Τα "συγκεκριμένα πλαίσια" μέσα στα οποία εργάζονται οι δημοσιογράφοι στα αστικά ΜΜΕ

Oταν εργάζεσαι σαν δημοσιογράφος στα αστικά ΜΜΕ δεν χρειάζεται το αφεντικό σου να σου υποβάλλει το πώς θα προσεγγίσεις ένα θέμα. Το ότι σιτίζεσαι από το ταμείο του εργοδότη σου είναι μια κατάσταση που σου δημιουργεί έντονα το αίσθημα της αυτολογοκρισίας και συνεπώς γνωρίζεις και καθορίζεις στα πλαίσια που μπορείς να κινηθείς. Αν ξεπεράσεις αυτά τα όρια τότε το αφεντικό σου σε πετάει σαν τρίχα απ’ το ζυμάρι.

Βασίλης Ραφαηλίδης

Γιατί θυμήθηκα το παραπάνω απόσπασμα από κείμενο του αείμνηστου Ραφαηλίδη; Ο λόγος είναι γιατί παρακολούθησα μια αντιπαράθεση μεταξύ ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το έναυσμα ήταν ένα κείμενο που είχε γράψει η "Ιωάννα Καρδάρα, δημοσιογράφος του ΑΠΕ και τακτική αρθρογράφος - δημοσιογράφος του «ΠΡΙΝ» (ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ)", όπως αναφέρει η ιστοσελίδα του ΚΚΕ με θέμα το 38ου συνεδρίου της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος. Σύμφωνα με τον 902, το συγκεκριμένο ρεπορτάζ της Ι. Καρδάρα, αποκρύπτει γεγονότα και παραποιεί τα όσα πραγματικά συνέβησαν στην έναρξη του συνεδρίου της ΟΙΥΕ.

Από την πλευρά του το "ΠΡΙΝ" θεωρεί ότι υπήρξε "απαράδεκτη στοχοποίηση δημοσιογράφου από τον 902" γιατί δημοσιοποιήθηκε το όνομα της συντάκτριας του δημοσιεύματος του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων και χρεώνει σε όποιους αποδίδουν μομφή στο συγκεκριμένο δημοσίευμα του ΑΠΕ ότι "ξεχνούν πως οι δημοσιογράφοι στα ιδιωτικά και κρατικά ΜΜΕ εργάζονται εντός συγκεκριμένων πλαισίων και δίνουν σκληρό αγώνα για την επαγγελματική και εργασιακή τους αξιοπρέπεια".

Κάποιες παρατηρήσεις και ένα γεγονός. Αλήθεια συναγωνιστές του "ΠΡΙΝ" από πότε οι αριστεροί έχουν πρόβλημα να υπογράψουν με το όνομα τους τα κείμενα που δημοσιεύουν; Και που ακριβώς βρίσκεται η στοχοποίηση;
Από κει και πέρα με την -σωστή- εκτίμησή σας ότι "οι δημοσιογράφοι στα ιδιωτικά και κρατικά ΜΜΕ εργάζονται εντός συγκεκριμένων πλαισίων" όχι απλώς επιβεβαιώνεται την άποψη του Β. Ραφαηλίδη, που αναφέραμε αρχικά, αλλά μου θυμίσατε και μια παλιά ιστορία.

Ηταν η εποχή που ο ιδιοκτήτης ενός ομίλου ΜΜΕ έβαζε λουκέτο σε μια βδομαδιάτικη εφημερίδα που είχε, πετώντας στον δρόμο, απλήρωτους, κάποιους εργαζόμενους της, ενώ κάποιους άλλους τους ενέτασσε σε άλλα δικά του ΜΜΕ.
Ελαχε τότε να ήμουν φίλος με έναν κομμουνιστή δημοσιογράφο εργαζόμενο στον ίδιο όμιλο ΜΜΕ. Του λέω τότε, με μοναδικό σκοπό να δω τις αντιδράσεις του, αφού πιθανολογούσα με σχετική βεβαιότητα την απάντησή του: "Ρε σύντροφε δεν πρέπει να κάνεις μια δημόσια τοποθέτηση για την αντεργατική συμπεριφορά του εργοδότη σου;".
Και η αναμενόμενη απάντησή του: "Καλά πλάκα μου κάνεις; Θα με απολύσει και θα πέσει "σύρμα" στην εκδοτική πιάτσα ώστε να μην ξαναβρώ πουθενά δουλειά. Και τότε; Οδοντογιατρός να γίνω δεν υπάρχει περίπτωση ...".
Κατανοητό του είπα και γέλασα. Αλλωστε και στον πιο αφελή είναι αντιληπτά τα "συγκεκριμένα πλαίσια" μέσα στα οποία δουλεύουν στα αστικά ΜΜΕ και οι αυτοπροσδιοριζόμενοι κομμουνιστές και αριστεροί δημοσιογράφοι.