Ηταν μετανάστης από την Ρουμανία. Για τα ΜΜΕ δεν έχει όνομα μόνο χώρα καταγωγής. Δεν μας ενημερώνουν αν έχει οικογένεια. Θεωρούν πολυτέλεια να αναφέρουν κάτι περισσότερο από ένα μονόστηλο, για να αναφερθούν σε ένα δράμα, συνέπεια ενός νέου εργοδοτικού εγκλήματος.
Ενας "άτυχος 45χρονος εργάτης" ήταν, που δούλευε σαν "μέλος ιδιωτικού συνεργείου" και κάτω από "αδιευκρίνιστες συνθήκες έπεσε από ύψος τεσσάρων μέτρων ενώ τοποθετούσε σκαλωσιά σε θαλαμηγό, από ύψος τεσσάρων μέτρων και τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι".
Πιθανόν ο ταξικός αδελφός μας άφησε μια χήρα γυναίκα και ορφανά παιδάκια. Το όνομά του θα προστεθεί σε μια ατέλειωτη λίστα δολοφονημένων εργατών, θυμάτων του καθημερινού ταξικού πολέμου, ενώ σ' αυτά τα εγκλήματα δεν υπάρχουν ποτέ ένοχοι.
Ο ιδιοκτήτης του συνεργείου θα δει να ανθίζουν τα κέρδη του, ποτισμένα και με το αίμα του εργάτη, κάποιοι γραφειοκράτες θα αναλάβουν τα τυπικά για να κλείσει η υπόθεση και θα μείνει ο εργασιακός μεσαίωνας μαζί με τον θρήνο των ανθρώπων του δολοφονημένου μετανάστη.
Και τα εγκλήματα αυτά θα συνεχίζονται. Μέχρι την στιγμή που το ταξικό μας μίσος θα μετατραπεί σε οργή και θα εξαφανίσει τις μυλόπετρες που αλέθουν εργάτες για να θησαυρίζουν οι καπιταλιστές.
Αν δεν συμβεί αυτό, ο καπιταλισμός θα εξακολουθεί να μας ισοπεδώνει. Και πάντα για ένα κομμάτι ψωμί δεν θα φτάνει μόνο η δουλειά ...
Ενας "άτυχος 45χρονος εργάτης" ήταν, που δούλευε σαν "μέλος ιδιωτικού συνεργείου" και κάτω από "αδιευκρίνιστες συνθήκες έπεσε από ύψος τεσσάρων μέτρων ενώ τοποθετούσε σκαλωσιά σε θαλαμηγό, από ύψος τεσσάρων μέτρων και τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι".
Πιθανόν ο ταξικός αδελφός μας άφησε μια χήρα γυναίκα και ορφανά παιδάκια. Το όνομά του θα προστεθεί σε μια ατέλειωτη λίστα δολοφονημένων εργατών, θυμάτων του καθημερινού ταξικού πολέμου, ενώ σ' αυτά τα εγκλήματα δεν υπάρχουν ποτέ ένοχοι.
Ο ιδιοκτήτης του συνεργείου θα δει να ανθίζουν τα κέρδη του, ποτισμένα και με το αίμα του εργάτη, κάποιοι γραφειοκράτες θα αναλάβουν τα τυπικά για να κλείσει η υπόθεση και θα μείνει ο εργασιακός μεσαίωνας μαζί με τον θρήνο των ανθρώπων του δολοφονημένου μετανάστη.
Και τα εγκλήματα αυτά θα συνεχίζονται. Μέχρι την στιγμή που το ταξικό μας μίσος θα μετατραπεί σε οργή και θα εξαφανίσει τις μυλόπετρες που αλέθουν εργάτες για να θησαυρίζουν οι καπιταλιστές.
Αν δεν συμβεί αυτό, ο καπιταλισμός θα εξακολουθεί να μας ισοπεδώνει. Και πάντα για ένα κομμάτι ψωμί δεν θα φτάνει μόνο η δουλειά ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου