Του Κωστή Μπυδάτσου
Ζήστε εσείς με τους ισολογισμούς
Τα τελεβίζιον και τους προϋπολογισμούς
Εγώ αγαπώ τις νότες να χορεύουν
Σκέψεις και λέξεις που στίχους συνθέτουν
Κι ακούω στο κελάηδισμα των πουλιών
Το σκοπό των πονεμένων τραγουδιών…
Να γίνεται η καρδούλα μου δάσος με τα πουλάκια
Να 'μουνα νιός να φίλαγα τα κόκκινα χειλάκια!
***
Θέλω να φτάσω όπου δε μπορώ
προσκυνητής τρελός των οριζόντων,
οι πόλεις σας είναι βρώμικες φυλακές
τα σπίτια σας σκοτεινά στη μούχλα.
Πώς να ονειρευτώ τις κορφές;
Πώς να αγναντεύω τις θάλασσες;
Πώς να κοιτώ τον ουρανό
αναζητώντας τους ορίζοντες να ξεπεράσω;
Τις πέτρες πετώ να κυλήσουν στα νερά
και ψιθυρίζω στο κύμα
με τον αγέρα να παίρνει τη φωνή μου,
με τη λάμψη του ήλιου στο πρόσωπο μου!
Μακάριοι οι εραστές των ονείρων
στους ορίζοντες της ουτοπίας!
Μακάριοι όσοι μυαλά έχουν
μα λογική δεν κατέχουν!
Ζήστε εσείς με τους ισολογισμούς
Τα τελεβίζιον και τους προϋπολογισμούς
Εγώ αγαπώ τις νότες να χορεύουν
Σκέψεις και λέξεις που στίχους συνθέτουν
Κι ακούω στο κελάηδισμα των πουλιών
Το σκοπό των πονεμένων τραγουδιών…
Να γίνεται η καρδούλα μου δάσος με τα πουλάκια
Να 'μουνα νιός να φίλαγα τα κόκκινα χειλάκια!
***
Θέλω να φτάσω όπου δε μπορώ
προσκυνητής τρελός των οριζόντων,
οι πόλεις σας είναι βρώμικες φυλακές
τα σπίτια σας σκοτεινά στη μούχλα.
Πώς να ονειρευτώ τις κορφές;
Πώς να αγναντεύω τις θάλασσες;
Πώς να κοιτώ τον ουρανό
αναζητώντας τους ορίζοντες να ξεπεράσω;
Τις πέτρες πετώ να κυλήσουν στα νερά
και ψιθυρίζω στο κύμα
με τον αγέρα να παίρνει τη φωνή μου,
με τη λάμψη του ήλιου στο πρόσωπο μου!
Μακάριοι οι εραστές των ονείρων
στους ορίζοντες της ουτοπίας!
Μακάριοι όσοι μυαλά έχουν
μα λογική δεν κατέχουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου