Στα αυτοαναφορικά κείμενα δεν τα πάω καθόλου καλά. Διαβάζοντας όμως ότι σήμερα, μετά από 1.057 φύλλα, κυκλοφορεί για τελευταία φορά η εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ", συνέλαβα το μυαλό μου να κάνει κάποιες ιστορικές αναδρομές αφού έτυχε να συμμετέχω σ' αυτό το εκδοτικό εγχείρημα από την πρώτη στιγμή.
Δυο τηλεγραφικές θύμησες. Απ’ την πρώτη στιγμή –πιθανόν επηρεασμένος απ’ τα οικογενειακά μου βιώματα- δεν μπορούσα να δεχθώ την συνεργασία του ΚΚΕ με την δεξιά, που ανακοινώθηκε το 1989.
Οι προβληματισμοί που μου είχαν δημιουργηθεί με είχαν οδηγήσει να χάσω τον ύπνο μου.
Ημουνα, λοιπόν στην Κω, όταν ένα βράδυ ακούω στην τηλεόραση τον βουλευτή τότε του ΚΚΕ. Κώστα Κάππο, -τον είχα γνωρίσει ελάχιστα αλλά τον αγάπησα απ' την πρώτη στιγμή και τον θαύμαζα απεριόριστα- να δηλώνει στη βουλή ότι καταψηφίζει την κυβέρνηση Τζαννετάκη.
«Ψήφισα λευκό γιατί είμαι αντίθετος στη συνεργασία του Συνασπισμού με τη Νέα Δημοκρατία … Πιστεύω επίσης ότι η συνεργασία αυτή είναι ολέθρια για το ΚΚΕ … Το ΚΚΕ τείνει να υποταχτεί σε μικροαστικές και αστικές "εκσυγχρονιστικές" θέσεις …».
Ηταν αυτά τα λόγια του Κ. Κάππου τα οποία μ' "απελευθέρωσαν".και μ' "ανακούφισαν" απίστευτα.
Εκείνο το βράδυ ξενύχτησα για να γράφω μια επιστολή -μεγάλη αστοχία μου που δεν κράτησα αντίγραφο- την οποία το πρωί έστειλα μαζί με το κομματικό μου βιβλιάριο στην ΚΕ του ΚΚΕ δηλώνοντας την αποχώρησή μου απ’ το κόμμα.
Πιστεύω ότι η τοποθέτηση του Κ. Κάπου ήταν η αιτία να πάρω μια τόσο οδυνηρή απόφαση για μένα, αφού μέχρι τότε η πολιτική μου ζωή ήταν μια διαδρομή από την ΜΟΔΝΕ (για τους νεότερους, ήταν η μαθητική οργάνωση της ΚΝΕ), την ΚΝΕ και το ΚΚΕ.
Μετά από ένα διάστημα αναστοχασμού, πιστεύοντας στην οργανωμένη πάλη, επιδίωξα να εντοπίσω έναν πολιτικό χώρο που να με εκφράζει.
Με δεδομένο την θετική άποψη που έχω για το θεωρητικό και πρακτικό έργο του Ι.Β. Στάλιν κατέληξα να γίνω μέλος της ΣΑΚΕ (Συνεπής Αριστερή Κίνηση Ελλάδας).
Μάλιστα το πρώτο ενυπόγραφο κείμενο μου που δημοσίευσα, ήταν στη μηνιάτικη εφημερίδα "Οχτώβρης" που μαζί με την τριμηνιαία "Μαρξιστική Λενινιστική Επιθεώρηση" (ΜΑΛΕΠ), ήταν τα θεωρητικά όργανα της οργάνωσης.
Στην πορεία (στην 4η πανελλαδική συνδιάσκεψη της οργάνωσης, αν θυμάμαι καλά) αποφασίστηκε η αυτοδιάλυση της ΣΑΚΕ και στην θέση της να δημιουργηθεί ένα μετωπικό σχήμα με την έκδοση βδομαδιάτικης εφημερίδας.
Ετσι ξεκίνησε πολύ ελπιδοφόρα το εγχείρημα της "ΚΟΝΤΡΑ".
Το πλαισίωσε η συλλογικότητα "Ομάδα Κομμουνιστής", -ο αρχικό πυρήνας αυτής της οργάνωσης προέρχεται από το ΚΚΕ- ανένταχτοι κομμουνιστές και νεολαίοι που αυτοπροσδιοριζόταν σαν αντιεξουσιαστές.
Ισως όμως να ήταν η ιδεολογική ανομοιογένεια που υπήρξε σ' αυτή την προσπάθεια, (πώς να τα "έβρισκα" εγώ π.χ με τον Παντελή, της ¨Ομάδας Κομμουνιστής", για τον οποίο ο Στάλιν ήταν ρεφορμιστής;) και δεν δικαιώθηκαν οι προσδοκίες όσων συμμετείχαν σ' αυτό το εγχείρημα.
Εχοντας αποχωρήσει πολλά χρόνια απ' την ΚΟΝΤΡΑ -οι λόγοι δεν είναι του παρόντος- δεν είμαι και ο πιο αρμόδιος να κάνω απολογισμό της έντυπης αυτής παρουσίας.
Κατά την γνώμη μου πάντα, η ΚΟΝΤΡΑ υπήρξε το πιο αξιόλογο έντυπο στον χώρο της επαναστατικής αριστεράς που κυκλοφορούσε.
Οι σύντροφοι πάντως μας λένε, ότι από τον Σεπτέμβρη στον ιστότοπο eksegersi,gr, (προσωπική επιλογή του ονόματος, της ιστοσελίδας και το domain αρχικά είχε κατοχυρωθεί σε μένα), θα υπάρχει "ημερήσια ηλεκτρονική έκδοση για την επαναστατική ζύμωση, για τις ολόπλευρες πολιτικές αποκαλύψεις, για το μαχητικό-παρεμβατικό ρεπορτάζ, για την παρουσίαση και διάδοση μιας ολόπλευρης ταξικής-επαναστατικής κατεύθυνσης".
Από την πλευρά μου να ευχηθώ κάθε επιτυχία για να "χτίσουμε όλοι μαζί ένα ισχυρό δίκτυο διάδοσης της επαναστατικής ζύμωσης και των κομμουνιστικών ιδεών, ικανό να τροφοδοτεί το κοινωνικό κίνημα με γνώση, φωτίζοντας κάθε πτυχή των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων", όπως αναφέρει η κατακλείδα του κειμένου.
Γιώργη, με όλο το σεβασμό στις απόψεις σου, πώς μπορεί να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι οι Λιόντος και Γιώτης προώθησαν την υπόθεση της ΚΌΝΤΡΑΣ, εγκαταλείποντας τον ΟΧΤΩΒΡΗ και τις διακηρύξεις της ΣΑΚΕ για την ανασύσταση του ΚΚΕ, πάνω ακριβώς στην πιο κρίσιμη συγκυρία, όταν ο ρεβιζιονισμός καταβαραθρωνόταν και η μαρξιστική-λενινιστική ανάλυση μπορούσε πια με αξιώσεις να διεκδικήσει τον κόσμο που ως τότε εγκλώβιζε το ρεβιζιονιστικό κόμμα, μόνο λόγω της επίκλησης ενός βαρύτιμου τίτλου και μιας ηρωικής παράδοσης; Πιστεύεις ότι με το να διακηρύξει άξαφνα το 1995 η ηγεσία της ΣΑΚΕ πως ...μας τελείωσε το τριτοδιεθνιστικό κομματικό μοντέλο, (αυτό για το οποίο έφτιαξε μέχρι και βαρβάτο σχέδιο προγράμματος το 93), και τώρα πάμε για μία οργανωτική μορφή σαν... μέτωπο ετερόκλητων δυνάμεων χωρίς όμως το συγκροτημένο ΚΚ ως καθοδηγητική του δυναμη, βοήθησε ή έβλαψε την υπόθεση του Κομμουνιστικού μας κινήματος; Τι την εμπόδιζε σε τελική ανάλυση τη ΣΆΚΕ να ξανοιχτεί το '95, όχι προς τον αναρχαυτόνομο, αλλά πρωτίστως προς το μαοϊκό μ-λ χώρο και να προωθήσει μαζί του την υπόθεση της ανασύστασης του ΚΚΕ, συζητώντας καλοπροαίρετα και εξαρχής τις διαφορές τους, αλκά διεκδικώντας από κοινού τον κόσμο που εγκατέλειπε αηδιασμένος τον Περισσό; Ήταν ευκολότερο δηλ.μια "πούρα σταλινική", όπως παρουσιαζόταν, οργάνωση, σαν τη ΣΆΚΕ που δε σήκωνε μύγα στο σπαθί της στα ιδεολογικά θέματα, να τα βρει με τους αναρχικούς, παρά με τους μαοϊκούς κομμουνιστές; Και τελικά αυτή η αλλοπρόσαλλη πολιτική πορεία της ομάδας Λιόντου-Γιώτη, μήπως έχει κάποιο μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι η ρεβιζιονιστική κλίκα της Παπαρήγα κατόρθωσε να εμφανιστεί σαν η ηγεσία που "ανασυγκρότησε επαναστατικά το ΚΚΕ", για να το οδηγήσει στις σημερινές νεοτροτσκιστικές ατραπούς και σε μια αδιέξοδη σεχταριστική πορεία που εγκλωβίζει ακόμη την πλειοψηφία των Ελλήνων κομμουνιστών; Εμένα αυτά τα ερωτήματα με καίνε εδώ και 25 χρόνια,και νομίζω ότι τώρα που η ομάδα της ΚΌΝΤΡΑΣ φαίνεται πως βρέθηκε σε αδιέξοδο, είναι μια ευκαιρία να ξανασυζητηθεί το όλο ζήτημα. Και μάλιστα με τόσο αξιόλογους αγωνιστές σαν εσένα, που έζησες από κοντά όλη αυτή την υπόθεση. Προσωπικά ήμουν συνδρομητής του ΟΧΤΩΒΡΗ και πίστευα στη ΣΑΚΕ και τη γραμμή της στο διάστημα 1988-1994. Όταν όμως είδα τη νέα της κατεύθυνση,διαφώνησα ριζικά και έστειλα ... τα χαιρετίσματα εγγράφως στους Λιόντο-Γιώτη για τα ...νεόκοπα ιδεολογικοπολιτικά τους καρβέλια. Έτσι δεν ανακατεύτηκα διόλου εφεξής στην πορεία τους με την ΚΟΝΤΡΑ,αλλά συμπορεύτηκα κριτικά με το 'επίσημο ΚΚΕ' από το 1996 ως το 2012 που τα έσπασα οριστικά με την κατεύθυνση της Παπαρήγα. Τα έχω γράψει αυτά στο Βαθύ Κόκκινο, απ' αφορμή συζητήσεις με τον melito.Σε παρακαλώ λοιπόν να μας δώσεις μια ολοκληρωμένη κριτική αποτίμηση για τη μετεξέλιξη της ΣΑΚΕ και την όλη πορεία της σαν ΚΟΝΤΡΑ. Δώσε μας αναλυτικά τους πολιτικούς λόγους της δικής σου διαφωνίας με την πορεία της Κόντρας. Με μεγάλη εκτίμηση και με σεβασμό στο προσωπό σου, όπως πάντα. ΝΠ.
ΑπάντησηΔιαγραφή