Ο κόσμος των αρίστων έχει μαλακά κι ευαίσθητα χέρια.
Τα χέρια του κόσμου των αρίστων είναι συνήθως άφυλα καθώς έχουν τα ίδια λεπτά δάχτυλα, το ίδιο ροζέ δέρμα, τα ίδια περιποιημένα, καθαρά νύχια, ανεξάρτητα απ’ το φύλο και την ηλικία. Σα χεράκια μικρού παιδιού.
Δεν σηκώνουν βαριά αντικείμενα. Ένα στυλό, το τηλέφωνο, ένα κομψό μπρελόκ, ένα ποτήρι σαμπάνια.
Το πιο βαρύ πράγμα στα ντελικάτα χέρια του κόσμου των αρίστων, είναι συνήθως το πορτοφόλι.
Και πάλι, η συναλλαγή με κάρτα, το μπλοκ επιταγών, η συναλλαγή με άυλους τίτλους. η συναλλαγή γενικά με τίτλους, έχει απαλύνει κι αυτό το βάρος.
Έχουν κι εκείνο το μακρύ νύχι του γυπαετού στο μικρό δαχτυλάκι του δεξιού χεριού που ξέρει να ξύνει τις πληγές αυτών που δεν ανήκουν στον κόσμο των αρίστων και την ανεπιθύμητη φαγούρα στη μύτη.
Δε βουτάνε σε σαπουνόνερα, δεν χρησιμοποιούν χλωρίνη, δεν τρίβουν με συρματόβουρτσα, δεν ξεσκατίζουν μωρά και γέρους, δεν ξεφλουδίζουν κρεμμύδια, δεν στουμπάνε σκόρδα, δεν τινάζουν χαλιά.
Τινάζουν, καμιά φορά, το γούνινο γιακά τους από μια νιφάδα χιονιού και ανταλλάσσουν απαλές χειραψίες με άλλα μαλακά κι ευαίσθητα χέρια, έτσι που δεν υπάρχει περίπτωση να πληγωθούν.
Δεν υπάρχει πιθανότητα να σκάσουν ή να πάθουν παραμορφωτική αρθρίτιδα
Στο κρύο φοράνε δερμάτινα γάντια γδαρμένου κάστορα, και σε επίσημες δεξιώσεις, τα λεπτά χεράκια των γυναικών των αρίστων φοράνε κάτι λεπτά δαντελένια γαντάκια, που συνήθως καλύπτουν μόνο το χαμηλό μετατάρσιο των δαχτύλων. Γιατί είναι κρίμα να μη φανούν τα περιποιημένα, σαν πέρλες στρειδιού, νύχια και το μεγάλο, σαν αυγό φιδιού, μπριγιάν στο μεσαίο δάχτυλο. Ακόμα και οι γριές και οι γέροι του κόσμου των αρίστων δεν έχουν τους αντιαισθητικούς λεκέδες των γηρατειών που στιγματίζουν τα χέρια των κοινών γερόντων. Αφαιρούν τις γεροντικές φακίδες με κρυοπηξία ή κάτι τέτοιο και παραμένουν μαλακά κι επιδέξια. Προ πάντων επιδέξια με το αιθέριο του γιασεμιού που σπάει τις αγκυλώσεις. Τόσο επιδέξια, που μοιάζει να είναι και τα δύο χέρια δεξιά.
Τέτοια χέρια, ό,τι κι αν κάνουν, γίνεται με δεξιοτεχνία. Υπογράφουν νόμους, απαλλακτικά πορίσματα, καταδικαστικές αποφάσεις, επιταγές με την ίδια ευκολία που παίρνουν ένα φουσκωτό φακελάκι.
Κάνουν πλαστογραφίες, λαθροχειρίες, αρπαχτές, με την ίδια ευκολία που τσακίζουν ζωές.
Ακόμη κι όταν κάνουν μαζικούς φόνους, τα απαλά κι ευαίσθητα χέρια του κόσμου των αρίστων, έχουν αυτό το φίνο αλέκιαστο δέρμα πάνω στο οποίο το αίμα τρέχει χωρίς ν’ αφήνει καθόλου ίχνη.
Τι πήγες να κάνεις εσύ με τα κόκκινα πλαστικά γάντια;
Πώς σου πέρασε απ το μυαλό πως με τέτοια άθλια γάντια που ζέχνουν χλωρίνη, δεν θ άφηνες παντού τα ίχνη της καταγωγής σου;
Πώς φαντάστηκες πως με τέτοια δάχτυλα, όλο κόμπους απ’ την αρθρίτιδα, όλο λεκέδες απ τα σχισμένα κόκκινα γάντια σου, και τα τόσα χρόνια αγωνίας, δεν θα άφηνες ίχνη;
Πόσο θράσος χρειάστηκε για να δηλώσεις πως τέλειωσες το δημοτικό, εσύ που πιάνεις το στυλό άξεστα για να βάλεις μια κακογραφή αντί για υπογραφή;
Ελπίζω τουλάχιστον να μην πλαστογράφησες απολυτήριο με άριστα δέκα γιατί αυτό θα ήταν σα να εμπαίζεις δυο φορές τον κόσμο των αρίστων.
Πώς είναι δυνατό να περιφρονήσεις τόσο την αξιοκρατία, την τόσο εμπεδωμένη, για την οποία χύθηκαν τόσοι τόνοι μελάνης;
Και πώς δεν σκέφτηκες να κάνεις, μια κι έξω, μια πλαστογραφία μεταπτυχιακού να μη εκθέσεις καν τη δικαιοσύνη που τόσο γενναιόδωρα δεν αποκάλυψε το όνομά σου, τιμώντας την αρχή περί απαραβίαστων προσωπικών δεδομένων;
Και σε τι μπελά βάζεις τώρα τα υψηλά κλιμάκια της θεότυφλης, που πρέπει να μαζέψουν λίγο το ρεζίλι των υφισταμένων.
Τα πλαστικά κόκκινα γάντια και τα πράσινα παπούτσια δεν το ήξερες πως αποτελούν τεκμήριο μιας προέλευσης προκαταβολικά ένοχης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου