Γαλαντόμο το ΚΚΕ στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη

Πηγή: «Δρόμος της Αριστεράς»

«Εξελέγη βουλευτής Χανίων για πρώτη φορά με το Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1946 και συνέχισε να εκλέγεται ανελλιπώς μέχρι το πραξικόπημα του 1967. Διετέλεσε υφυπουργός Οικονομικών το 1951 και στη συνέχεια σε διάφορες κεντρώες κυβερνήσεις αναλαμβάνει τα υπουργεία Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων, Οικονομικών και Συντονισμού.

Το 1977 επανεκλέγεται βουλευτής ως αρχηγός και ιδρυτής του κόμματος των Νεοφιλελευθέρων. Το Μάη του 1978 προσχωρεί στη Νέα Δημοκρατία και αναλαμβάνει το υπουργείο Συντονισμού. Στη συνέχεια το 1980 αναλαμβάνει το υπουργείο Εξωτερικών μέχρι τη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981. Το 1984 εκλέγεται πρόεδρος της  Ν.Δ. και τον Απρίλη του 1990 σχηματίζεται αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ν.Δ., όπου ορκίζεται πρωθυπουργός».

Ριζοσπάστης 30/5/2017, σελ. 10

Ετσι εξαφανίζονται από την εφημερίδα του Περισσού, εξπέρ στις αποσιωπήσει ενοχλητικών γεγονότων, δύο χρονιές-ορόσημα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας προκειμένου να συγκαλυφθεί ο ρόλος που έπαιξε η ηγεσία του και η κατά καιρούς στενή συνεργασία με τον εκλιπόντα. Τα μεν κυβερνητικά σχήματα που γέννησε η Αποστασία του 1965 βαφτίζονται... «διάφορες κεντρώες κυβερνήσεις,, οι δε συγκυβέρνηση 1989-90 απλά δεν υπήρξαν ποτέ...

Εξίσου εντυπωσιακή με τις ένοχες σιωπές του ΚΚΕ είναι μια σειρά άρθρων και δηλώσεων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το αφιέρωμα της Εφημερίδας των Συντακτών στις 30 Μαΐου, που εγκαλεί όσους δεν είχαν την κοσμιότητα να αποσιωπήσουν ενοχλητικά γεγονότα: «Μπορεί αυτά τα γεγονότα να είναι αληθινά, ωστόσο το ερώτημα του τι αποφασίζουμε να πούμε και με ποιον τρόπο, κυρίως μετά το θάνατο ενός προσώπου, παραμένει».
Και ιδού ο τρόπος τον οποίο βρήκε η καλή εφημερίδα «που εξαρτάται μόνο από τους αναγνώστες της» για να αποχρωματίσει τα γεγονότα (από το δισέλιδο «90 χρόνια γεμάτα Ιστορία»): «1965: Μετέχει σε αυτό που ιστορικοί αποκαλούν Ιουλιανά ή Αποστασία και αφορά τις αιτίες παραίτησης  του Γ. Παπανδρέου(15/7) λόγω της διαμάχης του με το Παλάτι».
Δεν την αποκαλεί λοιπόν Αποστασία όλος ο κόσμος - απλώς, κάποιοι ιστορικοί, που ίσως να είναι και προκατειλημμένοι, τη βάφτισαν έτσι...

Άλλο ένα ενδιαφέρον στοιχείο στις σχέσεις της Αριστεράς, εντός ή εκτός εισαγωγικών, με τον Μητσοτάκη είναι η διαχρονική ενόχλησή της για την πηγαία έχθρα που εξέφραζαν εκατομμύρια απλοί άνθρωποι απέναντι του. Ήδη το 1965 οι επικεφαλής της ΕΔΑ επιχειρούσαν να καταπνίξουν όχι μόνο τα αντιιμπεριαλιστικά και αντιμοναρχικά συνθήματα των μαζών στις διαδηλώσεις των Ιουλιανών (αφού έθεταν αιτήματα που «δεν ήταν της ώρας»...), αλλά και τα κοσμητικά επίθετα με τα οποία στόλιζαν οι «πληβείοι» ιδίως τους  Μητσοτάκη και Τσιριμώκο - δηλαδή τους αποστάτες που μέχρι τότε εκπροσωπούσαν στα μάτια του δημοκρατικού κόσμου την αριστερή πτέρυγα της Ενωσης Κέντρου.

Η ίδια δυσανεξία των πάσης φύσεως ταξικιστών σε αντίστοιχα συνθήματα, πάλι κατά του Μητσοτάκη, επιδείχθηκε και το 1992 στη διάρκεια της σκληρής και τελικά νικηφόρας απεργίας της ΕΑΣ.