''Δεν είμαι ένας, μα χιλιάδες! Οχι μονάχα οι ζωντανοί, κι οι πεθαμένοι μ' ακολουθούνε ..."

Της Τ.Γ.

Σε κάποιους, δεν έχουν χτυπήσει ακόμα, το σώμα μας. Χτυπούν όμως αδιάκοπα, τη ψυχή, το συναίσθημα, το πνεύμα μας ... 

Πολιτική αλητεία, δημοσιολογική καφρίλα, λοβοτομημένη "νοικοκυροσύνη". 

Τυφλωμένοι από αλαζονεία και έπαρση εξουσιαστές, και αργυρώνητα δεκανίκια, με τη συνενοχή του "κυρ-παντελισμού", που -βαθιά νυχτωμένος νομίζει πως βολεμένος θα παραμείνει πάντα - σπέρνουν ανέμους.

Ξεχνούν οι παράφρονες πως την "ύβριν", η "νέμεσις και η "τίσης", ακολουθούν ... Και θα θερίσουν θύελλες. Θύελλες που θα 'ρθουν απ' "τα τέκνα της ανάγκης, τα ώριμα τέκνα της οργής". 

Γιατί: ''Δεν είμαι ένας, μα χιλιάδες! Οχι μονάχα οι ζωντανοί, κι οι πεθαμένοι μ' ακολουθούνε σε μια αράδα σκοτεινή''... 

Οποιος για το δίκιο αγωνίζεται, όποιος δεν σκύβει, δεν προσκυνά, είναι ήδη ΝΙΚΗΤΗΣ. 

 ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ , ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.