Απλά μαθήματα Πολιτικής Επιστήμης.

Πηγή: Του Γιώργου Ρούση - f/b

Επειδή απ' αφορμή την απόφαση του δικαστηρίου για την Χρυσή Αυγή πολλοί κάνουν λόγο  για νίκη της δημοκρατίας , δύο λόγια περί σχέσης φασισμού και δημοκρατίας .

Κάθε κράτος λοιπόν είναι στην ουσία του δικτατορία της τάξης που κατέχει τα μέσα παραγωγής .

Είναι δηλαδή όργανο αυτής της τάξης και οργάνωση της κοινωνίας προς  το συμφέρον της.

Αυτό σημαίνει ότι το αστικό κράτος είναι αδύνατον να είναι δημοκρατικό δηλαδή κράτος του Δήμου, δηλαδή του λαού. 

Και αυτό για τέσσερεις λόγους .

➤ Ο πρώτος είναι ότι στην κάθε περίπτωση δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ελεύθερο λαϊκό κράτος, πράγμα που σημαίνει ότι ο ίδιος ο όρος της δημοκρατίας αποτελεί αντίφαση εν τοις όροις. Γι'αυτό και στον κομμουνισμό αυτή  απονεκρωνεται παράλληλα με την απονέκρωση  του κράτους . 

➤ Ο δεύτερος είναι ότι δεν είναι δυνατόν να συνδυαστεί η επί της ουσίας δικτατορία με μια λαϊκή διακυβέρνηση .

➤ Ο τρίτος είναι ότι σε αυτό κυριαρχεί μια ισχνή μειοψηφία και όχι η πλειοψηφία του λαου. 

➤ Και ο τέταρτος είναι ότι στα πλαίσια της λεγόμενης αστικής δημοκρατίας δεν υπάρχει πραγματικά ελεύθερη βούληση μια και ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής διαμορφώνει ανελευθερες ατομικότητες .

Από την άλλη, είναι λάθος ο φασισμός να ταυτίζεται με κάθε αυταρχική διακυβέρνηση.

Οπως η λεγόμενη αστική δημοκρατία, ο φασισμός   είναι  :

- μια μορφή   έκφρασης της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας και των αξιών της, 

 - μια μορφή διακυβέρνησης   της δικτατορίας της  αστικής τάξης, οπότε και ουσία με  μορφή ταυτίζονται ,

-μια μορφή στην οποία κυριαρχεί η βία σε σχέση με τη δόλια αποσπασμένη συναίνεση, η οποία κυριαρχεί στην αστική δημοκρατία, γι' αυτό ακριβώς το λόγο εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Με αυτά τα δεδομένα η καταδικαστική απόφαση κατά της φασιστικής Χρυσής Αυγής δεν είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται ως νίκη της δημοκρατίας, υπό την έννοια της λαϊκής εξουσίας, πόσο μάλλον όταν αυτή δολίως ταυτίζεται με την λεγόμενη αστική δημοκρατία .

Στην πραγματικότητα πρόκειται για ήττα της κυρίαρχης ιδεολογίας και των αξιών της, για  ήττα μιας μορφής της δικτατορίας της αστικής τάξης, η οποία και είναι εκείνη που την  γεννά .