2 Οκτώβρη του 1974: Το ΚΚΕ δήλωνε σεβασμό στην καθεστηκυία αστική νομιμότητα.

Του Γ. Γ.

Ηταν απαράδεκτη, κατά την άποψη μου, η δήλωση που έκανε στον Αρειο Πάγο ο Χαρίλαος Φλωράκης, σαν σήμερα  στις 2 Οκτώβρη του 1974, με την οποία το ΚΚΕ δήλωνε σεβασμό στην καθεστηκυία αστική νομιμότητα. 

«Δηλώ ότι αι αρχαί του Κομμουνιστικού Κόμματος αντιτίθενται προς πάσαν ενέργειαν αποσκοπούσαν εις την βία κατάληψη της εξουσίας ή την ανατροπή του Ελεύθερου Δημοκρατικού Πολιτεύματος….». έλεγε μεταξύ άλλων το κείμενο που έφερε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του τότε γραμματέα της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε., Χαρίλαου Φλωράκη. Στην ουσία επρόκειτο για μια δήλωση νομιμοφροσύνης στον καπιταλισμό. 

Οποιος/α έχει διαβάσει έστω και ελάχιστα τους θεωρητικούς του μαρξισμού λενινισμού γνωρίζει ότι οι κομμουνιστές θεωρούν ότι η αστική δημοκρατία είναι η οργανωμένη βία της τάξης των καπιταλιστών πάνω στη κοινωνία, και ότι ο μόνος τρόπος για να αλλάξει αυτή η κατάσταση είναι η βίαιη ανατροπή όλου του συστήματος.

Για τους κομμουνιστές πρέπει να είναι καθαρό, όπως άλλωστε έχει δείξει και η ιστορία, ότι η ανατροπή της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας –της αστικής δικτατορίας καλύτερα- μπορεί να γίνει μόνο με ένοπλο αγώνα.

Όπως έγραφε και ο Μαρξ «Οι κομουνιστές δεν καταδέχονται να κρύψουν τις απόψεις τους και τις βλέψεις τους. Δηλώνουν, λοιπόν, ανοιχτά ότι ο σκοπός τους μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη βίαιη ανατροπή της σημερινής καθεστηκυίας τάξης». 

Και αυτό σε άλλες εποχές το προσπάθησε το κομμουνιστικό κόμμα, στην χώρα μας, δίνοντας στον βωμό του ταξικού ένοπλου αγώνα χιλιάδες νεκρούς, γράφοντας την εποποιία του ΔΣΕ, με αίμα συντρόφων, βασανιστήρια και εξορίες.

Ναι ήταν απαράδεκτη, για να μην πω κάτι βαρύτερο, η δημόσια δήλωση του Φλωράκη που απέρριψε δημόσια  τον ένοπλο αγώνα για την ανατροπή της δικτατορίας των αστών που βιώνουμε. 

Υ.Γ: Και μια απαραίτητη διευκρίνηση. Στην δια δήλωση υπήρχαν και οι όροι, κάτω από τους οποίους το περιεχόμενό της θα γινόταν σεβαστό: «Η τοιαύτη δήλωσις τελεί υπό την αυτονόητον προϋπόθεσιν και της μη βίας ή απειλής βίας - από οπουδήποτε εις βάρος του λαού, της ελεύθερης λειτουργίας πλήρους Δημοκρατίας και σεβασμού της λαϊκής κυριαρχίας, προς τας αρχάς των οποίων φρονούμεν ότι η ως άνω διάταξις αντιτίθεται, ως θέτουσα την λειτουργίαν των κομμάτων υπό περιορισμούς και όρους και δι’ ο επιφυλασσόμεθα όπως εις την μέλλουσαν Βουλήν επιδιώξωμεν την κατάργησίν της».

Αυτή όμως η προσχηματική παράγραφος είναι άνευ αξίας. Οι κομμουνιστές δεν παζαρεύουν με τους εκμεταλλευτές τους πότε και υπό ποιος όρους θα αμφισβητήσουν ένοπλα την αστική δικτατορία. Γιατί αν θέλουμε να θυμηθούμε και τον Μαρξ, η καλύτερη κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι παρά μια δικτατορία των αστών.