25/07/1952 Το Π.Γ του ΚΚΕ χαρακτηρίζει προδότη και χαφιέ τον Ν. Πλουμπίδη

 «Το Π.Γ εξετάζει δύο χρονιά τώρα την υπόθεση του Ν. Πλουμπίδη. [...] Τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν σε βάρος του αποδείχνουν ότι είναι παλιός προβοκάτορας του ΚΚΕ. [...] Η δράση του ξεδιαλύνεται κυρίως από την 4η Αύγουστον».

ΚΚΕ: Επίσημα Κείμενα, τόμος 7ος, σ. 278-9.

Ηταν σαν σήμερα 25/07/1952 όταν το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, πέφτοντας θύμα προβληματικών πληροφοριών βγάζει απόφαση με την οποία διαγράφει τον Νίκο Πλουμπίδη (Μπάρμπα) από μέλος του ΚΚΕ, αποδίδοντας του βαρύτατους και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς (προδότης, χαφιές κ.α) 
  
Οι βασικές κατηγορίες που αποδόθηκαν στον Ν. Πλουμπίδη ήταν οι χειρισμοί του στις εκλογικές αναμετρήσεις του 1950-1951 και τα «χτυπήματα» που υπέστη ο παράνομος μηχανισμός.
Η κυριότερη όμως κατηγορία ήταν ότι παρέδωσε τον Μπελογιάννη στις Αρχές.
Μάλιστα η απόφαση, σε μια προσπάθεια να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι ενώ υπήρχαν υποψίες εχρησιμοποιείτο ως κύριος εκπρόσωπος του Π.Γ σε κομβικές κομματικές δράσεις, υποστήριζε: «Η Ασφάλεια για να τον διευκολύνει και παράλληλα για να κρατά στα χέρια της κάθε νόμιμη κίνηση, έδινε τη δυνατότητα στον Ν. Πλουμπίδη να βγάζει εφημερίδες κ.ά. Μα αυτό επέτρεπε στο ΚΚΕ να χρησιμοποιεί κάθε νόμιμο βήμα [...] και ακόμη να μπαίνει στα ίχνη της αποκάλυψης του προβοκάτορα».

Η Ασφάλεια αξιοποίησε αμέσως την ανακοίνωση του ΚΚΕ και προσπάθησε να στρέψει τον Πλουμπίδη εναντίον της ηγεσίας του κόμματος για να του αποσπάσει πληροφορίες, χωρίς αποτέλεσμα.

Ο Πλουμπίδης παρέμεινε πιστός στην κομματική πειθαρχία. Θεώρησε ότι η ανακοίνωση της ηγεσίας «ήταν έκφραση των υπαρχόντων ερωτηματικών που γεννήθηκαν στην ΚΕ από γνώμες μου πάνω σε σοβαρά προβλήματα που εγώ καθοδήγησα και από πληροφορίες».
Δικαιολόγησε μάλιστα την ενέργεια υποστηρίζοντας ότι η καταγγελία αποτελούσε κλήση σε επαγρύπνηση. Μάλιστα, όπως φαίνεται σε επιστολές του από τη φυλακή, πίστευε ότι η ηγεσία, αν και έχει κάνει λάθος, στη συνέχεια θα τον αποκαθιστούσε.

Ατός ο ήρωας του κομμουνιστικού και λαϊκού κινήματος, εκτελείται από το αστικό κράτος πικραμένος αλλά με ήσυχη τη συνείδηση ότι έκανε το χρέος του, και απόλυτα βέβαιος ότι αργά ή γρήγορα η προσφορά του στους λαϊκούς αγώνες θα αναγνωριζόταν, όπως και έγινε.

Την επόμενη μέρα μετά την δολοφονία του απ' το εκτελεστικό απόσπασμα, οι εφημερίδες της εποχής θα γράψουν: «Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ, αντιμετώπισε με απόλυτον ψυχραιμίαν τας σφαίρας του αποσπάσματος» και «δεν εδέχθη ούτε να κοινωνήση, ούτε να του δέσουν τους οφθαλμούς του». Διαβάστε την συνέχεια εδώ.