Αναμφισβήτητα έχουν μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον οι εισηγήσεις που ακούστηκαν στην ημερίδα που οργάνωσε η εφημερίδα Documento με θέμα "Ευρώπη, σκοτεινή ήπειρος ξανά. Φασισμός - ρατσισμός. Ο,τι ξεχνάμε το ξαναζούμε".
Για μας το ποιο ενδιαφέρον σημείο της ημερίδας βρίσκεται στην πρώτη ενότητα της που είχε τίτλο "Ατιμωρησία και επιβράβευση. Η τύχη συνεργατών των κατακτητών και ταγματασφαλιτών στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Ενας ανεξόφλητος λογαριασμός".
Εκεί θα σταθούμε επικεντρωμένοι στην λειτουργία της ντόπιας αστικής "δικαιοσύνης" κατά την περίοδο αμέσως μετά την απελευθέρωση της χώρας μας από την ναζιστική κατοχή.
Στο χρονικό διάστημα δηλαδή που το αστικό κράτος και η δικαιοσύνη του "ξέπλυνε" τον ένοπλο δοσιλογισμό και τα όργανα των κατακτητών ενσωματώνοντας τους στον κρατικό μηχανισμό, και μάλιστα αναθέτοντας τους κύριες θέσεις, ενώ την ίδια στιγμή είχε εξαπολύσει αμείλικτες διώξεις σε κομμουνιστές και ΕΑΜίτες.
Ο αριθμός εκείνων που τιμωρήθηκαν -έστω τύποις- στην Ελλάδα για τη συνεργασία τους με τους ναζί ήταν από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη. Αντιθέτως, στην ανώμαλη περίοδο μετά την απελευθέρωση, την περίοδο της «λευκής τρομοκρατίας», οι ένοπλοι δωσίλογοι ενσωματώθηκαν στον κρατικό μηχανισμό και εισχώρησαν στις πτυχές του καθεστώτος.
Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. Μεταξύ των ετών 1945-1949 εκτελέστηκαν με απόφαση πολιτικών ή στρατιωτικών δικαστηρίων μόλις 25 δωσίλογοι, ενώ αντιθέτως ήταν πάνω από 3.000 οι εκτελεσθέντες μετά την καταδίκη τους επειδή υπήρξαν μέλη ή οπαδοί του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.
Την πιο χαρακτηριστική περίπτωση ατιμωρησίας και επιβράβευσης των ντόπιων φασιστών -προδοτών την ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου