To lockdown παρατάθηκε μέχρι τις 5 Μάη, αλλά από αύριο ανοίγουν τα υποθηκοφυλακεία και κάποιες δικαστικές διαδικασίες που είναι συναφείς με τις δραστηριότητες των υποθηκοφυλακείων. Ποιες; Αυτές που οι τραπεζίτες απαίτησαν ν’ ανοίξουν (προσημειώσεις υποθήκης τραπεζικών δανείων και συντηρητικές κατασχέσεις).
Η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας δήλωσε ότι «ο υπουργός δεν έδωσε επαρκείς εξηγήσεις για ποιο λόγο επελέγη η επαναλειτουργία των δικαστηρίων, πριν από την έναρξη οποιασδήποτε άλλης οικονομικής δραστηριότητας, για ποιο λόγο επελέγησαν οι συγκεκριμένες διαδικασίες χορήγησης προσημειώσεων υποθήκης τραπεζικών δανείων και συντηρητικών κατασχέσεων, και όχι και κάποιες άλλες, και κυρίως για τη θέση επί του ζητήματος των αρμοδίων υγειονομικών αρχών και τα προτεινόμενα μέτρα από αυτές προστασίας και μάλιστα σε μία μέρα που ανακοινώθηκαν 156 νέα κρούσματα». Τάχθηκε «υπέρ της ασφαλούς επαναλειτουργίας των δικαστηρίων, με βάση τη σύμφωνη γνώμη των αρμοδίων υγειονομικών αρχών και την τήρηση συγκεκριμένων προληπτικών μέτρων γενικής και ατομικής προστασίας» και τόνισε πως «αν δεν εξασφαλιστούν συνθήκες ασφαλούς λειτουργίας, για όλους τους συλλειτουργούς της δικαιοσύνης, τους διαδίκους και τους τρίτους, το δικηγορικό σώμα δεν μπορεί να είναι σύμφωνο με την επαναλειτουργία των δικαστηρίων. Σε αυτό το θέμα θα είμαστε απόλυτοι και θα προβούμε σε κινητοποιήσεις».
Αύριο θα δούμε τι κατάσταση θα υπάρχει και τις ενδεχόμενες αντιδράσεις. Θα περιμέναμε από την Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων να αρθρώσει φωνή διαμαρτυρίας και για τη συνέχιση της λειτουργίας των αυτόφωρων δικαστηρίων, ακόμα και στο επίπεδο του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου. Στην Αθήνα, μάλιστα, τοποθέτησαν πρόσφατα πλεξιγκλάς μπροστά από τους δικαστές. Να προστατεύονται όσοι κάθονται στην έδρα, όχι όμως όσοι κάθονται στην αίθουσα!
Παίρνοντας αφορμή απ’ αυτή την είδηση, ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης έθεσε με σημείωμά του γενικότερα ζητήματα, πέραν του πλεξιγκλάς που προστατεύει όσους βρίσκονται στην έδρα, αφήνοντας τους υπόλοιπους στην τύχη τους. Γράφει μεταξύ των άλλων:
«Είναι γνωστό ότι στις αίθουσες που εκδικάζονται τα αυτόφωρα αδικήματα στην Ευελπίδων στοιβάζονται καθημερινά δεκάδες, αν όχι και εκατοντάδες παρευρισκόμενοι με διάφορες ιδιότητες (κατηγορούμενοι, κρατούμενοι υπό συνοδεία, συνοδοί αστυνομικοί, φρουροί αστυνομικοί, συγγενείς, δικηγόροι, συνεργάτες δικηγόρων, μάρτυρες κατηγορίας, μάρτυρες υπεράσπισης, διερμηνείς κλπ). Η αθρόα εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας για κάθε είδους πλημμέλημα, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία οργάνωσης των δικών του αυτοφώρου εδώ και χρόνια, όπως π.χ. η έλλειψη πρόβλεψης για κατάρτιση πινακίου που να επιτρέπει τον στοιχειώδη προγραμματισμό και πρόβλεψη της ώρας εκδίκασης της υπόθεσης και η παντελής έλλειψη πρόνοιας για λήψη γνώσης της δικογραφίας από τον κατηγορούμενο και τον συνήγορό του, εγκλωβίζει όλον αυτόν τον κόσμο στην αίθουσα σε μια αέναη απροσδιόριστης διάρκειας διαδικασία αναμονής, πολύωρη, που συχνά διαρκεί μέχρι τα μεσάνυχτα ή και μέχρι τα ξημερώματα.
