.
Να γιατί αυτή η συμφορά που μας βρήκε είναι η μεγαλύτερη. [...] Κατάρα εις τους απαίσιους διαφθορείς της Ελληνικής νεότητος. Κατάρα εις τους εχθρούς της φυλής μας»
Ολα σωστά εκτός απο ένα Γ.Γ. Δεν ήταν εμφύλιος η Αθάνατη Εποποιια του ΔΣΕ. Ηταν η κορυφαία στιγμή της Ταξικής πάλης στην χώρα μας. Και δεν τους δάμασε το Σχέδιο Μάρσαλ και τα Ναπάλμ του Τρούμαν. Η Ηττα ήρθε γιατί δεν έπεσε όλο το βάρος στον ΔΣΕ απο το τέλος 1945 1946. Το αποτέλεσμα θα ήταν νικηφόρο. Το παραδέχεται και ο Ταξικός αντίπαλος. Επίσης διαφορετικό θα ήταν το αποτέλεσμα αν ο Τίτο το 1948 δεν είχε κλείσει τα σύνορα στον ΔΣΕ Με αυτές τις παρατηρήσεις στα υπόλοιπα συμφωνούμε Γ.Γ.
ΑπάντησηΔιαγραφή