Για την προσωπικότητά του, τους αγώνες του, όπως και για την συγγραφική του δράση, του Ν. Μπελογιάννη με μια αναζήτηση στο μπλοκ μας, ο αναγνώστης/ια μπορεί να βρει αναλυτικά δημοσιεύματα.
Ο Ν. Μπελογιάννης παραμένει το σύμβολο της ανιδιοτελούς θυσίας για την κοινωνική επανάσταση.
Ηταν ο τελευταίος –μαζί με τους συντρόφους του Δ. Μπάτση, Ν. Καλούμενο και Ηλία Αργυριάδη- από την γενιά των ηρώων και ηρωίδων της εργατικής τάξης και του λαού της Ελλάδας που αντιμετώπισαν με επαναστατικό θάρρος το εκτελεστικό απόσπασμα των μοναρχοφασιστών, χωρίς ούτε στιγμή να λυγίσουν.
Πλήρωσαν με την ζωή τους το ταξικό μίσος που έτρεφε σε όλους τους αγωνιστές, σε όλους τους επαναστάτες, το μετεμφυλιακό αστικό καθεστώς στην Ελλάδα.
«...ο λαός υπόφερνε (...). Είχε γονατίσει από τους φόρους, κι η τοκογλυφία ερχότανε ύστερα να του δώσει τη χαριστική βολή. Αφήνω κατά μέρος κάθε δική μου περιγραφή και παίρνω ένα κομμάτι από την Ιστορία του Καρολίδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο: "Την εποχή εκείνη η χώρα εσπαράζετο υπό της φυγοδικίας και των συμμοριών τοκογλύφων, οίτινες εν συνεργασία προς τους ταμίας του κράτους και αυτούς ακόμα τους δικαστάς είχον δημιουργήσει αλληλεγγύην και κατέτρωγαν τας σάρκας του λαού" (...). Κι έτσι, τοκογλύφοι, κομματάρχες, δικαστές, ταμίες, Εθνοτράπεζα, κράτος και ληστές - τούτοι οι τελευταίοι πολύ λιγότερο από τους άλλους - εκτελούσαν το ίδιο "εθνοφελές" έργο: Την ερήμωση της χώρας και τον αφανισμό του λαού. Και στο αντιλαϊκό τούτο όργιο, έρχονται και οι ξένοι κεφαλαιούχοι να πάρουν μια από τις καλύτερες θέσεις».
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Νίκου Μπελογιάννης «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα». Πρόκειται για μια μελέτη που έγραψε ο Ν. Μπελογιάννη μετά την απελευθέρωση της χώρας μας από τους Γερμανοϊταλούς. Θα μπορούσε να υπάρξει πιο χαρακτηριστική περιγραφή για την σημερινή κατάσταση που βιώνουμε;
Ο Ν. Μπελογιάννης παραμένει το σύμβολο της ανιδιοτελούς θυσίας για την κοινωνική επανάσταση.
Ηταν ο τελευταίος –μαζί με τους συντρόφους του Δ. Μπάτση, Ν. Καλούμενο και Ηλία Αργυριάδη- από την γενιά των ηρώων και ηρωίδων της εργατικής τάξης και του λαού της Ελλάδας που αντιμετώπισαν με επαναστατικό θάρρος το εκτελεστικό απόσπασμα των μοναρχοφασιστών, χωρίς ούτε στιγμή να λυγίσουν.
Πλήρωσαν με την ζωή τους το ταξικό μίσος που έτρεφε σε όλους τους αγωνιστές, σε όλους τους επαναστάτες, το μετεμφυλιακό αστικό καθεστώς στην Ελλάδα.
«...ο λαός υπόφερνε (...). Είχε γονατίσει από τους φόρους, κι η τοκογλυφία ερχότανε ύστερα να του δώσει τη χαριστική βολή. Αφήνω κατά μέρος κάθε δική μου περιγραφή και παίρνω ένα κομμάτι από την Ιστορία του Καρολίδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο: "Την εποχή εκείνη η χώρα εσπαράζετο υπό της φυγοδικίας και των συμμοριών τοκογλύφων, οίτινες εν συνεργασία προς τους ταμίας του κράτους και αυτούς ακόμα τους δικαστάς είχον δημιουργήσει αλληλεγγύην και κατέτρωγαν τας σάρκας του λαού" (...). Κι έτσι, τοκογλύφοι, κομματάρχες, δικαστές, ταμίες, Εθνοτράπεζα, κράτος και ληστές - τούτοι οι τελευταίοι πολύ λιγότερο από τους άλλους - εκτελούσαν το ίδιο "εθνοφελές" έργο: Την ερήμωση της χώρας και τον αφανισμό του λαού. Και στο αντιλαϊκό τούτο όργιο, έρχονται και οι ξένοι κεφαλαιούχοι να πάρουν μια από τις καλύτερες θέσεις».
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Νίκου Μπελογιάννης «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα». Πρόκειται για μια μελέτη που έγραψε ο Ν. Μπελογιάννη μετά την απελευθέρωση της χώρας μας από τους Γερμανοϊταλούς. Θα μπορούσε να υπάρξει πιο χαρακτηριστική περιγραφή για την σημερινή κατάσταση που βιώνουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου