Σαν σήμερα το 2013 αφήνει την τελευταία της πνοή πλήρης ημερών και κοινωνικής προσφοράς η σκηνοθέτις Αλίντα Δημητρίου.

Ηταν σαν σήμερα, 30 Ιούλη του 2013 που άφησε την τελευταία της πνοή πλήρης ημερών και κοινωνικής προσφοράς μια αξιόλογη αγωνίστρια και σκηνοθέτης. Η Αλίντα Δημητρίου.

Η Αλίντα Δημητρίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Σπούδασε σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου. Εγραψε το βιβλίο «Φιλμογραφία ταινιών μικρού μήκους (1939-1979)», και το «Λεξικό ταινιών μικρού μήκους». Σκηνοθέτησε πάνω από 50 ντοκιμαντέρ. Το 2008 απέσπασε το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης για το ντοκιμαντέρ «Πουλιά στο βάλτο».

Ηταν η καλλιτέχνης η οποία με το καταπληκτικό ντοκιμαντέρ της "Η Ζωή στους Βράχους" μπόρεσε να πετύχει μια συγκλονιστική καταγραφή μιας ολόκληρης εποχής μέσα από τη βιωματική αφήγηση 33 μαχητριών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Στο ντοκιμαντέρ ξεδιπλώνετε η ζωή που έζησαν σαν αντάρτισσες στα βουνά και στα όσα επακολούθησαν μετά την σύλληψή τους όταν βρέθηκαν εξόριστες στη Χίο, στο Τρίκερι και τη Μακρόνησο.

 Ελεγε στο «Ριζοσπάστη» για τις αγωνίστριες γυναίκες: «Είμαι περήφανη που τις συνάντησα. Μου ανέβασαν τον πήχη του κόσμου πιο ψηλά. Μου ξαναμπόλιασαν την αξιοπρέπεια, το ήθος τους, το πείσμα τους, την αντοχή τους. Αλλά και τη σεμνότητά τους. Η οποία είναι φοβερή. Καμιά από αυτές δεν θέλει να παρουσιαστεί και να βγει μπροστά. Καμία δεν βγαίνει μπροστά. Μία από τις γυναίκες, στην πρώτη ταινία, μου διηγούνταν πώς τους κάνανε μαρτύρια στην οδό Ελπίδος, στην πλατεία Βικτωρίας. Ενα κολαστήριο ανάλογο της Μέρλιν. Και της λέω "για στάσου, μη μου τα λες έτσι, μου τα λες με έναν τρόπο σα να έφαγες σουβλάκια χθες το βράδυ". Μου λέει "τι πάθος θες; Ξέρεις πόσοι ήταν εκεί μέσα; Ενα πετραδάκι ήμουν εγώ". Αυτή η σεμνότητά τους με συγκλόνισε. Με συγκλόνισε το πείσμα τους σε αυτά που πιστεύανε. Δεν υπέγραψαν (σ.σ. "δήλωση"), όχι γιατί τους ήρθε κάποια "διαταγή" να μην υπογράψουν. Ηταν θέμα αξιοπρέπειας γι' αυτές: "Ποιος είσαι εσύ, που μου ζητάς να υπογράψω;" (...) Το μήνυμά μου είναι η πίστη στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος θα παλεύει πάντα για το δίκιο».

Είναι μοναδική η τριλογία της για τις αγωνίστριες της Εθνικής Αντίστασης, του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και της αντιδικτατορικής πάλης. Δηλαδή τα ντοκιμαντέρ «Πουλιά στο βάλτο», «Η ζωή στους βράχους» και «Τα κορίτσια της βροχής»