Ο έκτος χρόνος μας βρίσκει πάλι εδώ. Δεν έχουμε ξεχάσει και δεν θα ξεχάσουμε. Όχι μόνο κάθε επέτειο αλλά κάθε φορά, σε κάθε συνθήκη που δημιουργείται κοινωνικά και μουσικά σκεπτόμαστε σιωπηλά η φωναχτά το ίδιο πράγμα : "Τι θα έλεγε και τι θα έκανε ο Παύλος αν ήταν εδώ".
Όλοι νιώθουμε την ανάγκη να το ερμηνεύσουμε κατά βάθος. Όχι όμως με αυτοαναφορικότητα που ευλογεί τα πολιτικά γένια μας, αλλά με σεβασμό και περισυλλογή.
Σε κάθε κοινωνικό γεγονός, σε κάθε μικρή η μεγάλη "αντίσταση", σε κάθε rap live -και όχι μόνο- από τον rapper killa P. ως τον άνθρωπο Παύλο Φύσσα υπάρχει μια σύνδεση η οποία έγινε απόκτημα μεγάλου μέρους της κοινωνίας και δυστυχώς η ευτυχώς αυτό είναι το κέρδος της ζωής και του θανάτου.
Δύο έννοιες που η μία ζει μέσα στην άλλη, αναπόφευκτα και μοιραία.Το κέρδος του θανάτου είναι η συνέχεια του έργου του Παύλου που ζει μέσα από τους άλλους και μέσα στους άλλους. Από ανθρώπους που ο Παύλος δεν γνώρισε αλλά ζει μέσα από εκείνους που στο πρόσωπο του αναγνωρίζουν τον εαυτό τους η μέρος αυτού.
Το κέρδος της ζωής είναι πολλαπλό.Από την εξαφάνιση των ναζί ως την γελοιοποίηση τους στα δικαστήρια και από την ανεξίτηλη καταγραφή στην ιστορία και την κληρονομιά για τους νεότερους ως την άνοδο του αντιφασιστικού κινήματος και της τόσο δυναμικής όσο και ευγενικής μορφής της Μάγδας Φύσσα μέσα σε αυτό.
Υπάρχουν όμως και δύο αλήθειες που δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε. Η Μάγδα Φύσσα εκτός από μορφή ενός αντιφασιστικού κινήματος είναι μία μάνα που έχει χάσει το παιδί της. Επίσης ο Παύλος ήθελε να ζήσει και όχι να πεθάνει. Ήθελε όμως να ζήσουν και οι άλλοι και δεν το βούλωσε ούτε στιγμή.
Εκείνο το βράδυ του 2013 αρνήθηκε να σώσει τον εαυτό του για να προστατέψει τους φίλους του.Αρνήθηκε να σκεφτεί την πάρτη του για να γλιτώσει, γιατί αυτό έκανε πάντα μέχρι εκείνη την στιγμή και στάθηκε υπερήφανα ορθώνοντας το ανάστημα του μπροστά στα παρακρατικά φίδια.
Μετέπειτα η Μάγδα Φύσσα δέχτηκε πολλές προτάσεις για να πολιτευτεί χωρίς όμως να ενδώσει και να εκμεταλλευτεί τον θάνατο του παιδιού της σε αντίθεση με άλλους γονείς και συγγενείς που είχαν χάσει τα παιδιά τους οι οποίοι τάχθηκαν υπέρ των ναζί είτε επίσημα είτε όχι. Γονείς και συγγενείς που μεγάλωσαν μαχαιροβγάλτες, μπράβους της νύχτας και υμνητές του χίτλερ.
Αν ο Παύλος ήταν εδώ με την πεζή σημασία αυτής της έκφρασης, υπάρχουν πράγματα που θα τον ικανοποιούσαν και άλλα όχι. Θα χαιρόταν να βλέπει τα γραφεία των ναζί να κλείνουν, το ένα μετά το άλλο και η οργανωμένη παρουσία τους στον δρόμο σε σχέση με το 2013 να εκμηδενίζεται.
Σίγουρα θα γελούσε και ο ίδιος αν τους έβλεπε να έρχονται στα δικαστήρια σαν τις βρεγμένες γάτες, να αρνούνται τον εαυτό τους και την παρακρατική δράση τους σε μια αποθέωση δειλίας και γελοιότητας. Και φυσικά θα τον ικανοποιούσε η έξοδος των νεοναζί απ το κοινοβούλιο.
Αυτό βέβαια που δεν θα του άρεσε καθόλου θα ήταν η παρουσία της άλλης, της "καλής χρυσής αυγής" στο κοινοβούλιο, αλλά κυρίως έξω απ αυτό.
Η συνέχεια των φασιστικών αντιλήψεων και πρακτικών στην κοινωνία, τις οποίες πολεμούσε. Η πολιτική εκμετάλλευση του ονόματος του για κομματικό και προσωπικό όφελος κάποιων βολεμένων ψευτοεπαναστατών. Η συντήρηση της αδικίας,της εκμετάλλευσης και του ρατσισμού μέσω δικαστικών αποφάσεων και νόμων.
Είναι σαφές ότι οι νεοναζί δεν αντιμετωπίζονται με δικαστήρια και είναι σαφές για δύο λόγους. Ο ένας είναι αποτυπωμένος θεσμικά και δομικά και ο άλλος είναι ιστορικά καταγεγραμμένος.
Οι φασίστες είναι το μακρύ χέρι του κράτους και ο μόνος τρόπος να τους αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά είναι η ευθεία σύγκρουση.
Η τελευταία φράση θα μπορούσε να ειπωθεί και αντιστρόφως. Θα είχε ακριβώς το ίδιο νόημα.
Επειδή στο άμεσο μέλλον ίσως κάποιοι να ξαφνιαστούν δυσάρεστα, κυρίως αυτοί που έχουν αφήσει τον αντιφασιστικό αγώνα στους δικαστές δηλ. στο κράτος που έθρεψε τους δολοφόνους του Πάυλου, θα πρέπει όλοι να κατανοήσουν πως το κράτος δεν τιμωρεί τον εαυτό του και όσους το εξυπηρετούν άμεσα και έμμεσα εκτός αν δεν τους χρειάζεται την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, γεγονός όμως που και πάλι δεν είναι απόλυτο.
Η ίδια η κρατική δομή της οποίας αναπόσπαστο μέρος είναι η δικαιοσύνη, αποτελείται από πάρα πολλές διαδικασίες και μια τεράστια γραφειοκρατεία.Όλα τα παραπάνω είναι μεταβλητές δυνάμεις εξ αιτίας των πολιτικών συσχετισμών.
Όσοι λοιπόν εμπιστεύονται την δικαιοσύνη και έχουν πάρει λίγο χαμπάρι την ερμηνεία,το σκεπτικό και τις μεθοδεύσεις που οδήγησαν στην πρόσφατη αποφυλάκιση του Κορκονέα αλλά και στην ποινή-χάδι στους δολοφόνους του Λουκμάν που υπάρχει περίπτωση σε πολύ λίγο χρόνια να είναι έξω, ας μην σοκαριστούν και να μην πέσουν απ τα σύννεφα αν δουν κάτι ανάλογο και στην απόφαση για τους δολοφόνους του Παύλου.
Δεν λέω ότι θα συμβεί σίγουρα, απλά σε περίπτωση που συμβεί. Άλλωστε υπάρχουν "προηγούμενα" που δεν μπορούν να διαγραφούν απ την μνήμη μας ούτε δικαιούμαστε μετά να πέφτουμε από τα σύννεφα.
Οι εχθροί του Παύλου θα ξεχαστούν.Είναι ήδη νεκροζώντανοι. Μια κηλίδα στην ιστορία και έχεις χίλιους λόγους να τους ξεχάσεις και έναν να τους θυμάσαι, μόνο επειδή ήταν οι δολοφόνοι του.
Ο Παύλος όμως όσο δεν θα τον ξεχάσουμε θα είναι ζωντανός. Στα λόγια,στους στίχους και στις πράξεις μας.
Γιατί κάποιος πεθαίνει μόνο όταν ξεχαστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου