Νότια Αλβανία, ιστορικά

«Το θάνατο του παιδιού μου μπορώ και θα τον αντέξω, τις δηλώσεις του κ. Φίλη δε θα μπορέσω. Απορώ πώς κάποιος αποκάλεσε τη Βόρειο Ηπειρο, νότια Αλβανία». Η δήλωση ανήκει στον πατέρα του Κ. Κατσίφα, ο οποίος -έτσι- μας δίνει το δικαίωμα να μην τον αντιμετωπίζουμε ως έναν χαροκαμένο πατέρα, αλλά ως έναν ανιστόρητο εθνικιστή (είναι ο ηπιότερος χαρακτηρισμός που μπορούμε να δώσουμε), που επαναλαμβάνει το ιστορικό ψεύδος περί «Βορείου Ηπείρου», με το οποίο έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές Ελλήνων.

Η «Βόρειος Ηπειρος» είναι ένα μεγαλοϊδεάτικο εθνικιστικό κατασκεύασμα, που στόχο είχε την ενσωμάτωση της νότιας Αλβανίας στο ελληνικό κράτος, με πρόσχημα την ελληνική μειονότητα που κατοικεί στην περιοχή.
Αρκεί και μόνο ο προσδιορισμός μειονότητα για να «ψυλλιάσει» όποιον θέλει να βγάλει τα εθνικιστικά γυαλιά και να δει την αλήθεια.
Πώς είναι δυνατόν μια μειονότητα να θέλει να επιβάλει τη θέλησή της (ακόμα κι αν υποθέταμε ότι ήταν ενιαία αυτή η θέληση) στην πλειονότητα του πληθυσμού μιας περιοχής;

Το «βορειοηπειρωτικό» κατασκευάστηκε -κυριολεκτικά- ως θέμα την περίοδο των βαλκανικών πολέμων, της αποσύνθεσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας και του πρώτου παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Ηταν ένα κομμάτι του ελληνικού μεγαλοϊδεατισμού, ο οποίος προσπαθούσε να πετύχει την εύνοια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για να ενσωματώσει τη μισή σχεδόν Αλβανία (ή έστω ένα μικρότερο κομμάτι), εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι το αλβανικό εθνικό κράτος δεν είχε ακόμα συγκροτηθεί και υπήρχε μόνο κατ' όνομα.

Στην τελευταία φάση των πολύχρονων παζαριών με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ο Βενιζέλος υπέγραψε μια μυστική συμφωνία με τον Ιταλό υπουργό Εξωτερικών Τιτόνι για διαμοιρασμό της Αλβανίας μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, που θα έπαιρνε τη μερίδα του λέοντος. 
Η μυστική συμφωνία Βενιζέλου-Τιτόνι δεν ευοδώθηκε, όχι τόσο επειδή αντέδρασε η Γαλλία (για τους δικούς της λόγους) όσο γιατί ανέλαβε δράση ο αλβανικός (αστικός) πατριωτισμός, που συσπείρωσε τον αλβανικό λαό στα όπλα και υπερασπίστηκε την ενότητα της Αλβανίας, την οποία αναγκάστηκε να αναγνωρίσει με τον πιο επίσημο τρόπο και το ελληνικό κράτος.

Ο χώρος δεν προσφέρεται βέβαια για μια αναλυτική ιστορική επισκόπηση των όσων έλαβαν χώρα από το 1912 μέχρι το 1921, όμως πηγές υπάρχουν και μπορεί να ανατρέξει κανείς.
Εκείνο που θα τονίσουμε εδώ είναι πως ο όρος μειονότητα δεν έχει σημείο αναφοράς το σύνολο του αλβανικού πληθυσμού, αλλά την περιοχή που έχουν ονομάσει «Βόρειο Ηπειρο». Δηλαδή, οι ελληνικής εθνικής καταγωγής κάτοικοι είναι μειονότητα και σ' αυτή την περιοχή. Η πλειοψηφία των κατοίκων είναι αλβανικής εθνικής καταγωγής.

Οι μεγαλοϊδεάτες και οι πράκτορές τους στην περιοχή στήριζαν τις βλέψεις τους σ' ένα ψέμα. Επειδή η οθωμανική αυτοκρατορία δεν αναγνώριζε έθνη, αλλά στηριζόταν στο σύστημα των «μιλιέτ», δηλαδή διαχώριζε τους πληθυσμούς ανάλογα με τη θρησκεία, πήραν όλους τους ορθόδοξους χριστιανούς της νότιας Αλβανίας και τους βάφτισαν Ελληνες!
Η τελευταία οθωμανική απογραφή στην περιοχή (1908) μέτρησε 128.000 ορθόδοξους και 95.000 μουσουλμάνους. Από τους ορθόδοξους, όμως, μόνο γύρω στους 30.000 ήταν ελληνικής καταγωγής. Οι υπόλοιποι ήταν Αλβανοί! Παρά ταύτα, ήθελαν να τους βαφτίσουν με το ζόρι Ελληνες, γεγονός που ξεσήκωσε τον αλβανικό πληθυσμό της περιοχής.

Αρκεί να δώσουμε δυο μόνο παραδείγματα. Ηγετική προσωπικότητα των Αλβανών πατριωτών που εξεγέρθηκαν στην Κορυτσά το 1914 ενάντια στην ελληνική κατοχή ήταν ο Τεμιστόκλι Γκερμένι (τον οποίο, βεβαίως με μεγάλη ευκολία οι μεγαλοϊδεάτες θα βάφτιζαν Θεμιστοκλή Γερμενή).  Επικεφαλής της αντιπροσωπείας που η (αλβανική) εθνική σύνοδος της Λούσνια έστειλε στο Παρίσι το 1920, για να καταστήσει σαφές ότι ο αλβανικός λαός θα υπερασπιστεί με τα όπλα την ενότητα της χώρας του, ήταν ο Παντελί Ευαγγέλι (τον οποίο με την ίδια ευκολία θα βάφτιζαν Παντελή Ευαγγέλου). Ηταν χριστιανοί ορθόδοξοι, όμως ήταν Αλβανοί, με αλβανική εθνική συνείδηση.

Πηγή: Π.Γ. - "ΚΟΝΤΡΑ"