Ολοι αυτοί στριμώχνονται ο ένας πάνω στον άλλον στις αίθουσες, αφού προηγουμένως οι κρατούμενοι και οι συνοδοί τους έχουν διανύσει το γνωστό κύκλο της διαδικασίας του αυτόφωρου : σύλληψη, κράτηση - διανυκτέρευση στα κρατητήρια των Α.Τ. ή της Γ.Α.Δ.Α., μετάβαση το επόμενο πρωί στη "Σήμανση" για τις γνωστές διαδικασίες υψομέτρησης, φωτογράφησης, δακτυλοσκόπησης κλπ, όπου συνωστίζονται επίσης κατά δεκάδες κρατούμενοι σε κλειστό χώρο για το λόγο αυτό, μετάβαση, στη συνέχεια, στην Ευελπίδων, πολύωρη παραμονή πάλι σε κλειστό χώρο έξω από το γραφείο του Εισαγγελέα ποινικής δίωξης, προκειμένου ο Εισαγγελέας να μελετήσει τη δικογραφία, να δώσει τον προσήκοντα νομικό χαρακτηρισμό και, αφού ασκήσει ποινική δίωξη, να παραπέμψει ανάλογα την υπόθεση στην αυτόφωρη διαδικασία και, στη συνέχεια, μετάβαση από την Εισαγγελία στο ακροατήριο του αρμόδιου αυτόφωρου Πλημμελειοδικείου, για την αναμονή σύμφωνα με τα παραπάνω.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιστημονική γνώση για να καταλάβει κανείς ότι οι περισσότεροι από αυτές τις δεκάδες ανθρώπων που συνωστίζονται υποχρεωτικά πολλές φορές την ίδια ημέρα ταυτόχρονα σε όλες τις προαναφερθείσες αίθουσες αποτελούν φορείς υψηλότατου κινδύνου και είναι απορίας άξιο πώς δεν υπάρχει (ή ακριβέστερα δεν έχει καταγραφεί) εκδήλωση κρουσμάτων σ’ αυτήν την ομάδα πληθυσμού, όταν τα Αυτόφωρα Πλημμελειοδικεία δεν έχουν διακόψει την λειτουργία τους από τις 13.3.2020 μέχρι σήμερα, παρά την καθολική σχεδόν αναστολή των δικαστικών εργασιών λόγω του κορωνοιού.
Ποια δικαιική φιλοσοφία είναι, βέβαια, εκείνη η οποία θεοποιεί σε τέτοιο βαθμό την αυτόφωρη διαδικασία, ώστε να τη θεωρεί ως στοιχείο αέναης λειτουργίας του μηχανισμού απονομής της δικαιοσύνης, όταν άλλες κι άλλες σημαντικότερες λειτουργίες αναστέλλονται, είναι απορίας άξιο. Γιατί δεν έχει ανασταλεί η ισχύς των άρθρων 417 επ, τουλάχιστον για τα πλημμελήματα αρμοδιότητας Μονομελούς, όσο διαρκούν τα μέτρα για την αποφυγή της εξάπλωσης του κορωνοϊού; Δεν αποτελεί επιτέλους και καμία σπουδαία συνεισφορά στο νομικό πολιτισμό η αναβάθμιση ή έστω και η συντήρηση της αυτόφωρης διαδικασίας, που δεν είναι τίποτε άλλο από μία έκτακτη διαδικασία οργανωμένης κρατικής αυτοδικίας και εκδικητικότητας. Μια διαδικασία που απλά και μόνο εκδικείται τους λιγότερο ικανούς δράστες, εκείνους που δεν κατάφεραν να ξεφύγουν, και τους εκθέτει σε όλα τα παραπάνω. Και που ορισμένοι δικαστικοί λειτουργοί επιχειρούν να μετατρέψουν σε γκρίζα ζώνη της ποινικής δικονομίας, περιστέλλοντας ανάλογα τα υπερασπιστικά δικαιώματα, όπως π.χ. απόρριψη αιτημάτων αναβολής λόγω κωλύματος συνηγόρου, με το σκεπτικό ότι το άρθρο 349 Κ.Ποιν.Δ. δεν εφαρμόζεται στην αυτόφωρη διαδικασία, παρά την αντίθετη πρόβλεψη του άρθρου 424 Κ.Ποιν.Δ.
Το Σύνταγμα είναι αλήθεια απαγορεύει τα έκτακτα δικαστήρια (άρθρο 8), αλλά όχι και τις έκτακτες διαδικασίες. Ωστόσο, αν και προβλέπει (επιτρέπει) την αυτόφωρη σύλληψη (άρθρο 7), δεν επιβάλλει την αυτόφωρη εκδίκαση. Ο νέος Κώδικας Ποινικής Δικονομίας δεν άλλαξε τίποτα ουσιαστικό στα αυτόφωρα. Το αίτημα της κατάργησης της αυτόφωρης διαδικασίας για μικρότερης έκτασης αδικήματα (π.χ. για τα πλημμελήματα που υπάγονται στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου) έχει τεθεί από παλιά, αλλά, αντί να γίνει δεκτό, αυξήθηκε ο αριθμός των αδικημάτων που υπάγονται στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου και, φυσικά, αναβαθμίστηκε το Αυτόφωρο, με αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό των αντίστοιχων Τμημάτων που εκδικάζουν αυτόφωρες διαδικασίες στο Πρωτοδικείο Αθηνών.
Ετσι τα αυτόφωρα δεν έπαψαν να λειτουργούν, όταν κακουργήματα με κατηγορούμενους κρατούμενους αποσύρονται, εφόσον δεν επίκειται 18μηνο, στερώντας από κρατούμενους τη δυνατότητα να διεκδικήσουν την αθώωση ή την αποφυλάκισή τους, είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας. Ούτως ή άλλως, η κύρια μάζα αυτών που εκτίθενται στις συνθήκες της αυτόφωρης διαδικασίας, των οποίων οι δυσμενείς πλευρές περιλαμβάνουν πλέον και σοβαρές υγειονομικές πτυχές, ανήκουν στους έστω και περιστασιακά κρατούμενους, μια ομάδα πληθυσμού δηλαδή που υπάγεται σε εκείνες που η κυβέρνηση τις έχει αντιμετωπίσει ως πολίτες β' κατηγορίας στη διάρκεια των μέτρων για τον κορωνοϊό.
Πράγματι, κρατούμενοι, πρόσφυγες, στρατιώτες και άστεγοι αποτελούν ομάδες πληθυσμού για τις οποίες δεν έχει ληφθεί κανένα απολύτως ανάλογο μέτρο, αλλά αντίθετα υποχρεώνονται να συνωστίζονται σε κλειστούς και ανοιχτούς χώρους, που δεν διαθέτουν χώρους υγιεινής, συχνά ούτε νερό και σαπούνι, ούτε τους διατίθενται ατομικά μέσα προστασίας. Η κυβέρνηση παρά τις εκκλήσεις φορέων και προσωπικοτήτων κρατά τους πρόσφυγες εγκλωβισμένους σε απαράδεκτα χοτ σποτ και τους άστεγους στο δρόμο, όταν εκατομμύρια κλίνες σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα είναι κενές, τους κρατούμενους έγκλειστους στις υπερπληθωρισμένες φυλακές, αποφεύγοντας να εκδόσει ΠΝΠ για την αποσυμφόρηση, τους στρατιώτες χωρίς άδειες σε ακατάλληλα υγειονομικά στρατόπεδα, παρά τις συνεχείς καταγγελίες για κρούσματα. Προφανώς, περιμένει τη χαλάρωση των μέτρων για να ξεχαστεί το θέμα και να απαλλαγεί οριστικά από αυτές τις υποχρεώσεις της».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου