Προσωπικά δεν έχω και την καλύτερη άποψη, για την γενικότερη θεωρητική προσέγγιση που διατυπώνει στα πολιτικά δρώμενα, ο αμφιλεγόμενος Ιταλός συγγραφέας, Τζιανφράνκο Σανγκουινέτι, ένας διανοούμενος με αστική καταγωγή, που υπήρξε στέλεχος της Καταστασιακής Διεθνούς μέχρι την διάλυσή της, το 1972.
(Του έχει ασκηθεί δριμύτατη κριτική από κομμουνιστική αλλά και αναρχική σκοπιά. Ας το προσπεράσουμε όμως αυτό και ας σταθούμε στο τελευταίο του πόνημα).
Διάβασα ένα μικρό μπρουσουράκι που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο από τις "Εκδόσεις Συναδέλφων", σε συνεργασία με την Bibliotheque du Temps Perdu, με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού.
Παραθέτουμε ένα απόσπασμα απ' αυτό, κατά το οποίο ο Σανγκουινέτι μιλάει για τον Δυτικό δεσποτισμό, σε σχέση με την υγειονομική βόμβα που έχει σκάσει διεθνώς.
Διατυπώνει κάποιες σκέψεις, που πιθανόν δεν πρέπει να τις προσπεράσουμε αδιάφορα.
Γινόμαστε μάρτυρες, λοιπόν, της αποσύνθεσης και του τέλους ενός κόσμου και ενός πολιτισμού, εκείνου της αστικής δημοκρατίας με τα Κοινοβούλιά της, τα δικαιώματά της, τις εξουσίες και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς εφεξής απολύτως άχρηστοι, επειδή οι νόμοι και τα αναγκαστικά
μέτρα υπαγορεύονται από την εκτελεστική εξουσία, δίχως να επικυρωθούν άμεσα από τα Κοινοβούλια, και όπου το δικαστικό σώμα καθώς και η ελευθερία έκφρασης στερούνται κάθε εκδήλωση ανεξαρτησίας, συνεπώς κάθε λειτουργίας αντισταθμιστικής ισχύος.
Έτσι, απότομα και τραυματικά προσαρμόζονται οι λαοί (όπως το διατύπωσε ο Μακιαβέλλι, «οι αχρειότητες πρέπει να γίνονται δια μιας, ώστε, αυτοί οι οποίοι τις υφίστανται να μην έχουν το χρόνο να τις γευτούν»): ο πολίτης έχει ήδη εδώ και καιρό εξαφανιστεί προς όφελος του καταναλωτή, ενώ ο τελευταίος τώρα περιορίζεται στο ρόλο του απλού ασθενούς όπου πάνω του ασκείται δικαίωμα ζωής και θανάτου, στον οποίο μπορεί οποιοσδήποτε να χορηγήσει οποιαδήποτε θεραπεία, ή ακόμα και να αποφασίσει να τον εξαλείψει, αναλόγως την ηλικία του (παραγωγική ή μη παραγωγική), ή σύμφωνα με οποιοδήποτε άλλο κριτήριο αποφασισμένο αυθαίρετα και αναντίρρητα, στη διακριτική ευχέρεια του περιθάλπτοντος προσωπικού ή όποιων άλλων.
Μόλις φυλακιστεί στο σπίτι ή στο νοσοκομείο, τι μπορεί να κάνει ενάντια στον καταναγκασμό, την κακοποίηση, την αυθαιρεσία;
....Ο νεοφιλελευθερισμός δεν έχει ασχοληθεί με τους παλιούς ταξικούς αγώνες, δεν τους συγκρατεί καν στη μνήμη του, πιστεύει ότι τους έχει διαγράψει ακόμα και από το λεξικό. Επιπλέον, πιστεύει ότι είναι παντοδύναμος· που δεν σημαίνει ότι δεν τους φοβάται: αφού γνωρίζει πολύ καλά όσα προετοιμάζεται να επιβάλλει στους λαούς.
Είναι προφανές πως σύντομα οι άνθρωποι θα πεινούν· είναι προφανές ότι οι άνεργοι θα είναι πλήθη· είναι προφανές ότι οι άνθρωποι που δουλεύουν μαύρα (4 εκατομμύρια στην Ιταλία) δεν θα λάβουν καμία υποστήριξη.
Και όσοι έχουν προσωρινή εργασία, και δεν έχουν τίποτα να χάσουν, θα ξεκινήσουν αγώνες και σαμποτάζ. Αυτό εξηγεί γιατί η στρατηγική της αντιμετώπισης της πανδημίας είναι πρώτα απ’ όλα μια στρατηγική της αντιεξέγερσης.
Θα δούμε μερικά ωραία στην Αμερική. Τα στρατόπεδα FEMA θα γεμίσουν σύντομα.
μέτρα υπαγορεύονται από την εκτελεστική εξουσία, δίχως να επικυρωθούν άμεσα από τα Κοινοβούλια, και όπου το δικαστικό σώμα καθώς και η ελευθερία έκφρασης στερούνται κάθε εκδήλωση ανεξαρτησίας, συνεπώς κάθε λειτουργίας αντισταθμιστικής ισχύος.
Έτσι, απότομα και τραυματικά προσαρμόζονται οι λαοί (όπως το διατύπωσε ο Μακιαβέλλι, «οι αχρειότητες πρέπει να γίνονται δια μιας, ώστε, αυτοί οι οποίοι τις υφίστανται να μην έχουν το χρόνο να τις γευτούν»): ο πολίτης έχει ήδη εδώ και καιρό εξαφανιστεί προς όφελος του καταναλωτή, ενώ ο τελευταίος τώρα περιορίζεται στο ρόλο του απλού ασθενούς όπου πάνω του ασκείται δικαίωμα ζωής και θανάτου, στον οποίο μπορεί οποιοσδήποτε να χορηγήσει οποιαδήποτε θεραπεία, ή ακόμα και να αποφασίσει να τον εξαλείψει, αναλόγως την ηλικία του (παραγωγική ή μη παραγωγική), ή σύμφωνα με οποιοδήποτε άλλο κριτήριο αποφασισμένο αυθαίρετα και αναντίρρητα, στη διακριτική ευχέρεια του περιθάλπτοντος προσωπικού ή όποιων άλλων.
Μόλις φυλακιστεί στο σπίτι ή στο νοσοκομείο, τι μπορεί να κάνει ενάντια στον καταναγκασμό, την κακοποίηση, την αυθαιρεσία;
....Ο νεοφιλελευθερισμός δεν έχει ασχοληθεί με τους παλιούς ταξικούς αγώνες, δεν τους συγκρατεί καν στη μνήμη του, πιστεύει ότι τους έχει διαγράψει ακόμα και από το λεξικό. Επιπλέον, πιστεύει ότι είναι παντοδύναμος· που δεν σημαίνει ότι δεν τους φοβάται: αφού γνωρίζει πολύ καλά όσα προετοιμάζεται να επιβάλλει στους λαούς.
Είναι προφανές πως σύντομα οι άνθρωποι θα πεινούν· είναι προφανές ότι οι άνεργοι θα είναι πλήθη· είναι προφανές ότι οι άνθρωποι που δουλεύουν μαύρα (4 εκατομμύρια στην Ιταλία) δεν θα λάβουν καμία υποστήριξη.
Και όσοι έχουν προσωρινή εργασία, και δεν έχουν τίποτα να χάσουν, θα ξεκινήσουν αγώνες και σαμποτάζ. Αυτό εξηγεί γιατί η στρατηγική της αντιμετώπισης της πανδημίας είναι πρώτα απ’ όλα μια στρατηγική της αντιεξέγερσης.
Θα δούμε μερικά ωραία στην Αμερική. Τα στρατόπεδα FEMA θα γεμίσουν σύντομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου