Ποιοι ήθελαν και μεθόδευσαν τη σύγκρουση της Αθήνας σκοτώνοντας άοπλους διαδηλωτές στο συλλαλητήριο του ΕΑΜ
Ποιοι ήθελαν και (πώς) μεθόδευσαν τη σύγκρουση της Αθήνας σκοτώνοντας άοπλους διαδηλωτές στο συλλαλητήριο του ΕΑΜ;
Ενα από τα πλέον συζητημένα ζητήματα - ερωτήματα της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας μας είναι ποιοι ήθελαν και για ποιον σκοπό (και πώς) μεθόδευσαν τη σύγκρουση που άρχισε στις 3 του Δεκέμβρη 1944 στην Αθήνα.
Μπορεί το σχετικό κεφάλαιο να μην υπάρχει καν στα σχολικά βιβλία και να μην απασχολεί, ωστόσο παραμένει στο επιστημονικό/ιστορικό προσκήνιο.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που γινόμαστε μάρτυρες μιας προσπάθειας αναθεώρησης της ιστορίας εκείνης της τραγικής περιόδου, όπως αυτή εκδηλώνεται -σε «ακαδημαϊκό» επίπεδο και όχι μόνο- μέσα από την τάση/σχολή με κύριους εκφραστές τους πανεπιστημιακούς και δημοσιολογούντες Στάθη Καλύβα (Yale Νέας Υόρκης), Νίκο Μαραντζίδη (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας) και τον Βρετανό ιστορικό και δημοσιογράφο Μαρκ Μαζάουερ.
Για την εν γένει εργαλειακή χρησιμοποίηση του σχετικά πρόσφατου παρελθόντος από τη δεξιά παράταξη παρατίθεται και η ακόλουθη διαπίστωση/επισήμανση του αναπληρωτή καθηγητή Κοινωνικής Ιστορίας Πολυμέρη Βόγλη: «Τα τελευταία χρόνια από αρθρογράφους και ΜΜΕ που πρόσκεινται στη ΝΔ έχει υπάρξει μια σαφέστατη αναδίπλωση σε μια δεξιά αφήγηση του παρελθόντος. Η αρχή έγινε με την προσπάθεια αποκατάστασης των Ταγμάτων Ασφαλείας στην Κατοχή ως θυμάτων του ΕΛΑΣ, για να ακολουθήσει η αναβάπτιση του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά σε μεγάλο ηγέτη, η υποβάθμιση των επιπτώσεων που είχε για τη χώρα η δικτατορία των συνταγματαρχών, ενώ κυριακάτικες εφημερίδες διανέμουν DVDs με την απολογία του αρχιπραξικοπηματία Γιώργου Παπαδόπουλου και πονήματα για τα “εγκλήματα των κομμουνιστών”»..
Ας δούμε όμως ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Ποιοι ήθελαν και (πώς) μεθόδευσαν τη σύγκρουση της Αθήνας σκοτώνοντας άοπλους διαδηλωτές στο συλλαλητήριο του ΕΑΜ;
Ενα από τα πλέον συζητημένα ζητήματα - ερωτήματα της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας μας είναι ποιοι ήθελαν και για ποιον σκοπό (και πώς) μεθόδευσαν τη σύγκρουση που άρχισε στις 3 του Δεκέμβρη 1944 στην Αθήνα.
Μπορεί το σχετικό κεφάλαιο να μην υπάρχει καν στα σχολικά βιβλία και να μην απασχολεί, ωστόσο παραμένει στο επιστημονικό/ιστορικό προσκήνιο.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που γινόμαστε μάρτυρες μιας προσπάθειας αναθεώρησης της ιστορίας εκείνης της τραγικής περιόδου, όπως αυτή εκδηλώνεται -σε «ακαδημαϊκό» επίπεδο και όχι μόνο- μέσα από την τάση/σχολή με κύριους εκφραστές τους πανεπιστημιακούς και δημοσιολογούντες Στάθη Καλύβα (Yale Νέας Υόρκης), Νίκο Μαραντζίδη (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας) και τον Βρετανό ιστορικό και δημοσιογράφο Μαρκ Μαζάουερ.
Από τον Λίβανο στην Καζέρτα:
Η προετοιμασία της ήττας
Για την εν γένει εργαλειακή χρησιμοποίηση του σχετικά πρόσφατου παρελθόντος από τη δεξιά παράταξη παρατίθεται και η ακόλουθη διαπίστωση/επισήμανση του αναπληρωτή καθηγητή Κοινωνικής Ιστορίας Πολυμέρη Βόγλη: «Τα τελευταία χρόνια από αρθρογράφους και ΜΜΕ που πρόσκεινται στη ΝΔ έχει υπάρξει μια σαφέστατη αναδίπλωση σε μια δεξιά αφήγηση του παρελθόντος. Η αρχή έγινε με την προσπάθεια αποκατάστασης των Ταγμάτων Ασφαλείας στην Κατοχή ως θυμάτων του ΕΛΑΣ, για να ακολουθήσει η αναβάπτιση του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά σε μεγάλο ηγέτη, η υποβάθμιση των επιπτώσεων που είχε για τη χώρα η δικτατορία των συνταγματαρχών, ενώ κυριακάτικες εφημερίδες διανέμουν DVDs με την απολογία του αρχιπραξικοπηματία Γιώργου Παπαδόπουλου και πονήματα για τα “εγκλήματα των κομμουνιστών”»..
Ας δούμε όμως ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου